Urzędy mogą spóźnić się z doręczeniem decyzji

Dnia 25 listopada 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę, zgodnie z którą o zachowaniu trzyletniego terminu dla ustalenia opłaty adiacenckiej decyduje data wydania decyzji ostatecznej.

Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego [dalej: NSA], w toku rozpoznawania skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. przedstawił do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA następujące zagadnienie prawne: „czy zachowanie trzyletniego terminu przewidzianego dla ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wywołanego jej podziałem, określonego w art. 98 a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: ugn), decyduje data wydania decyzji ostatecznej w tym przedmiocie, czy data jej doręczenia?”. Zagadnienie to zostało rozstrzygnięte przez NSA uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 25 listopada 2013 r. (sygn. akt I OPS 6/13).

Zagadnienie prawne pojawiło się w następującym stanie faktycznym. Burmistrz Miasta K. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku podziału, dokonanego na wniosek właściciela, zatwierdzonego decyzją, która stała się ostateczna w dniu 23 kwietnia 2009 r.

Decyzją Burmistrz Miasta K. ustalił opłatę adiacencką. Właścicielka nieruchomości złożyła odwołanie od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Organ II instancji wydał decyzję, która została doręczona stronie 28 kwietnia 2012 r.

Właścicielka nieruchomości wniosła skargę do WSA w Gorzowie Wielkopolskim, podniosła między innymi zarzut naruszenia art. 98 a u.g.n., polegający na tym, iż decyzja ostateczna ustalająca opłatę adiacencką została wydana po upływie trzech lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna. Zdaniem skarżącej decyzja SKO stała się ostateczna z dniem jej doręczenia. WSA nie podzielił stanowiska skarżącej i oddalił skargę.

Sprawa trafiła przed NSA, który następnie przedstawił do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA zagadnienie prawne. W ocenie składu orzekającego w doktrynie i piśmiennictwie zaistniał spór, co do tego czy upływ terminu należy wiązać z wydaniem decyzji, czy doręczeniem decyzji oraz wzajemnych relacji między pojęciami „wydanie” i „doręczenie” decyzji.

NSA w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę, zgodnie z którą o zachowaniu trzyletniego terminu dla ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału, którym mowa w art. 98 a u.g.n., w przypadku zakończenia postępowania decyzją organu odwoławczego, decyduje data wydania decyzji ostatecznej przez organ odwoławczy, a nie data doręczenia stronie.

NSA zgodził się z poglądem, iż kwestia ostateczności decyzji organu odwoławczego zależy wprawdzie od doręczenia decyzji stronie, ale nie oznacza to, że dniem, w którym decyzja organu odwoławczego staje się ostateczna, jest dzień doręczenia. NSA podkreślił, iż decyzja organu odwoławczego jest ostateczna, dlatego że nie służy od niej odwołanie, a nie dlatego, że została doręczona.

Przyjęcie stanowiska, że decyzja organu odwoławczego, kończąca postępowanie w sprawie powinna być doręczona przed upływem 3 letniego terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 98 a ust. 1 u.g.n. oznaczałoby, że organ odwoławczy, wydając decyzje w sprawie powinien mieć na uwadze nie tylko stan rzeczy w dacie wydania decyzji, ale także okoliczności, kiedy decyzja ta zostanie doręczona stronie, a więc okoliczności, które mogą powstać po wydaniu decyzji. W uzasadnieniu podkreślono, iż mogłoby to prowadzić do nieracjonalnego wniosku, że organ odwoławczy nie może orzekać w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty adiacenckiej i wydać decyzji w tej sprawie, ponieważ termin przedawnienia może upłynąć po wydaniu decyzji, a przed dniem doręczenia decyzji stronie.

Powyższe zagadnienie było już rozważane na gruncie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa¹, a także na gruncie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane².

Agata Legat

radca prawny w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, Partner, specjalizuje się w prawie administracyjnym, ze szczególnym uwzględnieniem prawa budowlanego oraz planowania przestrzennego.

Marta Bokiej

aplikant radcowski, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego ze szczególnym uwzględnieniem prawa nieruchomości i inwestycji budowlanych

Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu