Prawo Dla Samorządu

Sejmowa Komisja Samorządu Terytorialnego rekomenduje uchwalenie zmienionej wersji prezydenckiej ustawy o współdziałaniu w samorządzie terytorialnym na rzecz rozwoju lokalnego i regionalnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

W pierwszej części artykułu przedstawione zostały wybrane uwagi krytyczne pod adresem proponowanych rozwiązań legislacyjnych w zakresie zespołu współpracy terytorialnej oraz konwentu delegatów samorządu lokalnego w województwie (zob: "PROJEKT PREZYDENCKI: efekt prac podkomisji sejmowej – cz. I").

Zmiany w ustrojowych ustawach samorządowych

Wśród 13 nowelizowanych ustaw na szczególną uwagę zasługują propozycje zmian dotyczące ustrojowych ustaw samorządowych – ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy o samorządzie województwa. W większości zmiany te mają zbliżony charakter we wszystkich trzech ustawach.

Komisja sejmowa proponuje m.in. zmianę przepisów dotyczących tworzenia jednostek pomocniczych poprzez jednoznaczne wskazanie, iż rada gminy winna brać w tym zakresie pod uwagę „więzi społeczne i kulturowe, jak również jednorodny układ urbanistyczny, infrastrukturę techniczną lub charakter zabudowy”. Pominięcie tych elementów może wpłynąć na ocenę legalności uchwały przez organy nadzoru lub sądy administracyjne. Wątpliwości w tym kontekście budzić mogą dalsze propozycje ustawowe. Po pierwsze projekt ustawy zakłada, iż „uchwała rady gminy o odmowie utworzenia jednostki pomocniczej na wniosek mieszkańców wymaga uzasadnienia”. Uzasadnienie nie ma być zatem elementem projektu uchwały, lecz ostatecznego aktu podjętego przez radę gminy. Rodzić to może uzasadnione wątpliwości, czy niepodjęcie uchwały o utworzeniu jednostki pomocniczej jest równoznaczne z podjęciem uchwały o odmowie jej utworzenia, a jeśli tak, w jaki sposób dochować wymogów formalnych z tym związanych.

Wątpliwości budzić może także wprowadzenie regulacji szczególnej dotyczącej możliwości zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwały rady gminy o odmowie utworzenia jednostki pomocniczej na wniosek mieszkańców. W tym zakresie projektodawcy proponują wyłączenie art. 52 § 3 i 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które określają wymóg wyczerpania środków zaskarżenia przed skierowaniem skargi do sądu. Projektodawcy nie określają jednak wzajemnej relacji pomiędzy proponowanym przepisem a dotychczasowym art. 101 ustawy o samorządzie gminnym przewidującym możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego każdej uchwały z zakresu administracji publicznej (przedmiotowa uchwała bez wątpienia do tej kategorii należy) za każdym razem gdy narusza ona interes prawny lub uprawnienie skarżącego. Czy zatem proponowana regulacja wyłączać ma konieczność wykazania naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia?

Projekt zakłada także poszerzenie regulacji dotyczących konsultacji społecznych, w tym w szczególnej formie, jaką jest wysłuchanie publiczne. Forma ta dotyczyć ma w szczególności projektów statutu gminy i jego zmian, uchwały budżetowej (z wyłączeniem późniejszych zmian) oraz uchwał w sprawie planowania rozwoju gminy.

Za szczególnie istotne uznać należy propozycje dotyczące wzmocnienia (przywrócenia) tzw. klauzuli generalnej wzmacniającej samodzielność jednostek samorządu terytorialnego. Służyć ma temu przede wszystkim propozycja wprowadzenia przepisu, zgodnie z którym gmina określa samodzielnie sposób realizacji zadań własnych, chyba, że ustawa stanowi inaczej ze względu na uzasadnioną konieczność zapewnienia jednolitego sposobu realizacji określonego zadania w skali całego kraju. Cel ten ma być osiągnięty także poprzez upoważnienie rady gminy do podejmowania uchwał w sprawie przystąpienia do realizacji zadań publicznych o znaczeniu lokalnym nieuregulowanych przez odrębne ustawy oraz określenia sposobu realizacji takich zadań.

Odnosząc się do obu ww. propozycji wskazać należy, iż proponowane rozwiązanie gwarancyjne polegające na wskazaniu kryteriów ograniczenia samodzielności organizacyjnej gminy może okazać się niewystarczające. Ustawodawca bowiem w dalszym ciągu będzie mógł wprowadzać rozwiązania szczególne (jak np. uczynił to w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w zakresie wprowadzenia obowiązkowego przetargu na odbiór albo odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych). Przepis ten stanowić natomiast będzie zabezpieczenie przed ewentualną próbą ograniczenia samodzielności przez organy konstytucyjnie upoważnione do wydawania rozporządzeń. Drugie z proponowanych rozwiązań powinno stworzyć wyraźną podstawę do podejmowania przez radę gminy uchwał, które dotychczas były kwestionowane przez organy nadzoru jako pozbawione podstawy prawnej.

Wśród szeregu proponowanych zmian wskazać należy również na przepisy dotyczące procedury uchwałodawczej. Projekt zakłada obowiązkowe wprowadzenie obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej (która obecnie ma formę fakultatywną) poprzez przyznanie określonej grupie obywateli prawa zgłoszenia projektu uchwały, który obligatoryjnie podlegać będzie rozpatrzeniu przez organ uchwałodawczy JST (nie oznacza to jednak, iż projekt w tym zakresie będzie musiał być przyjęty). Obywatelska inicjatywa uchwałodawcza nie będzie mogła jednakże dotyczyć kwestii, co do których ustawodawca określił wyłączną inicjatywę innych podmiotów (np. uchwała budżetowa). Kluczowe kwestie z tym związane regulować będzie statut danej gminy. Jednakże do czasu wprowadzenia odpowiednich zmian w tym zakresie zastosowanie znajdą przepisy przejściowe zawarte w projektowanej ustawie.

Inicjatywa uchwałodawcza na szczeblu gminy ma także przysługiwać organom uchwałodawczym jednostek pomocniczych. W tym zakresie projekt zakłada szczegółowe terminy, w których stosowny projekt uchwały winien zostać wprowadzony do porządku obrad danej rady gminy.

Projekt zakłada także wprowadzenie jako zasady głosowania jawnego imiennego, co wiązać będzie się z obowiązkiem publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej imiennych wykazów głosowań. Kwestia ta może jednakże okazać się dość problematyczna, zwłaszcza w kontekście przepisów przejściowych i końcowych. Projekt zakłada bowiem, iż jednostki samorządu terytorialnego będą miały 12 miesięcy na dostosowanie swoich statutów do znowelizowanych przepisów. Jednocześnie nowe rozwiązania ustawowe mają zacząć obowiązywać od dnia 1 stycznia 2016 roku. Czy zatem po tej dacie głosowania organów stanowiących będą miały mieć charakter imienny, mimo iż w części statutów określono (powtarzając przepis ustawowy), iż głosowanie odbywa się w głosowaniu jawnym (lecz nie imiennym)? Czy też w zależności od konkretnych zapisów ustawowych w poszczególnych jednostkach samorządu terytorialnego obowiązywać będą różne tryby głosowania? Odrębną kwestią pozostaje zapewnienie możliwości technicznych umożliwiających sprawne przeprowadzanie głosowań imiennych. W organach stanowiących, które nie posiadają elektronicznych systemów sesyjnych kwestia ta może rodzić określone trudności organizacyjno-techniczne.

Z procedurą uchwałodawczą wiąże się także propozycja obligatoryjnego publikowania w BIPie projektów uchwał mających być przedmiotem obrad organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego. Rozwiązanie to ma umożliwić zainteresowanym podmiotom zgłaszanie uwag do poszczególnych projektów uchwał. Obowiązkiem przewodniczącego będzie poinformowanie radnych o złożonych uwagach. Brak jest przy tym jasności, czy owa informacja może mieć charakter ogólny, czy może być dokonana na piśmie (poprzez przekazanie wszystkim radnym treści zgłoszonych uwag) czy też powinna mieć charakter szczegółowy i odbywać się na sesji. Rozstrzygnięcie tych kwestii może mieć istotne znaczenie z punktu widzenia prawidłowości procedury uchwałodawczej przekładającej się na ważność podejmowanych uchwał.

Ze zmianami w procedurze uchwałodawczej pośrednio związane są propozycje dotyczące wzmocnienia pozycji rady i radnych. Służyć ma temu przede wszystkim wprowadzenie przepisów dotyczących obsługi rady i jej organów, którą zapewnić ma organ wykonawczy JST za pośrednictwem wyodrębnionego w strukturze urzędu danej JST stanowiska pracy (w tym niepełnoetatowego) lub wyodrębnionej komórki organizacyjnej. Projektodawcy proponują jednocześnie przyznanie organom stanowiącym kompetencji do powoływania biura rady (sejmiku) jako odrębnej jednostki organizacyjnej danej gminy. Dziwić zatem może, iż w takim przypadku pełną obsługę, w szczególności administracyjną, finansową i organizacyjną, zapewniać ma urząd danej JST. Projekt ustawy zakłada także, iż czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do kierownika biura rady wykonuje przewodniczący rady. Należy przez to rozumieć, iż kompetencji takich przewodniczący nie będzie posiadał względem innych pracowników biura rady, jak również względem osób zajmujących się obsługą rady poza strukturami biura rady (co będzie miało miejsce zwłaszcza w przypadku mniejszych jednostek).

Wzmocnieniu pozycji rady ma służyć także obligatoryjne utworzenie w budżecie danej JST z przeznaczeniem na wydatki związane z opracowywaniem opinii i ekspertyz na potrzeby organu stanowiącego. Wykorzystanie środków z tej rezerwy będzie możliwe wyłącznie na wniosek przewodniczącego rady. W dalszym jednak ciągu podmiotem zlecającym sporządzenie danego opracowania będzie organ wykonawczy JST, który skutecznie będzie mógł torpedować uzyskanie obiektywnej opinii w „niewygodnym” dla siebie temacie. Rozwiązanie to nie chroni także radnych opozycji, którzy bez udziału przewodniczącego nie będą mogli korzystać z przedmiotowej rezerwy. Być może warto rozważyć w tym zakresie przyznanie określonych kompetencji komisji rewizyjnej, jednocześnie gwarantując, iż na jej czele stać będzie radny z opozycji (o ile taka w radzie gminy występuje). Mankamentem zaproponowanego rozwiązania jest także brak możliwości przeznaczenia przedmiotowej rezerwy na koszty reprezentacji organu stanowiącego przez sądami administracyjnymi przez profesjonalnego pełnomocnika. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie zwłaszcza na szczeblu gminnym, gdzie rada może być zainteresowana obroną przed sądem uchwały sprzecznej z interesem i przekonaniami organu wykonawczego.

Projektodawcy proponują także doprecyzowanie kompetencji przewodniczącego organu uchwałodawczego poprzez wskazanie, iż może on działać w imieniu gminy przed sądem powszechnym w postępowaniu, w którym stroną postępowania będzie lub jest aktualny wójt gminy. Dziwić może, że projektodawcy zawęzili przedmiotowe upoważnienie wyłącznie do postępowań przed sądem powszechnym, zapominając o postępowaniach przed sądami administracyjnymi, których po niedawnej nowelizacji ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ uchwałodawczy JST stał się odrębną stroną postępowania.

W projekcie ustawy znalazły się także propozycje dotyczące zmian w procedurze absolutoryjnej i nadzorczej. W pierwszym przypadku dotychczasową procedurę absolutoryjną proponuje się zastąpić skwitowaniem dokonywanym przez organ uchwałodawczy danej JST. Skwitowanie miałoby dotyczyć wykonania zadań przez organ wykonawczy danej JST, w szczególności zaś realizacji uchwał oraz budżetu. Absolutorium miałoby być natomiast udzielane przez Regionalną Izbę Obrachunkową.

