04.09.2015


Uprzedni charakter zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym

KATEGORIA: Wokanda

NSA zwrócił uwagę na szczególne znaczenie zapewnienia ochrony trwałości stosunku pracy radnego.

Wyrokiem z dnia 9 lipca 2015 r. (sygn. II OSK 625/15) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 listopada 2014 r. (sygn. akt III SA/Lu 595/14) w sprawie ze skargi na uchwałę rady gminy w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W styczniu 2015 r. Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej wypowiedział umowę o pracę radnemu, nie uzyskując przy tym wymaganej uprzedniej zgody Rady Gminy, w której ich pracownik sprawował mandat. Ze stosownym wnioskiem pracodawca wystąpił do Rady Gminy dopiero po pewnym czasie od doręczenia radnemu wypowiedzenia i po otrzymaniu informacji, że wniósł on pozew do sądu pracy o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne.

W uzasadnieniu uchwały Rady Gminy w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym podkreślono, że pracodawca nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013, poz. 594, ze zm.) [dalej także: u.s.g.] i nie uzyskał uprzedniej zgody rady gminy na rozwiązanie stosunku pracy. Wątpliwości organu wzbudziła także procedura wypowiedzenia umowy o pracę radnemu, ponieważ zwolniono go zaledwie po miesiącu od przejęcia z innego zakładu.

W skardze do WSA w Lublinie Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej wskazał, że z przepisu art. 25 ust. 2 u.s.g. wynika jedynie obowiązek rady gminy do odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą jego rozwiązania są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Zdaniem Zakładu w innych przypadkach Rada Gminy obowiązana jest do wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 27 listopada 2014 r. (sygn. III SA/Lu 595/14) oddalił skargę Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał na treść przepisu art. 25 ust. 2 u.s.g., z którego wynika, że wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym lub odmowa wyrażenia takiej zgody pozostawione zostały uznaniu rady gminy, za wyjątkiem sytuacji, gdy podstawą rozwiązania stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, ponieważ wówczas rada zobowiązana jest odmówić wyrażenia zgody. Sąd I instancji podkreślił także fakt, że zgoda na rozwiązanie stosunku pracy z radnym musi mieć charakter uprzedni, a nie następczy.

WSA wskazał także na obowiązek zbadania przez radę gminy motywów pracodawcy zamierzającego rozwiązać stosunek pracy z radnym, ponieważ od tych ustaleń zależy, czy gmina zobowiązana będzie odmówić wyrażenia zgody (zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu), czy też odmówi z innego powodu, albo wyrazi zgodę, kierując się okolicznościami konkretnego przypadku. Motywy zajętego stanowiska rady muszą zatem wynikać z treści uzasadnienia uchwały, mimo że formalnie obowiązek sporządzenia uzasadnienia uchwały nie został przez ustawodawcę wprost ustanowiony. Można go natomiast wyprowadzić w drodze wykładni systemowej i celowościowej

Skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, powołując się na argumentację zaprezentowaną wcześniej w skardze do WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 lipca 2015 r. (sygn. II OSK 625/15) oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 listopada 2014 r. (sygn. akt III SA/Lu 595/14) w sprawie ze skargi na uchwałę rady gminy w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.

W uzasadnieniu NSA wskazał na wynikające z przepisu art. 25 ust. 2 u.s.g. szczególne znaczenie zapewnienia ochrony trwałości stosunku pracy radnego, co zostało dokonane poprzez ograniczenie swobody pracodawcy w jednostronnym rozwiązaniu takiego stosunku. Jak podkreśla się w doktrynie, celem tego ograniczenia jest ochrona ważnego interesu publicznego w postaci zapewnienia jak największej niezależności w sprawowaniu funkcji radnego, wybranego przez ogół mieszkańców gminy posiadających czynne prawo wyborcze, co niewątpliwie wzmacnia rozwój społeczeństwa obywatelskiego.

NSA podzielił także stanowisko WSA w Lublinie, co do pozostawienia swobodnemu uznaniu rady gminy przypadki wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy innych niż tych związanych z wykonywaniem mandatu przez radnego. Podkreślił przy tym, że kompetencja rady gminy do odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy nie daje prawa do odmowy w każdej sytuacji. Tym samym, mimo faktu, że przepis art. 25 ust. 2 u.s.g. nie określa żadnych warunków, jak i kryteriów, którymi ma się kierować rada gminy podejmując decyzję, to dotknięta wadliwością byłaby taka uchwała, której motywy byłyby nie do pogodzenia z zasadami porządku prawnego i która nie miałaby oparcia w stanie faktycznym, w jakim wypowiedzenie zostało dokonane.

W świetle powyższych okoliczności NSA uznał, że skarga kasacyjna nie ma uzasadnionych podstaw i orzekł o jej oddaleniu.


Autor:
Maciej Kiełbus

Partner, prawnik w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego, w szczególności prawa samorządowego



Michał Jagodziński

asystent, interesuje się prawem administracyjnym


TAGI: Wyrok WSA, Pracownicy samorządowi, Rada Powiatu, Rada gminy, Radny, Samorząd,



Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu