Prawo Dla Samorządu

Wyciąg narciarski stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Niezależnie od tego, czy właścicielami poszczególnych części są inne podmioty, podatek należy się od całości.

Do takich wniosków doszedł zarówno WSA we Wrocławiu, jak i NSA w wyroku z 9.08.2018 r. sygn. II FSK 2184/16.

Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która była właścicielem (i jednocześnie leasingodawcą) wyłącznie części technicznych wyciągu narciarskiego. Natomiast właścicielem części budowlanych wyciągu narciarskiego był inny podmiot.

Spółka uważała, że wyciąg narciarski stanowi urządzenie budowlane, którego tylko części budowlane podlegają opodatkowaniu. Z tego względu uważała, że jako właściciel części technicznych nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od nieruchomości z tego tytułu.

Innego zdania były organy podatkowe, które uznały, że wyciąg narciarski jest budowlą. Wynika to mi.in z wymienienia budowli sportowych w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz treści załącznika do tej ustawy, w którym ustawodawca wyciągi narciarskie zaliczył do kategorii V obiektów budowlanych (tj. obiektów sportu i rekreacji). W konsekwencji w opinii organów podatkowych cały wyciąg narciarski stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu tzn. bez rozróżnienia na części budowlane i niebudowlane. Skoro więc spółka jest właścicielem części technicznych dwóch wyciągów narciarskich to występuje po jej stronie obowiązek złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości oraz obowiązek uiszczenia tego podatku.

Rozpoznając wniesioną skargę WSA przyznał racje organom podatkowym. Podzielił wyrażone w sprawie stanowisko, co do tego, że cały wyciąg narciarski, na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości, należy traktować jako budowlę, a zatem bez konieczności rozróżniania dla potrzeb tej kwalifikacji części budowlanych i niebudowlanych (naziemnych) wyciągu narciarskiego. Sąd stwierdził, że za zasadnością stanowiska skarżącej nie może przemawiać fakt, że elementy składowe składające się na konstrukcję wyciągu narciarskiego jako całości należą do dwóch różnych podmiotów. W przepisach ustawy o podatkach i opłatach lokalnych brak jest zastrzeżenia co do tego, że za budowlę może być uznany jedynie obiekt stanowiący własność jednego podmiotu. Skoro budowlę w postaci wyciągu narciarskiego tworzą zarówno części budowlane jak i niebudowlane, to bez wątpienia, w przypadku złożonej struktury własnościowej budowli, własność tych ostatnich należy rozumieć nie inaczej niż jako własność części budowli. Z punktu widzenia opodatkowania budowli nie powinno mieć znaczenia, czy określona budowla stanowi przedmiot posiadania jednego podmiotu, czy też kilku podmiotów i to także w sytuacji posiadana (własności) części budowli, a więc obiektu stanowiącego całość techniczno-użytkową.

Podobne stanowisko wyraził również NSA. Podkreślił, że w przepisach prawa podatkowego brak jest zastrzeżenia, że opodatkowane elementy budowli muszą stanowić samodzielną budowlę. Przeciwnie zgodnie z ustawą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają również części budowli związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnikiem podatku od nieruchomości może być zatem właściciel części budowli. Również definiując podstawę opodatkowania ustawodawca odnosi ją między innymi do budowli lub ich części. W związku z powyższym nie ma przeszkód prawnych, aby opodatkować część budowli stanowiącą, z innymi elementami budowli, integralną, nadającą się do określonego użytku całość. Pod pojęciem właściciela budowli należy zatem rozumieć także właściciela części budowli, nawet w sytuacji, gdy poszczególne części tej budowli samodzielnie nie stanowią budowli.

Reasumując NSA stwierdził, że fakt, iż poszczególne części budowli, jaką jest wyciąg narciarski należą do różnych podmiotów, nie zmienia charakteru tej budowli, dalej mamy bowiem do czynienia z wyciągiem tworzącym całość techniczno-użytkową, czyli budowlę. Nie jest wyłączona z opodatkowania część budowli tylko dlatego, że wspomniana budowla nie jest własnością jednego podmiotu.

Opodatkowanie wyciągów narciarskich