W procedurze nadzorczej miałby natomiast pojawić się element „wstępnej sygnalizacji” poprzedzającej wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego. Organ nadzoru, prowadząc postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały lub zarządzenia, wskazywałby nieprawidłowości oraz sposób i termin ich usunięcia, nie dłuższy niż 3 miesiące od dnia wezwania. Jeżeli organ właściwy w wyznaczonym terminie nie usunąłby ww. nieprawidłowości albo poinformowałby pisemnie organ nadzoru, że nieprawidłowości tych nie zamierza usuwać, organ nadzoru orzekałby o nieważności uchwały lub zarządzenia w całości lub w części. Jednocześnie okres na usunięcie ww. nieprawidłowości zawieszałby bieg 30-dniowego terminu na wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego. Proponowane rozwiązania, motywowane szczytnymi pobudkami wiążą się jednak z określonymi konsekwencjami prawnymi. Po pierwsze zastosowanie nowego trybu „sygnalizacji” z jednoczesnym odstąpieniem od wydania rozstrzygnięcia nadzorczego na skutek zmiany uchwały może uniemożliwić odwrócenie skutków prawnych wywołanych przez wadliwy akt w okresie pomiędzy jego wejściem w życie a jego zmianą na skutek „sygnalizacji” organu nadzoru bądź wstrzymaniem wykonania wykonalności aktu w toku postępowania nadzorczego. Po drugie zaproponowana konstrukcja może przedłużać stan niepewności prawnej, w którym uchwała formalnie obowiązuje, jednakże przez okres blisko 4 miesięcy, wstrzymane zostaje jej wykonanie. Po trzecie istnieje potencjalne ryzyko, iż organy nadzoru świadomie „nadużywać” będą trybu „sygnalizacji” celem zyskania dłuższego czasu na wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego (zdarzają się bowiem sytuacje, gdy organy nadzoru, mając trudności z wydaniem rozstrzygnięcia nadzorczego w ustawowym terminie, wnoszą w okresie późniejszym skargi do sądów administracyjnych).

Procedowana ustawa zawiera także szereg pomniejszych propozycji zmian w ustrojowych ustawach samorządowych. Część z nich – jak np. doprecyzowanie przepisów dotyczących szkoleń dla radnych – przyjąć należy z pełną aprobatą. Część z nich obarczona jest jednak szeregiem błędów, które wywołać mogą daleko idące konsekwencje prawne. Przykładem w tym zakresie może być propozycja nowelizacji art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym poprzez wskazanie, iż organy upoważnione przez radę gminy do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej stają się organami właściwymi w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. Propozycja w tym zakresie całkowicie pomija fakt, iż szereg indywidualnych spraw administracyjnych załatwianych jest w trybie określonym w Ordynacji podatkowej. Tym samym odwołanie się w treści nowelizowanego przepisu wyłącznie do KPA może prowadzić do przyjęcia tezy, iż przepis ten nie ma zastosowania do spraw podatkowych i nie może stanowić podstawy do upoważnienia dyrektorów jednostek i zakładów budżetowych do załatwiania spraw z zakresie np. opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Podobnie krytycznie odnieść się należy do zaproponowanych zmian dotyczących związków międzygminnych. Zmiany te, mające charakter fragmentaryczny, dalekie są od kompleksowej i spójnej wizji funkcjonowania związków międzygminnych, co widoczne jest chociażby w ich zestawieniu z propozycjami dotyczącymi zespołów współpracy terytorialnej.

Na uwagę zasługuje jednakże propozycja umożliwienia tworzenia związków na poziomie samorządu województwa. W tym zakresie odpowiednie zastosowanie znaleźć mają przepisy o związkach międzypowiatowych.

Zmiany w innych ustawach

Projekt przyjęty przez sejmową Komisję Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej przewiduje także zmiany w następujących ustawach:

w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych – możliwość przekazania zarządu wszystkich dróg na terenie miasta (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych) na rzecz wójta. Wątpliwości w tym kontekście budzić może propozycja wprowadzenia możliwości stosowania mediacji i arbitrażu w sprawach dotyczących zawierania porozumień publicznoprawnych, w tym określania wysokości świadczeń publicznoprawnych związanych z realizacją przejętego zadania publicznego;
w ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych – możliwość tworzenia powiatowych konferencji rozwoju gospodarczego, których celem ma być stworzenie płaszczyzny współpracy między lokalną administracją samorządową a podmiotami gospodarczymi mającej na celu wspieranie rozwoju gospodarczego. Konferencje mają mieć zagwarantowane prawo opiniowania projektów niektórych uchwał (projektów uchwał budżetowych powiatu i gmin wchodzących w jego skład; projektów uchwał w sprawach podatków i opłat lokalnych opracowywane przez gminy wchodzące w skład powiatu; projekty studium kierunków i uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego opracowywane przez gminy wchodzące w skład powiatu; projektów strategii rozwoju powiatu i gmin wchodzących w jego skład). Obowiązek przedłożenia ww. uchwał do opiniowania dotyczyć ma także sytuacji, w których w skład Konferencji nie wchodzi żaden podmiot mający siedzibę na terenie danej gminy. Kolejnym mankamentem proponowanej regulacji jest brak trybu informującego gminy o powstaniu lub likwidacji Konferencji w danym powiecie, co może utrudnić realizację ww. obowiązków.
w ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych – dostosowanie przepisów ustawy do pozostałych zmian wynikających z ustawy;
w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami – umożliwienie JST przenoszenia na rzecz utworzonych osób prawnych i jednostek organizacyjnych prawa własności nieruchomości albo oddawania im nieruchomość gruntowych w użytkowanie wieczyste;
w ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych – umożliwienie ogłaszania tekstów jednolitych aktów podejmowanych przez organy stanowiące JST przez ich przewodniczących. Niestety projekt nowelizacji w tym zakresie nie odnosi się do możliwości stanowienia aktów prawa miejscowego przez zespoły współpracy terytorialnej, co w przyszłości skutkować może dalszymi wątpliwości interpretacyjnymi;

w ustawie z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym – zmiany w tym zakresie znacząco różnią się od wcześniejszych propozycji zawartych w pierwotnym projekcie ustawy. W szczególności odstąpiono od referendów bezprogowych. Referendum ma być ważne, jeśli wzięło w nim udział co najmniej 10% osób uprawnionych do głosowania. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego będzie mógł znieść lub obniżyć próg ważności referendum, z wyjątkiem referendum w sprawie odwołania organu jednostki samorządu terytorialnego pochodzącego z wyborów bezpośrednich oraz referendum w sprawie samoopodatkowania. W przypadku referendum w sprawie odwołania organu jednostki samorządu terytorialnego pochodzącego z wyborów bezpośrednich będzie ono ważne w przypadku, gdy udział w nim wzięło nie mniej niż 3/5 liczby biorących udział w wyborze odwoływanego organu. Referendum w sprawie samoopodatkowania będzie natomiast ważne, jeżeli wzięło w nim udział co najmniej 30% uprawnionych do głosowania.

Projektodawcy proponują także, aby referendum przeprowadzane na wniosek mieszkańców, które powodować będzie zwiększenie wydatków lub zmniejszenie dochodów w takiej skali, że w którymkolwiek roku będzie prowadziło do niezachowania relacji, o których mowa w art. 242–244 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, było ważne tylko wtedy, jeżeli obligatoryjnie przeprowadzane jednocześnie referendum w sprawie samoopodatkowania będzie również ważne.

Projekt zakłada także, iż w przypadku gdy referendum zakończy się wynikiem rozstrzygającym w sprawie poddanej pod referendum, właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia wyników referendum, zobowiązany będzie podjąć czynności w celu realizacji wyniku referendum zgodnie z jego rozstrzygnięciem, w szczególności przez wydanie odpowiednich aktów normatywnych, bądź podjęcie innych działań. Organy jednostki samorządu terytorialnego nie będą mogły podejmować działań sprzecznych z rozstrzygającym wynikiem referendum w terminie 2 lat od dnia ogłoszenia wyników referendum, jednak nie dłużej niż do końca kadencji, chyba że działania takie są konieczne w związku ze zmianą przepisów prawa. Projekt zakłada także, iż w sytuacjach gdy referendum przeprowadzone na wniosek mieszkańców zakończyło się wynikiem rozstrzygającym, kolejne referendum na wniosek mieszkańców w tej samej sprawie nie będzie mogło być przeprowadzone w tej samej kadencji organów jednostki samorządu terytorialnego przed upływem 2 lat od dnia ogłoszenia wyników referendum.

Ustawa zakłada także szereg dalszych zmian proceduralnych związanych z procedurą referendalną.

w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – wprowadzenie regulacji dotyczących planowania przestrzennego na poziomie zespołu współpracy terytorialnej.
w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – umożliwienie tworzenia komitetów aktywności lokalnej, stanowiących dobrowolne i samorządne zrzeszenie mieszkańców jednostki samorządu terytorialnego lub innych zainteresowanych osób fizycznych utworzone w celu realizacji zadania publicznego w formie inicjatywy lokalnej.
w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych – możliwość przyznawania nagrody rocznej pracownikom pochodzącym z wyboru, przyznawanej przez organ stanowiący danej jednostki samorządu terytorialnego. Wysokość nagrody rocznej nie będzie mogła przekraczać trzymiesięcznego średniorocznego wynagrodzenia osoby nagradzanej w roku poprzedzającym rok, w którym nagroda została przyznana. Nagroda będzie przyznawana w związku z udzieleniem skwitowania, jeżeli osoba nagradzana spełniła kryteria ustalone przez organ stanowiący.
w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - dostosowanie przepisów ustawy do pozostałych zmian wynikających z ustawy.

Podsumowanie

Prezydencki projekt ustawy o współdziałaniu w samorządzie terytorialnym na rzecz rozwoju lokalnego i regionalnego oraz o zmianie niektórych ustaw, w wersji wypracowanej przez sejmową Komisję Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej, stanowi obszerny zbiór szeregu ciekawych inicjatyw legislacyjnych o bardzo zróżnicowanym charakterze. Uniemożliwia to dokonanie jednoznacznej oceny całości ustawy, która zawiera zarówno bardzo dobre i potrzebne rozwiązania, jak i propozycje dalece dyskusyjne.

Za największy mankament proponowanych rozwiązań uznać należy tryb ich opracowywania. Parlament zmarnował wiele cennych miesięcy, nie podejmując w tym zakresie żadnych działań. Jednocześnie w tym samym czasie procedowano zmiany zaproponowane przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji, które ostatecznie zostały przyjęte w drodze ustawy z dnia 15 maja 2015 roku ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (por. „Nowelizacja prawa samorządowego coraz bliżej”). Zmiany te dotyczyły zbliżonej materii. Dużo lepszym rozwiązaniem byłoby ich łączne procedowanie z projektem prezydenckim.

Jednocześnie w Sejmie trwają obecnie także prace nad ustawą o związkach metropolitalnych (por. „Kolejna odsłona ustawy metropolitalnej”), która dotyczy zbliżonego problemu co prezydenckie propozycje dotyczące zespołów współpracy terytorialnej.

Powyższe jednoznacznie dowodzi, iż w parlamencie obecnej kadencji brak jest całościowej i spójnej wizji kierunków reform prawa samorządowego. Należy zatem postawić pytanie – czy na kilka miesięcy przed końcem kadencji parlamentu (z informacji dostępnych na stronach Sejmu wynika, iż do końca kadencji zaplanowano jeszcze tylko 3 posiedzenia Sejmu) działając pod presją czasu powinno się przyjmować szereg istotnych zmian w prawie samorządowym? Alternatywą jest pozostawienie projektu parlamentowi kolejnej kadencji licząc, iż spotka się on z zainteresowaniem nowowybranych posłów, którzy zechcą wykorzystać dotychczasowy materiał legislacyjny. Sprawa jest tym bardziej skomplikowana, iż w wyniku niedawnych wyborów prezydenckich przedmiotowy projekt został „osierocony” przez swoich głównych orędowników.

Mając powyższe na uwadze parlament VII kadencji, chcąc pozostawić po sobie wymierny dowód zainteresowania sprawami samorządowymi powinien doprowadzić do uchwalenia ustawy o Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Samorządu Terytorialnego (por. „Inicjatywa ustawodawcza powołania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Samorządowego”), która bazując na przedmiotowym projekcie prezydenckim powinna przygotować dla nowego parlamentu projekt kompleksowej reformy prawa samorządowego. Tego typu inicjatywa na zakończenie kadencji będzie dużo bardziej zapamiętana niż procedowana pod presją czasu ustawa, która może finalnie przynieść więcej strat niż korzyści.

___________________________________________________________________

Szukasz pomocy prawnej w opisanym przez nas zakresie?
Sprawdź naszą PROPOZYCJĘ.

PROJEKT PREZYDENCKI: efekt prac podkomisji sejmowej – cz. II