Obiekty sportowe udostępniane stowarzyszeniom a zwolnienie z podatku

Zwolnione z podatku od nieruchomości będą obiekty, które są zajęte przez stowarzyszenia na wyłącznie oznaczony cel np. statutową działalność wśród dzieci i młodzieży w zakresie kultury fizycznej i sportu. Wykorzystanie tych nieruchomości dla innych podmiotów np. osób dorosłych czy osób prawnych oznacza, że nie zostaną spełnione warunki zwolnienia.

Sprawa dotyczyła Centralnego Ośrodku Sportu, który jest instytucją gospodarki budżetowej, utworzoną w celu realizacji zadań publicznych z zakresu kultury fizycznej.   W ramach prowadzonej działalności udostępnia między innymi obiekty sportowe do bezpłatnego korzystania przez stowarzyszenia, których celem statutowym jest prowadzenie działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury i sportu. Dodatkowo  zajmuje się utrzymaniem obiektów sportowych i zarządzaniem nimi, a także przygotowaniem sportowym reprezentantów Polski do wzięcia udziału w międzynarodowych zawodach sportowych.

Przedstawiając powyższy stan faktyczny Ośrodek wystąpił z wnioskiem o interpretacje, pytając, czy może zastosować zwolnienie z podatku od nieruchomości dla wszystkich gruntów i budynków oraz wyłączenie z opodatkowania dla budowli, gdyż z mocy prawa nie są one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 upol zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty, budynki lub ich części zajęte wyłącznie na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, z wyjątkiem wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, oraz grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży. Jednocześnie zwrócił uwagę na przepisy art. 29 ust. 1a i 1b ustawy o sporcie, zgodnie z którymi wyłączono z definicji działalności gospodarczej działalność Ośrodka w zakresie bieżącego utrzymania obiektów sportowych i zarządzania nimi.

Z powyższym stanowiskiem wnioskodawcy nie zgodził się organ interpretacyjny. Wskazał, że zgodnie ze statutem Ośrodka prowadzi on działalność podstawową oraz może prowadzić inną działalność niż podstawowa.  Pierwsza z nich polega na tworzeniu warunków organizacyjnych, ekonomicznych i technicznych dla szkolenia sportowego prowadzonego przez polskie związki sportowe i inne podmioty działające w zakresie kultury fizycznej, w tym realizacja zadań związanych z przygotowaniem kadry narodowej do udziału w igrzyskach lub mistrzostwach, w szczególności poprzez budowę, przebudowę, montaż, remont i utrzymywanie obiektów sportowych, współorganizowanie zawodów sportowych itp. Natomiast przedmiotem działalności innej niż podstawowa jest w szczególności wykorzystywanie posiadanej bazy organizacyjno-technicznej i noclegowej do świadczenia usług promujących sport i turystykę, organizowanie związanych z tym konferencji edukacyjnych i szkoleń oraz świadczenie usług w zakresie turystyki i rekreacji ruchowej. Prowadzenie działalności innej niż podstawowa musi uwzględniać między innymi zasadę, w myśl której przychody z prowadzenia tej działalności będą w pierwszej kolejności przeznaczane na realizację zadań z zakresu działalności podstawowej.

Tym samym organ interpretacyjny podkreślił, że nie każda działalność Ośrodka nie stanowi działalności gospodarczej. Zgodnie z ustawą o sporcie utrzymanie lub zarządzanie tylko takimi obiektami sportowymi, które są wykorzystywane w zakresie szkolenia sportowego w ramach działalności podstawowej (realizacja zadań publicznych), nie jest działalnością gospodarczą. Obiekty te zasadniczo muszą służyć szkoleniu sportowemu, a nie innym celom np. rekreacyjnym czy turystycznym. Podstawowym celem utrzymania takiego obiektu nie może być osiąganie zysków z tytułu odpłatności, ale realizacja zadań publicznych polegających na zapewnieniu odpowiednich warunków do treningu sportowców. Do takich obiektów organ zaliczył np. skocznie narciarskie. Uznał, że są one budowane i utrzymywane w celu realizacji ustawowo określonych zadań publicznych, z uwzględnieniem szeregu wymogów związanych z uprawianiem danej dyscypliny sportowej. Ich przeznaczenie i ograniczona dostępność powoduje, że muszą być wznoszone i utrzymywane ze środków publicznych, ponieważ inaczej by nie powstały. Z tego powodu działalność związana z utrzymaniem i zarządzaniem tego typu obiektami nie jest traktowana jako działalność gospodarcza i może być dotowana z budżetu państwa. Stąd też nie stanowią one przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, ponieważ nie można ich uznać za "związane z prowadzeniem działalności gospodarczej". Wskazał jednak, że nie można do takiej kategorii obiektów sportowych zaliczyć np. komercyjnych wyciągów narciarskich, basenów kąpielowych, czy też hoteli wykorzystywanych w celach typowo rekreacyjnych. Są to obiekty służące zasadniczo innym celom niż szkolenie sportowe i służą one osiąganiu dochodów uzyskiwanych z tytułu odpłatności.

Odnosząc się natomiast do zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 5 upol, organ wskazał, że z tego zwolnienia nie może korzystać grunt i budynek, który jest w posiadaniu podmiotu nie mającego statusu stowarzyszenia, nawet w przypadku, gdy prowadzi on działalność wśród dzieci i młodzieży, w zakresie między innymi kultury fizycznej.

Reasumując organ interpretacyjny stwierdził, że brak jest przesłanek do tego, aby Ośrodek mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od nieruchomości uregulowanego w art. 7 ust. 1 pkt. 5 upol. Podmiot ten jest instytucją gospodarki budżetowej w rozumieniu przepisów ustawy o finansach publicznych i nie ma statusu stowarzyszenia. Ponadto Ośrodek posiadający status instytucji gospodarki budżetowej jest przedsiębiorą. Przesądza o tym obowiązek rejestracji w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Dlatego też będące w jego posiadaniu grunty, budynki i budowle podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według najwyższych stawek. Wyjątek stanowią te przedmioty opodatkowania (budowle, grunty, budynki), które są związane z wykonywaniem wyłącznie działalności podstawowej. O ile jest możliwe ich wydzielenie, to w tym zakresie można przyjąć, iż nie znajdują się one w posiadaniu przedsiębiorcy. O ile takie wydzielenie nie jest możliwe, należy przyjąć, iż ich wykorzystywanie nawet w niewielkim zakresie do działalności gospodarczej przesądza o ich opodatkowaniu.

Interpretację wydaną przez Burmistrza Miasta Szczyrk w pełni poparł WSA w Gliwicach oraz NSA w wyroku z 19.02.2019 r. sygn. II FSK 622/17.

NSA podkreślił, że odpłatne świadczenie usług przez Ośrodek na przykład w związku organizacją zawodów sportowych, czy też udostępnianie bazy sportowej, wyczerpuje kryterium ukierunkowania na osiągnięcie zysku. Zdaniem Sądu działalność taka ma charakter zorganizowany i ciągły, co pozwala na zaliczenie go do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Zauważył, że organ interpretacyjny ustalił, że Ośrodek jest przedsiębiorcą. Poza sporem pozostawała bowiem okoliczność, iż polskie prawo uzależnia podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej od uzyskania wpisu w rejestrze przedsiębiorców w KRS, albo w ewidencji działalności gospodarczej. Z chwilą uzyskania takiego wpisu, dany podmiot formalnie staje się przedsiębiorcą. W związku z tym sam fakt posiadania gruntów, budynków lub ich części przez przedsiębiorcę upoważnia do zastosowania stawek jak dla gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wskazując na treść art. 7 ust. 1 pkt 5 upol NSA zauważył, że zwolnienie to ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Obejmuje określone nieruchomości lub ich części, jeżeli są one zajęte przez wskazany podmiot (stowarzyszenie) na wyłącznie oznaczony cel (statutową działalność wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, bądź obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży). Warunkiem zwolnienia podatkowego, jest zatem to, aby grunty, budynki lub ich części były zajęte wyłącznie na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży. Wykorzystanie natomiast tych nieruchomości (lub ich części) dla innych podmiotów (np. osób dorosłych, osób prawnych) oznacza, że nie zostaną spełnione warunki zwolnienia.

Dodał przy tym, że z zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opisu stanu faktycznego nie wynika, że Ośrodek w ramach prowadzonej działalności udostępnia obiekty sportowe do bezpłatnego korzystania wyłącznie przez stowarzyszenia, których celem statutowym jest prowadzenie działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury i sportu.

Katarzyna Lewandowska

doradca podatkowy w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, konsultant, specjalizuje się w zakresie podatków dochodowych oraz podatków i opłat lokalnych.

Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu