Prawo Dla Samorządu

Podwyższenie wójtowi gminy wynagrodzenia z mocą wsteczną, za minione lata budżetowe, pozostaje w oczywistej sprzeczności z zasadą roczności budżetu. Ze względu na fakt, iż nie mieści się także w katalogu wyjątków od przedmiotowej reguły, należy uznać je za niedopuszczalne.

W Informacji o działalności sądów administracyjnych w 2019 roku, opublikowanej w maju br. na stronie internetowej Naczelnego Sądu Administracyjnego [dalej: NSA], jako zagadnienie wynikające z orzecznictwa Izby Ogólnoadministracyjnej w zakresie spraw dotyczących samorządu terytorialnego, przybliżony został wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2019 r. (sygn. akt: II OSK 3569/18), odnoszący się do kwestii możliwości podwyższenia z mocą wsteczną wynagrodzenia wójta gminy.

W przedmiotowym rozstrzygnięciu NSA oddalił skargę kasacyjną Gminy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu [dalej: WSA], utrzymującego w mocy rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody, stwierdzające nieważność uchwały Rady Gminy, we fragmencie dotyczącym nadania uchwale mocy wstecznej.

Okoliczności faktyczne i prawne sprawy przedstawiają się następująco:

Rada Gminy podjęła w kwietniu 2018 r. uchwałę w sprawie wynagrodzenia Wójta, której w § 7 nadano moc obowiązującą od 1 grudnia 2014 r. Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym z czerwca 2018 r. stwierdził nieważność uchwały w przedmiotowym fragmencie, w związku z czym Gmina wniosła skargę do WSA we Wrocławiu.

Sąd I instancji podzielił stanowisko Wojewody, iż co do zasady rada gminy ma kompetencję na mocy art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym [dalej: usg], do ustalenia wynagrodzenia wójta, w tym podniesienia tego wynagrodzenia w odniesieniu do bieżącego roku budżetowego, jednakże nadanie takiemu rozstrzygnięciu mocy wstecznej, narusza w sposób istotny art. 263 ust. 1 oraz art. 211 ust. 1-4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych [dalej: ufp] tj. zasadę roczności budżetu oraz zasadę stanowiącą, że środki budżetowe wygasają z upływem roku budżetowego, na który zostały uchwalone.

WSA we Wrocławiu wskazał ponadto, iż zwiększenie wynagrodzenia Wójta ze skutkiem wstecznym, ma charakter nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej, której przyznanie wójtowi jest niedopuszczalne w świetle oraz art. 36 ust. 6 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych [dalej: ups] oraz że gromadzenie w poszczególnych latach budżetowych środków na wynagrodzenie Wójta i przesuwanie ich na kolejne lata budżetowe do momentu, gdy pojawi się odpowiednia większość dla podjęcia uchwały, jest niedopuszczalne i wątpliwe etycznie.

W wyniku wniesienia skargi kasacyjnej od przedmiotowego orzeczenia, stanowisko w sprawie wyraził NSA, który w pełni podzielił rozważania Sądu I instancji.

W wyroku wskazano, iż wynagrodzenie za lata ubiegłe nie mieści się w katalogu wydatków niewygasających, określonych w art. 263 ust. 3 ufp, a także że podstawą wypłaty podwyższonego wynagrodzenia za zamknięte już lata budżetowe nie jest w okolicznościach przedmiotowej sprawy tytuł wykonawczy, wyrok sądu, czy też ugoda, o których stanowi art. 164 ufp – co za tym idzie nie znajdują zastosowania przewidziane ustawowo wyjątki od zasady roczności budżetu. W związku z powyższym, jak orzekł NSA, środki finansowe zabezpieczane na podwyższenie Wójtowi wynagrodzenia, lecz nie wydatkowane do końca roku budżetowego wygasły wraz z jego upływem.

Naczelny Sąd Administracyjny na marginesie rozważań podkreślił również, iż Gmina „nie powinna utożsamiać zagwarantowanej w art. 165 ust. 2 Konstytucji RP samodzielności jednostki samorządu terytorialnego z niczym nie ograniczoną dowolnością w wydatkowaniu środków publicznych.”.

TAGI: Dyscyplina finansów publicznych, Pracownicy samorządowi, Wójt, Wyrok NSA,

Podwyższenie wynagrodzenia wójtowi gminy dokonane z mocą wsteczną