Zgoda rady rozwiązanie stosunku pracy z radnym

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie organ stanowiący gminy może odmówić zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym tylko w przypadku, w którym decyzja pracodawcy powiązana była z faktem wykonywania mandatu.

Z inicjatywy marszałka województwa rada miasta rozpatrywała sprawę wyrażenia zgody na odwołanie radnego ze stanowiska dyrektora jednej ze stacji w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej.

Ostatecznie podjęto uchwałę o niewyrażeniu zgody. W jej uzasadnieniu rada miasta wskazała, że jest obowiązana odmówić wyrażenia zgody, jeżeli podstawą rozwiązania stosunku pracy były zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu. W innych przypadkach wyrażenie zgody lub jej odmowa – zdaniem rady – pozostawione jest jej uznaniu. Po zapoznaniu się ze stanem sprawy uznano, że przyczyny wskazane przez marszałka nie były związane z wykonywaniem mandatu. Wobec czego – korzystając z przyznanego jej zakresu uznania – rada odmówiła wyrażenia zgody.

Województwo zaskarżyło uchwałę rady miasta do wojewódzkiego sądu administracyjnego wskazując na niewłaściwe zastosowanie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym[1] oraz błędy proceduralne. W skardze stwierdzono, że zgodnie z aktualnie dominującym orzecznictwem, o ile nie istnieje związek między rozwiązaniem stosunku pracy a wykonywaniem mandatu, organ stanowiący gminy nie może odmówić zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.

Wojewódzki sąd administracyjny stwierdził, że skarga jest zasadna[2].

W pierwszej kolejności wskazał, że wystąpiła rozbieżność w orzecznictwie sądów administracyjnych. W dawniejszych wyrokach przyznawano organowi stanowiącemu gminy możliwość uznaniowego wyrażania lub odmawiania wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy (przy czym rada musiała odmówić wyrażenia zgody, jeżeli rozwiązanie miało związek z wykonywaniem mandatu). Jednak później zaczął dominować w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym rada nie może odmówić zgody na rozwiązanie stosunku pracy, jeżeli wykonywanie mandatu w żadnym stopniu nie determinuje decyzji pracodawcy.

WSA powołał się również na te poglądy Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którymi należy odróżnić sferę interesów radnego jako funkcjonariusza publicznego i radnego jako pracownika. Wojewódzki sąd administracyjny stwierdził, że organ stanowiący gminy jest uprawniony do oceny zasadności podstaw rozwiązania z radnym stosunku pracy tylko w takim zakresie, w jakim jest to konieczne do wykazania, czy są nimi zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu.

W rozpatrywanej sprawie rada miasta przyznała, że rozwiązanie stosunku pracy nie miało związku z wykonywaniem mandatu. Sąd wskazał, że radny będzie miał możliwość wykazywania przed sądem pracy, że powody wskazane przez pracodawcę (niedotyczące wykonywania mandatu) są niezgodne z prawem i nieuzasadnione.

W konsekwencji WSA stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

Wyrok jest prawomocny.

[1] Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.).

[2] Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 listopada 2023 r., sygn. III SA/Lub 466/23, www.orzeczenia.nsa.gov.pl