17.10.2017


Uchwała reklamowa dla Miasta Łodzi uznana za nieważną

KATEGORIA: Wokanda

WSA w Łodzi wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2017 roku uznało łódzką uchwałę reklamową za nieważną w całości.

Zdaniem Sądu, uchwała została podjęta z istotnym przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego. Ponadto, niektóre z jej postanowień są niejednoznaczne, co stanowi także o naruszeniu zasad techniki prawodawczej. Sąd nie stwierdził, aby uchwała była podjęta z naruszeniem procedury. Wyrok jest nieprawomocny.

Uchwałą z dnia 16 listopada 2016 roku, Rada Miejska w Łodzi ustaliła zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane, dla miasta Łodzi [dalej także: „uchwała reklamowa dla Miasta Łodzi”].

Na powyższą uchwałę, niezależnie od skarg podmiotów prywatnych, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wniósł na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku – o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 roku, poz. 446 z późn. zm.) [dalej także: „usg”], Wojewoda Łódzki.

Stawiane zaskarżonej uchwale zarzuty można sklasyfikować w następujące grupy:

  1. naruszenie prawa materialnego (w szczególności, naruszenie zasad proporcjonalności i równości, przekroczenie granic upoważnienia ustawowego, naruszenie zasady wolności działalności gospodarczej, naruszenie zasady ochrony praw słusznie nabytych);
  2. naruszenie procedury stanowienia uchwały reklamowej;
  3. naruszenie zasad techniki prawodawczej.

Rozpoznając skargę Wojewody Łódzkiego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał w wyroku z dnia 11 sierpnia 2017 roku (II SA/Łd 523/17), że zasługiwała ona na uwzględnienie, choć nie wszystkie zarzuty w niej podniesione są, w ocenie Sądu, uzasadnione.

Zarzuty uznane za uzasadnione

Za uzasadnione uznał Sąd zarzuty dotyczące przekroczenia granic upoważnienia ustawowego, tj. regulowanie zjawisk czy obiektów nieposiadających charakteru tablic czy urządzenia reklamowego, jak np. efekty wizualne, holograficzne, audiowizualne, dźwiękowe, projekcje holograficzne, informacje i dzieła artystyczne (bez bliższego sprecyzowania tego pojęcia), reklamy umieszczane na pojazdach komunikacji publicznej, czy wreszcie „reklamę mobilną”.

Zdaniem Sądu, brak jest też podstaw prawnych do ustalania odległości reklam od dróg publicznych, w sytuacji, gdy powyższe zagadnienia zostały jasno uregulowane w art. 42a ust. 1 w zw. z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku – o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 roku, poz. 1440 z późn. zm.). Sąd uznał też, że granice poszczególnych obszarów wyznaczonych przez uchwałę reklamową dla Miasta Łodzi, nie są określone wystarczająco precyzyjnie. Ponadto, uchwała nie zawierała postanowień co do warunków dostosowania istniejących obiektów, co również można uznać za uchybienie.

WSA w Łodzi uznał za uzasadniony zarzut dotyczący naruszenia zasad techniki prawodawczej, przejawiający się w zamieszczeniu w zaskarżonej uchwale pojęć niejednoznacznych (np. „należyty stan estetyczny”, „odpowiednie proporcje”, „właściwa ekspozycja”, „kompozycja plastyczna”, „ekspozytor”, „reklama okolicznościowa”, „itp.”, „spójność stylistyczna obiektów w ramach obszaru”).

Zarzuty uznane za niezasadne

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, niezasadne okazały się natomiast zarzuty dotyczące naruszenia procedury stanowienia uchwały reklamowej (dotyczące braku powtórzenia opinii i uzgodnień właściwych organów po rozpatrzeniu uwag zgłoszonych w trakcie procedowania). Zdaniem Sądu, określony w art. 37b ustawy z dnia 27 marca 2003 roku – o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2016 roku, poz. 778 z późn. zm.) [dalej także: „upzp”], katalog czynności związanych z procedurą sporządzania projektu uchwały reklamowej jest zupełnie odrębnym uregulowaniem aniżeli w przypadku procedowania nad studium, co reguluje art. 11 upzp, czy też prowadzenia prac nad planem miejscowym, co zostało uregulowane w art. 17 upzp. Jak stwierdził WSA w Łodzi, ustawodawca nie przewidział w przypadku uchwał reklamowych obowiązku ponowienia procedury, nawet po wprowadzeniu istotnych zmian do projektu.

Zdaniem autora niniejszego artykułu, uzasadnionym byłoby jednak powtarzanie przedmiotowych czynności w przypadku wprowadzenia istotnych zmian do projektu uchwały reklamowej. W przeciwnym razie powstanie możliwość „obchodzenia” przepisów dotyczących uzgodnienia i opiniowania (np. w przypadku, gdy organ uzgadniający nie będzie chciał uzgodnić projektu planu w kształcie forsowanym przez wójta, burmistrza czy prezydenta miasta, będzie można zmienić projekt na czas uzgodnienia, uzyskać uzgodnienie, a następnie, powrócić w majestacie prawa do poprzednich rozwiązań). W skrajnych przypadkach, organy gminy będą mogły przedstawić do zaopiniowania i uzgodnienia projekt uchwały zupełnie inny, od następnie uchwalonego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi nie podzielił również zarzutu o naruszeniu przez uchwałę reklamową dla Miasta Łodzi zasady ochrony praw nabytych, chociaż, jak to zostało zaakcentowane w ustnych motywach wyroku, naruszenie przez art. 37a upzp zasady ochrony praw nabytych jest niewątpliwe. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że w takiej sytuacji może zachodzić potrzeba kwestionowania konstytucyjności przepisu art. 37a ust. 1 upzp, który upoważnia gminę do ograniczenia wykonywania prawa własności przez akt prawa miejscowego, ewentualnie, dochodzenia roszczeń z tego tytułu przed sądem powszechnym.

Konkluzja

Niezależnie od dalszych losów wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi (który w chwili obecnej jest nieprawomocny) już dzisiaj można wyciągnąć ogólny wniosek, że przygotowując uchwałę reklamową, lepiej jest pracować rzetelnie, niż szybko.



Autor:
Wojciech Gwóźdź

radca prawny w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki nieruchomościami


TAGI: Planowanie przestrzenne, Wyrok WSA,



Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu