Prawo Dla Samorządu

Stronami w sprawie wydania decyzji o zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków są przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne oraz właściwy wójt (burmistrz, prezydent miasta), a jeżeli przedsiębiorstwo jest gminną jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, to tylko ono jest stroną w takim postępowaniu.

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2019 roku (I GSK 851/19) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

7 marca 2018 roku E. Sp. z o.o. (zwana dalej spółką) złożyła wniosek o zatwierdzenie taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków dla Gminy M. na okres 3 lat. W trakcie trwania postępowania wniosek ten był kilkakrotnie korygowany oraz dodatkowo wyjaśniany.

W czerwcu tego samego roku Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego w S. odmówił zatwierdzenia taryfy, odpowiednio uzasadniając swoją decyzję. Odwołanie od tego rozstrzygnięcia rozpatrywał Prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, który uchylił powyższą decyzję, a sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia. Według organu odwoławczego stronami postępowania o wydaniu powyższej decyzji, zgodnie z art. 24c ust. 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków są przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne oraz właściwy wójt (w tym przypadku Burmistrz M.), a nie Gmina M. Jednakże w tej sprawie cała korespondencja kierowana była do gminy, która nie była w niej stroną, zamiast do burmistrza. Naruszało to dyspozycję wyrażoną w art. 61 § 4 k.p.a. jako że o wszczęciu postępowania nie zostały poinformowane wszystkie podmioty będące stronami w sprawie. Organ odwoławczy nie uwzględnił pozostałych zarzutów podniesionych przez spółkę. Zwrócił się jednak do organu I instancji o zbadanie zasadności marży zysku mając na uwadze 4 przesłanki wyrażone w § 3 pkt 1 lit. b rozporządzenia taryfowego, ponieważ nie zostało to dokonane przy pierwotnym rozpatrywaniu sprawy.

W konsekwencji spółka wniosła sprzeciw do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W rezultacie rozpoznania sprawy sąd stwierdził, iż Prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie prawidłowo zastosował art. 138 § 2 k.p.a. uchylając decyzję i przekazując ją do ponownego rozpatrzenia z uwagi na to, że została ona wydana z naruszeniem przepisów postępowania, co przejawiało się w fakcie nie kierowania korespondencji do jednej ze stron postępowania – Burmistrza M. W ocenie sądu trafne również było zwrócenie się do organu pierwszej instancji o doprecyzowanie oceny dokonywanej na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia taryfowego. WSA przypomniał również, że rozpoznając sprzeciw od decyzji ocenia jedynie przesłanki do jej wydania, nie ma natomiast kompetencji do oceny prawidłowego zastosowania przepisów prawa materialnego, przez co nie może się odnieść do podniesionego przez stronę w skardze naruszenia terminu wydania decyzji przez organ I instancji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła spółka skarżąca, zarzucając WSA nieuchylenie decyzji Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z uwagi na fakt, iż w ocenie spółki okoliczności niniejszej sprawy nie przedstawiały podstaw do zastosowania art. 138 § 2 k.p.a.

Oceniając zasadność zarzutów zawartych w skardze kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wskazał na dwie przesłanki wynikające z brzmienia art. 138 § 2 k.p.a., wskazujące sytuacje, w których znajduje on zastosowanie. Pierwszą z nich jest naruszenie przepisów postępowania, drugą natomiast jest fakt, że konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Co więcej w ocenie NSA sąd I instancji dokonał właściwej oceny zgodności z prawem decyzji organu odwoławczego wydanej na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. ze względu na uchybienia organu I instancji polegające na niezagwarantowaniu jednej ze stron – Burmistrzowi M. – czynnego udziału w postępowaniu, a także na nieprzeprowadzeniu postępowania dowodowego w wymaganym zakresie. Za prawidłową sąd uznał również decyzję organu odwoławczego, aby w takiej sytuacji uchylić rozstrzygnięcie i skierować sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W tym stanie rzeczy NSA uznał skargę kasacyjną za pozbawioną usprawiedliwionych podstaw i orzekł o jej oddaleniu.

Kto jest stroną w sprawie wydania decyzji o zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków?