30.06.2015


Odmowa zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków

KATEGORIA: Wokanda

NSA stwierdził, że podstawę do odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków może stanowić także niezgodność z przepisami prawa wniosku o zatwierdzenie taryf wraz z załącznikami oraz jego uzasadnieniem.

Wyrokiem z dnia 3 marca 2015 roku (sygn. II OSK 1849/13) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego na uchwałę rady gminy w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Stan faktyczny sprawy

Zaskarżoną uchwałą Rada Gminy odmówiła zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie gminy, przedłożonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, z uwagi na sporządzenie ich niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 r., poz. 139, dalej: u.z.z.w.) oraz rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. Nr 127, poz. 886, dalej: rozporządzenie taryfowe).

W uzasadnieniu uchwały Rada Gminy wskazała, że w taryfie nieprawidłowo skalkulowano opłaty abonamentowe oraz koszt opłat środowiskowych za pobór wody, poprzez zawyżenie stawki opłaty przyjętej dla gospodarstw domowych i zaniżenie stawki opłaty w pozostałych przypadkach. Postępowanie to stanowiło w ocenie rady gminy tzw. „subsydiowanie skrośne”, które polega na pokrywaniu kosztów dotyczących jednej z grup taryfowych odbiorców usług przychodami pochodzącymi od innej taryfowej grupy odbiorców i które jest zakazane na mocy § 3 pkt 1 lit. c oraz § 13 ust. 2 i 7 rozporządzenia taryfowego. Rada Gminy wskazała także, że bezpodstawnie zawyżono stawki z tytułu opłat za przyłączenie do urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych oraz zawyżono wartość odpisu amortyzacyjnego.

Powyższą uchwałę zaskarżyło przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, które zarzuciło jej naruszenie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm., dalej: u.s.g.) oraz u.z.z.w. poprzez bezzasadną odmowę zatwierdzenia taryf i niesłuszne kwestionowanie przez Radę Gminy kosztów nowej taryfy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zaakceptował stanowisko gminy

W wyroku z dnia 28 marca 2013 r. (sygn. akt II SA/Wr 22/13) WSA przychylił się do stanowiska rady gminy odnośnie nieprawidłowości określenia przez przedsiębiorstwo kosztów opłat środowiskowych za pobór wody oraz poprzez zawyżenie stawki przyjętej dla gospodarstw domowych i jej zaniżenie w przypadku pozostałych odbiorców. Sąd I instancji podzielił także zastrzeżenia rady gminy co do zastosowania przez przedsiębiorstwo nieprawidłowej alokacji kosztów przedsiębiorstwa wobec mieszkańców gminy, co doprowadziło do nieuzasadnionego zawyżenia prognozowanych kosztów.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniosło przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Zarzuciło w niej Sądowi I instancji, że nie zakwestionował on niedostatecznego uzasadnienia uchwały przez radę gminy i nie wskazania przez nią konkretnych przepisów, które naruszono proponując kształt taryfy. Przedsiębiorstwo zaprzeczyło także, jakoby sposób wyznaczenia stawek opłat prowadził do subsydiowania skrośnego. Co więcej, w ocenie skarżącego przedsiębiorstwa, odmowa zatwierdzenia taryf ze względu na sprzeczność z przepisami prawa elementów wniosku taryfowego innych niż sama taryfa, było niedopuszczalne.

Rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego

W wyroku z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. akt II OSK 1849/13) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną przedsiębiorstwa. Wskazał przy tym, że istota sprawy sprowadza się do ustalenia, czy zachodził przypadek sporządzenia taryf „niezgodnie z przepisami”, co dawało przesłankę do podjęcia przez Radę Gminy zaskarżonej uchwały.

NSA zauważył, że przepis art. 24 ust. 5 u.z.z.w. nie formułuje nakazu uzasadniania uchwały podejmowanej w przedmiocie zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia taryf, w związku z czym, w świetle istniejącego orzecznictwa, wystarczające jest dostateczne wskazanie przez radę gminy przyczyny, dla których oznaczona część taryf jest nie do zaakceptowania.

W dalszej części uzasadnienia NSA podkreślił, że skoro przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne występuje z wnioskiem o zatwierdzenie taryf określanych na podstawie niezbędnych przychodów, a te opierają się m. in. na uzasadnionych kosztach ustalonych przy zachowaniu należytej staranności, to wykazanie, że wszystkie elementy taryfy zostały zachowane, należą do niego. Tym samym przedstawione przez Spółkę dane wyjściowe stanowiły podstawę analizy stawki opłaty przez organ gminy, który mógł uznać je za koszty nieuzasadnione. To zaś uprawniało go do przyjęcia, że taryfa została sporządzona niezgodnie z przepisami.

NSA podzielił także stanowisko Sądu I instancji co do faktu, że nieprawidłowo zaplanowane przez spółkę stawki opłat za korzystanie ze środowiska pomiędzy różnymi grupami taryfowymi prowadzą do subsydiowania skrośnego, które jest zakazane na mocy § 3 pkt 1 lit. c rozporządzenia taryfowego.

Ponadto NSA wskazał na nieprawidłowość wykładni przepisów u.z.z.w. dokonanej przez przedsiębiorstwo, która w istocie prowadziłaby do wniosku, że podstawę do odmowy zatwierdzenia taryf stanowić może wyłącznie niezgodność z przepisami prawa wyłącznie samych taryf. Nie można wszak, zdaniem Sądu, abstrahować od treści wniosku o zatwierdzenie taryf oraz jego uzasadnienia.

Wobec powyższych okoliczności NSA uznał, że skarga kasacyjna nie ma uzasadnionych podstaw i orzekł  jej oddaleniu.

 



Autor:
Joanna Kostrzewska

Partner, radca prawny w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w prawie administracyjnym ze szczególnym uwzględnieniem prawa samorządowego



Michał Jagodziński

asystent, interesuje się prawem administracyjnym


TAGI: NIK, Wyrok NSA, Wyrok WSA, Wodociągi i kanalizacja, Opłata za deszczówkę, Rada gminy, Gospodarka komunalna,



Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu