Odrolnienie gruntów nie zawsze wymaga zgody ministra

Sejm wprowadził możliwość odrolnienia gruntów klas I-III poza planem miejscowym i bez wymaganej zgody właściwego ministra.

W dniu 10 października 2015 r. wchodzi w życie ustawa o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1338). Nowelizacja wprowadza możliwość odrolnienia gruntów klas I–III o powierzchni do 0,5 ha poza planem zagospodarowania przestrzennego. W przypadku odrolnienia dokonanego w planie miejscowym ustawa nie wymaga uzyskania zgody właściwego ministra.

W dotychczas obowiązującym stanie prawnym, zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze lub nieleśne, w odniesieniu do gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I – III, rada gminy mogła dokonać wyłącznie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sporządzonym po uprzednim uzyskaniu zgody Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Znowelizowana ustawa złagodziła ww. ograniczenia i nie wymaga już uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III, jeżeli grunty te spełniają łącznie następujące warunki:

1. co najmniej połowa powierzchni każdej zwartej części gruntu zawiera się w obszarze zwartej zabudowy;
2. położone są w odległości nie większej niż 50 m od granicy najbliższej działki budowlanej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782);
3. położone są w odległości nie większej niż 50 metrów od drogi publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460, 774 i 870);
4. ich powierzchnia nie przekracza 0,5 ha, bez względu na to, czy stanowią jedną całość, czy stanowią kilka odrębnych części.

Zdefiniowano także pojęcia „zwartej zabudowy” i „obszaru zwartej zabudowy”. Zgodnie z art. 4 pkt 29 znowelizowanej ustawy poprzez zwartą zabudowę należy rozumieć grupowanie nie mniej niż 5 budynków, za wyjątkiem budynków o funkcji wyłącznie gospodarczej, pomiędzy którymi największa odległość sąsiadujących ze sobą budynków nieprzekracza 100 m. Natomiast przez obszar zwartej zabudowy należy rozumieć obszar wyznaczony przez obwiednię prowadzoną w odległości 50 m od zewnętrznych krawędzi skrajnych budynków tworzących zwartą zabudowę lub po zewnętrznych granicach działek, na których położone są te budynki, jeśli ich odległość od tych granic jest mniejsza niż 50 m.

Marta Bokiej

aplikant radcowski, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego ze szczególnym uwzględnieniem prawa nieruchomości i inwestycji budowlanych

Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu