16.07.2018


Podatek od nieruchomości w działalności leczniczej

KATEGORIA: Wokanda

Budynki podmiotu leczniczego będą opodatkowane niższą stawką podatku od nieruchomości, w sytuacji gdy będą związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

W jednym z ostatnich wyroków NSA (sygn. II FSK 2726/17) stwierdził, że sam wpis podmiotu do rejestru podmiotów leczniczych nie uprawnia do uznania, że wszystkie pomieszczenia tego podmiotu będą preferencyjnie opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

Sprawa dotyczyła Spółki, która była właścicielem hotelu oraz podmiotem zajmującym się świadczeniem usług medycznych (wpisanym do rejestru podmiotów leczniczych). Hotel ten w całości był wykorzystywany przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej, której przedmiotem było świadczenie usług: zakwaterowania, gastronomicznych, sprzedaży żywności i napojów, turystycznych, rozrywkowych i rekreacyjnych. Dodatkowo Spółka wykorzystywała hotel do świadczenia usług zdrowotnych, do których należą: zabiegi dermatologiczne, masaże, zabiegi pielęgnacyjne, zabiegi fizykoterapeutyczne, inne zabiegi służące zachowaniu lub poprawie zdrowia.

Pomieszczenia wykorzystywane w związku ze świadczonymi przez Spółkę usługami medycznymi można podzielić na dwie grupy:

  1. Grupa 1 – pomieszczenia bezpośrednio wykorzystywane do świadczenia usług zdrowotnych, m.in. sale zabiegowe, pomieszczenia przeznaczone do wykonywania masaży itp.;

  2. Grupa 2 – „pomieszczenia niezabiegowe”, a więc pomieszczenia pośrednio wykorzystywane dla celów świadczenia usług leczniczych, niezbędne do prawidłowego świadczenia tych usług, m. in. pomieszczenia administracyjne, magazyny, korytarze, pomieszczenia gospodarcze, pomieszczenia restauracyjne, pokoje hotelowe, pomieszczenia kuchenne, recepcje sanatoryjne, kotłownie.

Spółka występując z wnioskiem o interpretację stała na stanowisku, że wszystkie te pomieszczenia powinny być objęte niższą stawką opodatkowania. W treści art. 5 ust. 1 pkt 2 lit d. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wyodrębnione bowiem zostały „budynki lub ich części związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń”.

Ze stanowiskiem Spółki nie zgodził się zarówno organ podatkowy, jak i sąd I oraz II instancji. Uznały one, że w sytuacji gdy w części budynku zajętego przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych świadczone są inne usługi związane z hotelem i nie da się ustalić związku świadczenia tych usług z jednoczesnym udzielaniem świadczeń zdrowotnych, preferencyjna stawka nie powinna mieć zastosowania do opodatkowania tych części budynku.

Konieczne jest bowiem ustalenie faktycznego wykorzystywania części budynku na działalność leczniczą oraz wyodrębnienie tej części budynku, która jest wykorzystywana do prowadzenia jeszcze innej działalności gospodarczej. W tym względzie ustawodawca wspomina właśnie o kryterium podmiotowym zajęcia pomieszczenia przez podmioty udzielające świadczeń medycznych w tych pomieszczeniach, które związane są z prowadzoną działalnością leczniczą. Zajęcie oznacza wykorzystywanie przedmiotu opodatkowania przez podmiot leczniczy do określonej działalności (chodzi tu o świadczenia zdrowotne) z wyłączeniem innych rodzajów działalności (dotyczy innych usługi świadczonych w hotelu).

Wskazywano przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 26.09.2013 r. sygn. K 22/12, który dotyczył analizowanego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011 r. W ocenie Trybunału przedmiotowy przepis należy interpretować uwzględniając przesłankę podmiotowo-przedmiotową. Budynki lub ich części zajęte przez podmioty wykonujące działalność leczniczą muszą jednocześnie pozostawać w związku z działalnością leczniczą. Adresatem tego przepisu, w obydwu jego częściach, jest ten sam podmiot.

W konsekwencji dla zastosowania obniżonej stawki podatku od nieruchomości konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze – budynek lub jego część muszą być związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, po drugie – musi je zajmować podmiot udzielający tych świadczeń. Ważne jest jednak, aby te pomieszczenia były związane wyłącznie z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, a nie z inną działalnością gospodarczą (komercyjną) tego podmiotu.



Autor:
Katarzyna Lewandowska

doradca podatkowy w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, konsultant, specjalizuje się w zakresie podatków dochodowych oraz podatków i opłat lokalnych.


TAGI: Podatek od nieruchomości, Wyrok NSA, Wyrok WSA,



Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu