Magdalena Kurnatowska Prawniczka w dziale prawa administracyjnego
05.12.2022
KATEGORIA: Przepisy
Dnia 22 września 2022 r. do Sejmu wpłynął Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustaw w celu likwidowania zbędnych barier administracyjnych i prawnych[1]. Projekt przewiduje m.in. zmiany w ustawie o odpadach.
Projektowana ustawa w art. 15a [2] zakłada wprowadzenie zmiany w art. 48a ustawy o odpadach, poprzez zastąpienie w ust. 3 wyrazu „iloczyn” słowami „połowa iloczynu”. W konsekwencji, przepis ma otrzymać brzmienie „Wysokość zabezpieczenia roszczeń oblicza się jako połowę iloczynu największej masy odpadów, które mogłyby być magazynowane w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub miejscu magazynowania odpadów, z uwzględnieniem wymiarów obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów, oraz stawki zabezpieczenia roszczeń”. Skutkiem powyższej zmiany będzie zatem obniżenie o połowę wymaganej do ustanowienia kwoty zabezpieczenia roszczeń, w stosunku do stanu obecnego.
W uzasadnieniu do omawianego projektu ustawy wskazuje się, że „Przepisy te (w aktualnym brzmieniu) utrudniają prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na zbieraniu lub przetwarzaniu odpadów. /…/ Aktualnie obowiązująca regulacja zwiększa koszty prowadzenia działalności gospodarczej, przez co może być szczególnie uciążliwa dla małych i średnich przedsiębiorców, którzy często mogą nie dysponować możliwością ustanowienia wymaganego zabezpieczenia, co uniemożliwia im prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Zaburza to uczciwą konkurencję i narusza interes konsumentów”. Zwraca się przy tym również uwagę, że „/…/ realna wartość pieniędzy wpłaconych tytułem zabezpieczenia ustanowionego w formie depozytu z upływem czasu może maleć i pieniądze zwrócone przedsiębiorcy po latach będą miały mniejszą wartość niż w momencie ich wpłacania”.
W świetle powyższego, uwzględniając z jednej strony zasadę domniemania uczciwości przedsiębiorcy[3], oraz z drugiej – konieczność chronienia interesu publicznego i prywatnego innych podmiotów, projektodawcy uznali za uzasadnione utrzymanie obowiązku ustanowienia zabezpieczenia roszczeń, ograniczając jednak ten obowiązek poprzez obniżenie wysokości zabezpieczenia.
Jednocześnie, w omawianym projekcie proponuje się również wprowadzenie do art. 48a ustawy o odpadach kolejnej jednostki redakcyjnej, w postaci ust. 3c, który miałby stanowić, że „W przypadku, gdy odpady mają być magazynowane w miejscu magazynowania odpadów innym niż instalacja, obiekt budowlany lub jego część za największą masę odpadów, o której mowa w ust. 3, przyjmuje się masę wskazaną we wniosku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 albo w art. 42 ust. 2”. W nawiązaniu do powyższego, zakłada się przy tym wprowadzenie nowej sankcji administracyjnej, poprzez dodanie do ustawy art. 194 ust. 1 pkt 3b), wskazującego że „Administracyjną karę pieniężną wymierza się za magazynowanie odpadów w miejscu magazynowania odpadów innym niż instalacja, obiekt budowlany lub jego część, w ilości przekraczającej największą masę odpadów wskazaną we wniosku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 albo w art. 42 ust. 2”. Powyższe, w założeniu projektodawców stanowić ma „niejako równowagę” dla ograniczenia wysokości zabezpieczenia roszczeń.
Zgodnie z art. 29 projektowanej ustawy, ma ona wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Aktualnie, projekt został skierowany do Komisji Nadzwyczajnej do spraw deregulacji.
Warto przypomnieć, że obowiązek ustanowienia zabezpieczenia roszczeń wprowadzony został do ustawy o odpadach w 2018 r.[4] w celu zmniejszenia liczby problemów w zakresie prawidłowego postępowania z odpadami[5]. Zgodnie z art. 48a ust. 1 ustawy o odpadach, zabezpieczenie roszczeń winno zostać ustanowione w wysokości umożliwiającej pokrycie wykonania zastępczego:
- w tym usunięcia odpadów i ich zagospodarowania łącznie z odpadami stanowiącymi pozostałości z akcji gaśniczej lub usunięcia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w ramach prowadzonej działalności polegającej na zbieraniu lub przetwarzaniu odpadów.
Środki z zabezpieczenia roszczeń przeznacza się przy tym również na pokrycie kosztów usunięcia odpadów na podstawie art. 26a ustawy o odpadach, jeżeli posiadacz nie zwróci tych kosztów właściwemu organowi, który je poniósł.
[1] Druk sejmowy nr 2628.
[2] Pierwotnie w art. 19 – zmiana w ramach autopoprawki z dnia 5 października 2022 r., druk sejmowy nr 2628-A.
[3] Zasada wyrażona w art. 10 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców.
[4] Na mocy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw.
[5] Zob. uzasadnienie projektu ustawy o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw, druk sejmowy nr 2661.
Magdalena Kurnatowska Prawniczka w dziale prawa administracyjnego
TAGI: Gospodarka odpadami, Kary pieniężne, Legislacja, Nowelizacja, Odpady, Sankcje administracyjne,