Prawo Dla Samorządu

Niska wartość sprzedawanego pojazdu nie stanowi okoliczności przesądzającej o tym, że pojazd ten powinien być traktowany jako złom, nie zaś w kategorii środka transportowego. O klasyfikacji dla celów podatkowych pojazdu jako środka transportu decyduje bowiem jego odnotowanie w ewidencji pojazdów.

Kwestię obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży środka transportu o znacząco niskiej wartości zbadał Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 17 kwietnia 2020 r., sygn. akt II FSK 3226/19). Sprawa dotyczyła sprzedaży sześciu samochodów ciężarowych, ciągnika samobieżnego, naczepy i przyczep, których jednostkowa wartość nie przekraczała 1 000 zł. Jak podniósł skarżący, umowa sprzedaży zawierała zapis, iż przedmiotem stosunku cywilnoprawnego jest złom, nie zaś pojazd w rozumieniu przepisów ustawy o ruchu drogowym. Obowiązek podatkowy w ogóle nie mógł w stosunku do niego powstać, skoro skarżący nie stał się właścicielem środków transportu.

Zgodnie z regulacją art. 9 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.) w przypadku zmiany właściciela środka transportowego zarejestrowanego, obowiązek podatkowy ciąży na poprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym nastąpiło przeniesienie własności. A w konsekwencji powyższego, bez znaczenia pozostaje nieprzerejestrowanie pojazdów na nowego właściciela, gdyż ustawodawca wiąże fakt powstania obowiązku podatkowego z przeniesieniem własności, nie zaś dopełnieniem obowiązków administracyjnych z tej transakcji wynikających.

Sąd kasacyjny ocenił również, że brak było podstaw do uznania, że obowiązek podatkowy w stosunku do spornych środków transportu wygasł z uwagi na zaprzestanie ich użytkowania.

W zakresie podstaw do uznania pojazdów za złom, kluczowe znaczenie mają przepisy ustawy o ruchu drogowym oraz ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, zgodnie z którymi złomowanie pojazdów powinno nastąpić poprzez przekazanie pojazdów do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, na podstawie zaświadczenia o demontażu pojazdu. Następnie w celu wyrejestrowania pojazdu, właściciel pojazdu składa wniosek o wyrejestrowanie pojazdu we właściwym organie rejestrującym. Bez dokonania powyższych czynności, pojazd niewyrejestrowany nie może zostać przeznaczony na złom, ani za taki złom uznany przez jego właściciela.

W przedmiotowej sprawie, w momencie zawarcia umowy sprzedaży wyżej wymienionych środków transportowych, pojazdy te były zarejestrowane i niezależnie od swojego stanu technicznego, były one odnotowane w ewidencji pojazdów, która stanowi urzędowy zbiór informacji o pojazdach i ich właścicielach. Brak jest więc podstaw do przyjęcia, że winny one być traktowane jako złom (w sensie prawnym).

Także niska wartość, wynosząca nie więcej niż 1 000 zł, nie jest okolicznością przesądzającą o tym, że pojazd nie powinien być traktowany jako środek transportowy. Jak podkreślił NSA, wartość pojazdu stanowi jedynie wartość ekonomiczną, która nie jest elementem legalnej definicji żadnego z środków transportowych wskazanych w art. 8 ust. 1 u.p.o.l. Powyższa wartość skutkowała jedynie zastosowaniem zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych, jednak nie mogła być przesłanką zwolnienia z podatku od środków transportowych.

Jak uznał sąd, zły stan techniczny pojazdu pozostaje bez znaczenia dla wygaśnięcia obowiązku podatkowego. Sam zapis umowy sprzedaży deklarujący przekonanie stron o braku możliwości uznania przedmiotu zbycia za pojazd (środek transportu) również nie jest istotny dla celów podatkowych. Okoliczność faktycznego niekorzystania z pojazdu, ze względu na jego zezłomowanie jest nieistotna dla podatku od środków transportowych, o ile nie zostanie on wyrejestrowany lub objęty decyzją o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu (w ramach określonych prawem procedur).

Samochodowy złom trzeba wyrejestrować