03.02.2016


Zaliczenie drogi wewnętrznej do kategorii dróg publicznych

KATEGORIA: Wokanda

Uchwała o zaliczeniu konkretnej drogi do kategorii dróg publicznych powinna być poprzedzona czynnościami zmierzającymi do przejęcia przez podmiot publiczny własności wszystkich nieruchomości, na których jest zlokalizowana.

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2015 r. (sygn. I OSK 2030/15) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 31 marca 2015 r. (sygn. akt II SA/Ol 1179/14) wydanego w sprawie ze skargi na uchwałę rady gminy w przedmiocie zaliczenia dróg wewnętrznych do kategorii dróg publicznych.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Uchwała rady gminy w przedmiocie zaliczenia dróg wewnętrznych do kategorii dróg publicznych, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie przez jednego z mieszkańców gminy. Skarżący zarzucił przedmiotowej uchwale naruszenie art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 460), polegające na zaliczeniu do kategorii dróg gminnych drogi wewnętrznej zlokalizowanej jego zdaniem w części działek, które stanowią jego własność oraz nadaniu statusu drogi publicznej działce, która przylega do działki stanowiącej jego własność.

W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Rady Gminy wskazał, że działki, po których przebiegają drogi gminne wymienione w uchwale stanowią własność gminy, dlatego też powyższa uchwała nie narusza jego interesu prawnego.

W wyroku z dnia 31 marca 2015 r. (sygn. akt II SA/Ol 1179/14) Wojewódzki sąd Administracyjny w Olsztynie uznał skargę za niezasadną z uwagi na brak interesu prawnego po stronie skarżącego.

W uzasadnieniu WSA wskazał, że w toku postępowania dowodowego zostało ustalone ponad wszelką wątpliwość, że działki w odniesieniu, do których wydana została zaskarżona uchwała rady gminy nie stanowiły własności skarżącego, lecz własność gminy. Powyższy wniosek wynika wprost z wyjaśnień organu oraz przedstawionej przez niego mapy w większej skali.

Tym samym w ocenie Sądu I instancji nie doszło do naruszenia interesu prawnego skarżącego, gdyż zaliczenie dróg wewnętrznych do kategorii dróg publicznych w sytuacji, gdy drogi te nie stanowią jego własności, jak też drogi te nie przebiegają przez działki należące do skarżącego, nie mogło naruszyć jego praw. Legitymacja skargowa nie może w ocenie Sądu I instancji wynikać także z faktu, iż działki skarżącego graniczą z drogą publiczną. Wszelkie uciążliwości związane z sąsiedztwem drogi publicznej dotyczą bowiem wyłącznie sfery interesu faktycznego, a nie interesu prawnego, uwzględnionego w przepisie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015, poz. 1515, ze zm.).

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniósł mieszkaniec gminy ponownie wskazując, że jego zdaniem do dróg publicznych zaliczono fragmenty działek stanowiących jego własność. W swojej skardze wskazał także, że na gruncie konstytucyjnej zasady pewności prawa i zaufania do prawa nie dopuszczalne jest załączenie do uchwały rady gminy niewyraźnej mapy małej skali, bez oznaczenia numerów działek, których uchwała dotyczy. W ocenie skarżącego niezrozumiałe było także orzekanie przez WSA na podstawie innej mapy niż ta załączona do uchwały, ponieważ tylko ona ma charakter normatywny

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2015 r. (sygn. I OSK 2030/15) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił powyższą skargę kasacyjną potwierdzając tym samym prawidłowość wyroku Sądu I instancji.

NSA zgodził się ze skarżącym, co do faktu, że droga publiczna może być ustanowiona tylko na gruncie, którego właścicielem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Nie można bowiem zaliczyć drogi do kategorii dróg publicznych, jeżeli chociaż część tej drogi posiada innych właścicieli. Prowadzi to do konkluzji, że uchwała o zaliczeniu konkretnej drogi jako drogi publicznej powinna być poprzedzona czynnościami zmierzającymi do przejęcia własności tej drogi przez podmiot publicznoprawny, a nie odwrotnie.

Jednocześnie NSA uznał, że ustalenia faktyczne poczynione w toku postępowania, z których wynikło, że przedmiotowe drogi publiczne nie przebiegają przez grunty stanowiące własność skarżącego nie powinny budzić wątpliwości. Tym samym zaliczenie dróg wewnętrznych do kategorii dróg publicznych w sytuacji, gdy drogi te nie stanowiły własności skarżącego oraz nie przebiegały przez jego grunty, nie mogło naruszyć jego praw. W związku z powyższym WSA słusznie uznał, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do naruszenia interesu prawnego skarżącego. Na marginesie NSA wskazał, że sam fakt załączenia do przedmiotowej uchwały nieprecyzyjnej mapy nie może stanowić samodzielnej podstawy do stwierdzenia jej nieważności.

Wyrok jest prawomocny.



Autor:
Maciej Kiełbus

Partner, prawnik w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego, w szczególności prawa samorządowego



Michał Jagodziński

asystent, interesuje się prawem administracyjnym


TAGI: Wyrok NSA, Wyrok WSA, Drogi publiczne, Samorząd,



Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu