Zmiana daty końcowej obowiązku zapewnienia lokalu zamiennego przez gminę

Po raz kolejny został przesunięty termin, do którego obowiązek dostarczenia lokali zamiennych najemcom lokali znajdujących się w budynkach nadających się do rozbiórki lub wymagających kapitalnego remontu, spoczywa na gminie.

Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1610 ze zm.; dalej jako: „OchrPrLok”) w przypadku wypowiedzenia najmu z uwagi na używanie przez najemcę lokalu, który wymaga opróżnienia w związku z koniecznością rozbiórki lub remontu budynku o charakterze generalnym (tj. na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 4 OchrPrLok), najemcy opłacającemu w dniu poprzedzającym dzień wejścia w życie ww. ustawy czynsz regulowany, przysługuje prawo do lokalu zamiennego oraz pokrycia kosztów przeprowadzki, przy czym obowiązek ten do dnia 31 grudnia 2019 r. będzie spoczywać na właściwej gminie.

Art. 32 OchrLokU jest przepisem przejściowym, który do określonej w nim daty nakłada na gminę obowiązek zapewnienia lokali zamiennych i pokrycia kosztów przeprowadzki najemcy. Określony w nim termin został ustawą z dnia 26 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 374) ponownie przesunięty – z dnia 31 grudnia 2017 r. na dzień 31 grudnia 2019 r.

Wprowadzona zmiana ma na celu ochronę sytuacji materialnej i życiowej najemców oraz zapewnienie im odpowiedniego zabezpieczenia społecznego. Niewątpliwie jednak powoduje obciążenie gmin przez kolejny okres i będzie miała wpływ na ich budżet.

W nawiązaniu do powyższej kwestii dodatkowo zwracamy uwagę, że lokal zamienny musi posiadać określone cechy. Za lokal zamienny w rozumieniu ww. ustawy można bowiem uznać wyłącznie lokal znajdujący się w tej samej miejscowości, w której jest położony lokal dotychczasowy, wyposażony w co najmniej takie urządzenia techniczne, w jakie był wyposażony lokal używany dotychczas, o powierzchni pokoi takiej jak w lokalu dotychczas używanym, przy czym warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli na członka gospodarstwa domowego przypada 10 m2 powierzchni łącznej pokoi, a w wypadku gospodarstwa jednoosobowego – 20 m2 tej powierzchni. Lokale niespełniające przywołanych wymagań nie mogą natomiast być uznane za lokal zamienny, co w określonych okolicznościach może dodatkowo wiązać się z roszczeniami najemcy wobec gminy.

 

Ewa Skrzypczyńska

Radca prawny w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w prawie cywilnym, ze szczególnym uwzględnieniem prawa zobowiązań

Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu