Prawo Dla Samorządu

Zdaniem Wojewody Lubuskiego niedopuszczalne jest wprowadzenie przez radę gminy modyfikacji sposobu obliczania opłat za zajęcie pasa drogowego, jeżeli został on uregulowany w ustawie.

Rozstrzygnięciem nadzorczym nr NK-I.4131.288.2016.BSZU z dnia 21 września 2016 r. Wojewoda Lubuski stwierdził nieważność dwóch przepisów uchwały rady miejskiej w sprawie określenia wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego oraz za umieszczanie urządzeń w pasie drogowym z powodu istotnego naruszenia prawa.

Powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Przepisem upoważniającym do podjęcia przedmiotowej uchwały jest art. 40 ust. 8 ustawy o drogach publicznych [dalej: ustawa], w myśl którego organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, ustala dla dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego, z tym że stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł. Wojewoda podkreślił, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego powinien respektować górne granice wysokości opłat wskazane w cyt. przepisie.

Dokonując analizy legalności powyższego aktu, organ nadzoru stwierdził, że niektóre z postanowień zawartych w uchwale nie są objęte upoważnieniem zawartym w art. 40 ust. 8 ustawy. Wojewoda wskazał, że rada gminy nie może wkraczać w materię sposobu obliczania opłat za zajęcia pasa drogowego, a tym bardziej dokonywać jej modyfikacji, bowiem kwestia ta została już uregulowana przez ustawodawcę w art. 40 ust. 5 ustawy. Jak stanowi wskazany przepis, opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego pobieranej za każdy rok umieszczenia urządzenia w pasie drogowym, przy czym za umieszczenie urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim.

Tymczasem, w kwestionowanej uchwale organ gminy zastąpił ustawowe pojęcie „rok” pojęciem „rok kalendarzowy”. Zdaniem wojewody, ta z pozoru drobna modyfikacja, w istocie znacznie zawęża zakres zastosowania ustawowego określenia. Organ nadzoru wskazał (powołując się w tym zakresie na orzecznictwo sądów administracyjnych), że pojęcie „rok” to nie tylko okres od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku, ale także okres kolejnych 12 miesięcy liczonych od dowolnego momentu.

Wojewoda zauważył również, że wskazane przepisy uchwały stoją w sprzeczności z dyrektywami prawidłowej legislacji, określonymi w § 115 w zw. z § 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”. Zgodnie z założeniami przyjętymi w ww. rozporządzeniu, w uchwale zamieszcza się tylko przepisy regulujące sprawy przekazane do unormowania w przepisie upoważniającym. Ponadto, uchwała nie powinna zawierać przepisów, które byłyby powtórzeniem ustawy, a tym bardziej postanowień, które byłyby z nią sprzeczne.

Mając na uwadze powyższe, Wojewoda Lubuski stwierdził nieważność przepisów uchwały wprowadzających modyfikacje w sposobie ustalenia wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego oraz za umieszczanie urządzeń w pasie drogowym.

TAGI: Drogi publiczne, Rada gminy, Rada Powiatu, Rozstrzygnięcie nadzorcze, Uchwała,

Kto decyduje o sposobie obliczenia opłaty za zajęcie pasa drogowego?