17.06.2015


Organ prowadzący szkołę ma swobodę wyboru sposobu zawiadomienia rodziców o zamiarze likwidacji szkoły

KATEGORIA: Wokanda

Zdaniem NSA organ prowadzący szkołę ma swobodę wyboru sposobu zawiadomienia rodziców uczniów o zamiarze likwidacji szkoły, pod warunkiem, że umożliwia ona rodzicom uczniów zapoznanie się z przekazaną informacją.

Wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2015 r. (sygn. akt I OSK 2826/14) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną jednego z rodziców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 lipca 2014 r. (sygn. akt II SA/Op 240/14), oddalającego skargę na uchwałę Rady Miejskiej w przedmiocie likwidacji publicznego gimnazjum.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Stan faktyczny sprawy

Rada miejska w uchwale z 2013 r., w sprawie likwidacji publicznego gimnazjum postanowiła, iż kontynuując ustalenia zawarte w uchwale w sprawie zamiaru likwidacji publicznego gimnazjum, po wyczerpaniu procedury określonej w art. 59 ust. 2 ustawy o systemie oświaty [zwanej dalej u.s.o.] oraz po zasięgnięciu opinii związków zawodowych, likwiduje publiczne gimnazjum.

Powyższa uchwała została zaskarżona przez jednego z rodziców uczniów likwidowanej szkoły, który najpierw wezwał radę miejską do usunięcia naruszenia prawa, a następnie skierował skargę do WSA, zarzucając jej naruszenie art. 59 ust. 1 u.s.o. poprzez niepowiadomienie go, wbrew ustawowemu obowiązkowi o likwidacji szkoły. Skarżąca stwierdziła również, że skarżona uchwała jest decyzją całkowicie arbitralną i rażąco przekracza granice uznania administracyjnego.

Stanowisko zajęte przez Sąd I instancji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uznał, że nie sposób zgodzić się z zarzutem, jakoby nie doszło do skutecznego zawiadomienia skarżącej o likwidacji szkoły.

WSA wskazał, że zgodnie z art. 59 ust. 1 u.s.o. organ prowadzący szkołę jest obowiązany, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji, zawiadomić o zamiarze likwidacji szkoły rodziców uczniów, właściwego kuratora oświaty oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego właściwej do prowadzenia szkół danego typu.

WSA podkreślił, że zawiadomienie skierowane do rodziców ma za zadanie stworzyć im, odpowiednio wcześnie przed planowanym terminem likwidacji szkoły realną możliwość uzyskania informacji o zamiarze likwidacji szkoły. Forma zawiadomienia powinna być dostosowana do daty podjęcia uchwały i czasu, który pozostał do rozpoczęcia biegu sześciomiesięcznego terminu, stąd też możliwe jest przyjęcie formy doręczenia za pośrednictwem poczty.

W świetle powyższych ustaleń zdaniem WSA, niepodjęcie przez rodzica ucznia przesyłki w terminie, w warunkach tzw. „awizowania”, przy zastosowaniu norm stosowanych w polskim systemie prawa pozwala na ocenę, że organ wywiązał się z obowiązku zawiadomienia. Liczy się bowiem realna możliwość zapoznania się z zamiarem likwidacji, bez względu na to, czy adresat z tej możliwości rzeczywiście skorzystał. Nie można w szczególności wykorzystywać instytucji zawiadomienia do zablokowania procesu likwidacji, gdyż środkiem prawnym służącym do zwalczania likwidacji szkoły jest skarga na uchwałę w trybie art. 101 ust. 1 o samorządzie gminnym.

Sąd I instancji nie zgodził się także z pozostałymi zarzutami Skarżącej, wskazując, że u.s.o. nie uzależnia możliwości likwidacji szkoły publicznej od innych okoliczności niż zapewnienie możliwości kontynuowania nauki w szkole publicznej tego samego typu. Tym samym, argumenty Skarżącej odnoszące się do pogorszenia warunków nauczania i wydłużenia drogi do szkoły nie mają wpływu na treść rozstrzygnięcia.

WSA wskazał również, że celowość, zasadność czy potrzeba likwidacji szkoły nie może być objęta kontrolą sądową, gdyż naruszałoby to chronioną konstytucyjnie zasadę samodzielności jednostek samorządu terytorialnego. W odpowiedzi na zarzut naruszenia art. 59 ust. 2 u.s.o. podkreślił, że zaskarżona uchwała została podjęta po zasięgnięciu opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny, a fakt, że była ona negatywna nie ma znaczenia ze względu na zwykły, a nie kwalifikowany charakter opinii.

Skarga kasacyjna

W skardze kasacyjnej zarzucono Sądowi I instancji naruszenie przepisów ustawy o systemie oświaty oraz przepisów postępowania. W uzasadnieniu wskazano m.in. że w doktrynie i orzecznictwie stawia się wysokie wymagania, co do udowodnienia przez organ likwidujący szkołę dokonania takiego zawiadomienia o likwidacji. Tym samym niedopuszczalne jest stosowanie przepisów proceduralnych o tzw. fikcji doręczeń, a zatem także dokonywania zawiadomień w trybie art. 59 u.s.o. przez „awizo”.

Skarżąca wskazała również, że WSA przeoczył okoliczność, że organ likwidując szkołę, naruszył w tym przypadku zasadę celowości i słuszności, wydając swoje rozstrzygnięcie nie zważając na stan faktyczny i nie przeprowadzając żadnej analizy, co do zasadności dalszego funkcjonowania likwidowanej szkoły.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę rodzica

W przedmiotowej sprawie NSA orzekł, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, a zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa nie jest uzasadniony.

NSA przyznał rację WSA co do faktu, iż o art. 59 ust. 1 u.s.o. pozostawia organowi prowadzącemu szkołę swobodę wyboru sposobu zawiadomienia rodziców uczniów o zamiarze likwidacji szkoły, pod warunkiem, że umożliwia im ono zapoznanie się z przekazaną informacją.

Tym samym dopuszczalne jest przyjęcie formy doręczenia za pośrednictwem poczty, również w drodze „podwójnego awizowania”, jeżeli ten typ doręczenia zastępczego został dokonany zgodnie z obowiązującym prawem. NSA podkreślił przy tym, że tryb doręczenia zastępczego stwarza adresatowi wystarczające gwarancje procesowe.

NSA oddalił także pozostałe zarzuty kasacyjne, wskazując m.in. że w analizowanej sprawie organ likwidując szkołę nie ma obowiązku oceny i analizy zasadności jej likwidacji. Sprawa likwidacji szkoły nie jest bowiem indywidualna sprawą rozstrzyganą w drodze decyzji administracyjnej, a zatem nie mają do niej zastosowania art. 7 i 77 Kodeksu postępowania administracyjnego.

 



Autor:
Anna Kudra-Ostrowska

Doktor nauk prawnych, specjalizuje się w sprawach z zakresu prawa planowania i zagospodarowania przestrzennego i jemu pokrewnych (prawo budowlane, prawo geologiczne i górnicze, prawo ochrony środowiska, prawna ochrona krajobrazu, prawne uwarunkowania korzystania z dróg publicznych).



Michał Jagodziński

asystent, interesuje się prawem administracyjnym


TAGI: Wyrok NSA, Wyrok WSA, Zakład budżetowy, Rada gminy, Oświata,



Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu