Tyko jedna stawka opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego?

Zdaniem WSA w Gdańsku rada gminy nie może różnicować opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zależności od wielkości gospodarstwa domowego.

Rada Miejska w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego dokonała wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokości tych opłat. Powołując się na art. 6j ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie, Rada Miasta wybrała metodę ustalania opłaty w gospodarce odpadami od gospodarstwa domowego. Jej wysokość uzależniła ona jednak od liczby osób wchodzących w skład danego gospodarstwa domowego, wprowadzając odrębne stawki opłat dla gospodarstw: 1 – osobowych, 2 – osobowych, 3 – osobowych oraz zamieszkałych przez 4 i więcej osób.

Skargę na powyższą uchwałę, po bezskutecznym wezwaniu rady miasta do usunięcia naruszenia prawa, wniosła Spółdzielnia Mieszkaniowa, zarzucając jej m.in. brak zróżnicowania stawek opłat w zależności od rodzaju zabudowy oraz nie zawarcie w uchwale kalkulacji kosztów, o których mowa w art. 6k u.c.p.g. Zdaniem Skarżącej stawki w zabudowie wielorodzinnej powinny być niższe.

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2015 r. (sygn. I S.A./Gd 17/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie uzależniającym wysokość opłaty od ilości osób wchodzących w skład danego gospodarstwa domowego.

Zdaniem Sądu w art. 6j ust. 1 i 2 u.c.p.g. wskazane są 4 metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Stawkę opłaty ustala się w zależności od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, ilości zużytej wody z danej nieruchomości, powierzchni lokalu mieszkalnego albo od gospodarstwa domowego. W przedmiotowej sprawie rada miasta zdecydowała się na wybór ostatniej z nich, określonej w art. 6j ust. 2 u.c.p.g., który stanowi, iż „w przypadku nieruchomości zamieszkałych rada gminy może uchwalić jedną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego”.

Sąd stwierdził, że w przypadku wyboru tej metody rada gminy władna jest jedynie do wskazania jednej stawki takiej opłaty od gospodarstwa domowego, bez względu na liczbę osób w nim zamieszkujących. Nie może tym samym wprowadzać dodatkowego kryterium, jakim jest podział gospodarstw domowych na kategorie zależne od liczby osób w nich zamieszkujących i zróżnicowanie na tej podstawie wysokości stawki opłaty.

Tym samym niedopuszczalne jest mieszanie metody określonej w art. 6j ust. 2 u.c.p.g. z metodą wymienioną w art. 6j ust. 1 u.c.p.g., która umożliwia ustalenie opłaty jako iloczynu liczby osób zamieszkujących daną nieruchomość. Nie można, bowiem utożsamiać liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość z pojęciem gospodarstwa domowego, gdyż osoby zamieszkujące nieruchomość nie muszą tworzyć ze sobą gospodarstwa domowego.

Jednocześnie WSA nie podzielił zarzutów Skarżącej, dotyczących braku zróżnicowania stawek opłat w zależności od rodzaju zabudowy. Poświęcony tej kwestii art. 6j ust. 2a u.c.p.g. stanowi, że „rada gminy może zróżnicować stawki opłaty w zależności od powierzchni lokalu mieszkalnego, liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich, a także od rodzaju zabudowy”. Tym samym ustalanie różnych stawek opłat z uwzględnieniem ww. kryteriów stanowi uprawnienie gminy, a nie jej obowiązek.

Wyrok jest nieprawomocny.

Na marginesie należy zauważyć, iż zakwestionowane przez WSA w Gdańsku rozwiązanie przyjmowane jest powszechnie w samorządzie. Jak wynika z opracowania „Wytyczne dotyczące ustalenia maksymalnych i minimalnych stawek opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi z analizą kosztów gospodarki odpadami komunalnymi ponoszonych przez gminę” (S. Grzymała, M. Goleń, P. Hossa) przygotowanego na zlecenie Ministerstwa Środowiska spośród 422 gmin stosujących metodę od gospodarstwa domowego wyłącznie 73 (17,3%) stosuje jednolitą metodę niezależną od wielkości gospodarstwa. W pozostałych przypadkach wielkość gospodarstw jest różnicowana.

Maciej Kiełbus

Partner Zarządzający, prawnik w ZIEMSKI&PARTNERS Kancelaria Prawna Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego, w szczególności prawa samorządu terytorialnego oraz prawa odpadowego

Michał Jagodziński

asystent, interesuje się prawem administracyjnym

Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu