Prawo Dla Samorządu

Nieokreślenie częstotliwości odbioru poszczególnych frakcji odpadów komunalnych w uchwale w sprawie określenia szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych, stanowi istotne naruszenie prawa skutkujące jej nieważnością.

Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2017 r. o sygn. II SA/OI 1242/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stwierdził nieważność uchwały rady miejskiej w przedmiocie określenia szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zamieszkałych i zagospodarowania tych odpadów.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Rada miejska, powołując się na art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 6r ust.3, 3a, 3b, 3c, 3d ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, podjęła uchwałę w przedmiocie określenia szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zamieszkałych i zagospodarowania tych odpadów.

Na powyższą uchwałę, na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, skargę do sądu administracyjnego wniósł Wojewoda. Wedle wspomnianego artykułu, uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. Wniesienie skargi do sądu było konieczne, ze względu na przekroczenie terminu 30-dniowego przez Wojewodę, którego dochowanie umożliwiłoby organowi nadzoru samodzielne stwierdzenie nieważności uchwały, w zakresie jego kompetencji.

W uchwale rada miejska nie określiła częstotliwości odbierania odpadów od właścicieli nieruchomości, pomimo iż na podstawie art. 6r ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, była do tego zobligowana.

Wojewoda podniósł, że w uchwale określono jedynie ilość odpadów odbieranych bezpośrednio od właścicieli nieruchomości. W tych kwestiach, które nie zostały zawarte w uchwale, odwołano się do regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, co zdaniem Wojewody nie czyni zadość wymogom, jakie ustawa określa dla kwestionowanej uchwały.

Poza zarzutem niezupełności aktu, Wojewoda wskazał na to, iż załącznik do uchwały w postaci Regulaminu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych w gminie rażąco narusza obowiązujące przepisy. W regulaminie tym określono wymóg zgody na przetwarzanie danych osobowych (w zakresie dotyczącym adresu nieruchomości), przez administratora danych, którym jest Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych (PSZOK). Wyrażenie zgody na wspomniane przetwarzanie danych osobowych określone zostało jako dobrowolne, jednak brak tej zgody skutkuje, według regulaminu, niemożliwością bezpłatnego odbioru odpadów.

W ocenie organu nadzoru, powyższy przepis nie znajduje oparcia w normie kompetencyjnej uprawniającej do podjęcia uchwały.

Zarzuty podniesione przez Wojewodę w skardze, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał za zasadne. Organ uchwałodawczy winien wypełnić delegację ustawową w pełni. Rada miejska zobligowana była, na podstawie art. 6r ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach do kompleksowego, precyzyjnego i szczegółowego określenia wskazanych zagadnień, do których należy m.in. określenie ilości odpadów komunalnych odbieranych od właściciela nieruchomości, częstotliwości odbioru, a także sposób świadczenia usług przez PSZOK. Rada miejska nie określiła częstotliwości odbioru odpadów, co zdaniem sądu stanowi nieokreślenie całej materii w sposób precyzyjny, a to skutkuje istotnym naruszeniem prawa, prowadzącym do stwierdzenia nieważności uchwały w całości.

Ponadto, sąd zgodził się z organem nadzorczym w kwestii rażącego naruszenia prawa, w załączniku do uchwały w postaci Regulaminu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych. Wedle regulaminu, wyrażenie zgody na przetwarzanie danych osobowych było warunkiem koniecznym do bezpłatnego przekazania odpadów do punktu. Sąd powołał się na art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych, w którym wymienione są przesłanki legalności przetwarzania danych osobowych. WSA zaznaczył, że zgoda nie jest jedyną przesłanką, której spełnienie umożliwia przetwarzanie danych osobowych zgodnie z prawem. Pozyskiwanie zgody nie jest zatem konieczne, gdy zachodzi spełnienie innej przesłanki z art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. W zaskarżonej uchwale, zgoda na przetwarzanie danych osobowych wskazana została jednak nie jako alternatywa, która mogła podlec zaakceptowaniu, ale jako obowiązek, którego niespełnienie skutkuje niemożnością bezpłatnego przekazania odpadów do punktu. Według sądu: „nałożenie takiego obowiązku jest zbędne i wykracza poza zakres kompetencji organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego do kształtowania zawartości uchwały”.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

Wyrok nie jest prawomocny.

Uchwała organu gminy musi całkowicie wypełniać delegację ustawową