31.03.2023


Drogi wewnętrzne między użytkami rolnymi a podatek od nieruchomości

KATEGORIA: Wokanda

Teza wyroku NSA: Grunty służące wewnętrznej komunikacji pomiędzy gruntami, na których prowadzona jest działalność rolnicza są gruntami związanymi z działalnością rolniczą. Powyższe ma istotny wpływ na zasady opodatkowania podatkiem od  nieruchomości.

Sprawa dotyczyła Spółki, która była właścicielem gruntów oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako drogi „dr”, stanowiących drogi wewnętrzne pomiędzy gruntami rolnymi. Spór sprowadzał się do uznania w jaki sposób powinny zostać one opodatkowane.

Organ podatkowy pierwszej instancji, wydając decyzję określającą, która została utrzymana w mocy przez SKO, stwierdził, że są to grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy, zatem powinny być opodatkowane według najwyższych stawek, tzn. jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z takim stanowiskiem nie zgadzała się Spółka, wskazując, że prowadzi działalność rolniczą i przedmiotowe działki są drogami służącymi do dojazdu do pól, położonymi na terenie gospodarstwa rolnego i służące wyłącznie tej działalności rolniczej.

Sprawa trafiła do WSA w Szczecinie, który przyznał rację organom podatkowym. Wyjaśnił, że na podstawie materiału dowodowego w postaci m.in. zapisów zawartych w KRS prawidłowo zakwalifikowano spółkę jako przedsiębiorcę, co skutkuje opodatkowaniem przedmiotowych gruntów wg stawek dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą. Zgodnie bowiem z definicją ustawową grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Dodatkowo Sąd podkreślił, że zarzuty dotyczące nieprawidłowości klasyfikacji i zapisów w ewidencji gruntów powinny być kierowane do organów ewidencyjnych a nie w stosunku do organów podatkowych. W razie kwestionowania „statusu” gruntów, ich właściciel (użytkownik) może uruchomić właściwe postępowanie administracyjne zmierzające do dokonania zmian w ewidencji.

Z wyrokiem WSA w Szczecinie w istotnej części nie zgodził się sąd drugiej instancji. W wyroku z 20.10.2022 r. sygn. III FSK 1422/21 NSA uznał, że grunty służące wewnętrznej komunikacji pomiędzy gruntami, na których prowadzona jest działalność rolnicza są gruntami związanymi z działalnością rolniczą, a nie z działalnością gospodarczą.

Zwrócił przy tym uwagę, że w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych wprost jest przewidziane, iż działalność gospodarcza to działalność, o której mowa w przepisach Prawa działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2, gdzie za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy nie uważa się działalności rolniczej lub leśnej (art. 1a ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2 upol). Skoro więc przedmiotowe grunty są wykorzystywane w działalności rolniczej nie można uznać, że są związane z działalnością gospodarczą.

NSA przyznał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Jednocześnie podkreślił, iż w przeciwieństwie np. do rodzaju gruntów, ustalenie z jakiego rodzaju działalnością (gospodarczą, albo rolniczą) związany jest grunt, nie zależy od sklasyfikowania gruntu w tej ewidencji. Zatem uznał, że samo zaliczenie gruntu do dróg i oznaczenie go symbolem "dr", nie przekłada się na sposób kwalifikacji działalności, z jaką związany jest grunt, a ta jest okolicznością istotną dla zastosowania odpowiedniej stawki dla takich gruntów w podatku od nieruchomości. Działalność rolnicza w postaci produkcji roślinnej i zwierzęcej zawiera w sobie czynność przemieszczania produktów czy rzeczy służących produkcji (hodowli). Logicznym i zgodnym z doświadczeniem życiowym jest stwierdzenie, że komunikacja służąca działalności rolniczej jest jej niezbędnym elementem i grunty wykorzystywane pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych można uznać za związane z tego rodzaju działalnością.

Rozpatrując przedmiotową sprawę wskazać należy, że NSA uznał, iż drogi wewnętrzne pomiędzy gruntami rolnymi powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości (a nie podatkiem rolnym, jak w pierwszej kolejności domagała się Spółka), jednak nie według najwyższych stawek jako związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, lecz jako grunty pozostałe, z uwagi na związek z prowadzoną działalnością rolniczą.



Autor:
Katarzyna Lewandowska

doradca podatkowy w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, konsultant, specjalizuje się w zakresie podatków dochodowych oraz podatków i opłat lokalnych.


TAGI: Podatek od nieruchomości, Podatek rolny, Wyrok NSA, Wyrok WSA,



Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu