Prawo Dla Samorządu

NSA orzekł, że podjęcie przez radę gminy uchwały dotyczącej aktualności miejscowego planu nie narusza interesu prawnego strony.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł¹, że podjęcie przez radę gminy uchwały dotyczącej aktualności miejscowego planu nie narusza interesu prawnego właściciela nieruchomości, w związku, z czym nie przysługuje mu na taką uchwałę skarga do sądu administracyjnego.

Mieszkaniec miasta złożył skargę do sądu administracyjnego na bezczynność prezydenta miasta w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [dalej: m.p.z.p]. Bezczynność ta miała polegać na niepodjęciu z urzędu czynności zmierzających do zmiany m.p.z.p. miasta. Skarżący wskazał naruszenie art. 14 i 15 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym [dalej: u.p.z.p.]. Zaznaczył ponadto, że nie domaga się zmiany m.p.z.p., ale aktualizacji jego zapisów poprzez określenie nowego przeznaczenia części należącej do niego działki, w stosunku do której plan utracił aktualność. Jako podstawę prawną skargi wskazał art. 101 i art. 101 a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym [dalej: u.s.g.], które to przepisy określają zasady złożenia do sądu administracyjnego skargi na czynności organu gminy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę. W uzasadnieniu wskazał, że przepisy u.p.z.p. wprowadzają zasadę fakultatywności planowania miejscowego. Zmiana m.p.z.p. nie jest obowiązkowa, chyba że wymagają tego przepisy odrębne. Inicjatywa podjęcia przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany m.p.z.p. należy do rady lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta). W związku z brakiem obowiązku zmiany m.p.z.p. na obszarach, na których z mocy przepisu szczególnego obowiązku takiego nie wprowadzono, nie można mówić o czynności nakazanej prawem w rozumieniu przepisów art. 101a w zw. z art. 101 u.s.g.

Skarżący wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego [dalej: NSA], która została oddalona. W uzasadnieniu NSA wskazał, że podjęcie uchwały w sprawie aktualności planu stanowi konsekwencję samodzielnej oceny rady gminy czy wobec istniejącego stanu faktycznego plan jest aktualny. Ustawodawca nie określił terminu, w jakim rada gminy powinna podjąć uchwałę o zmianie m.p.z.p. ani też maksymalnego terminu przeprowadzenia procedury planistycznej. Brak takich ograniczeń podkreśla samodzielność gminy w podejmowaniu tego typu działań. NSA zgodził się z twierdzeniem Sądu I instancji, który podniósł, że fakultatywność zmian w m.p.z.p. powoduje brak możliwości złożenia skargi na bezczynność rady gminy na podstawie art. 101a ust.1 u.s.g. NSA podkreślił także, że uchwała w sprawie aktualności m.p.z.p. jest uchwałą o charakterze aktu kierownictwa wewnętrznego, w związku z czym nie wiąże w stosunkach wewnętrznych. Jest to akt wyłącznie polityki przestrzennej, który pozostaje bez bezpośredniego jak i pośredniego wpływu na prawa i obowiązki obywateli.

Zaskarżona do sądu administracyjnego może być, więc jedynie bezczynność organów gminy, która może naruszyć interes prawny strony skarżącej. Natomiast zrealizowanie przez wójta, prezydenta czy burmistrza ich ustawowego obowiązku przygotowywania odpowiednich analiz, opracowania planów i przedstawienia ich radzie gminy (art. 32 ust. 1 i 2 u.p.z.p.), nie wpływa bezpośrednio na prawa i obowiązki strony i nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.

--------------------------------------

¹Postanowienie NSA z 26 lutego 2013 r., sygn. akt II OSK 360/13, prawomocne.

Czy uchwała o nieaktualności miejscowego planu narusza interes prawny strony?