Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj

Wojewoda Opolski uznał, że podwyższenie przez radę gminy wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dla reklam świetlnych lub podświetlanych względem stawek przyjętych dla innych reklam umieszczanych w pasie drogowym jest niedopuszczalne.

Ww. stanowisko zostało sformułowane w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Opolskiego z dnia 15 października 2020 r.  NR PN.III.4131.1.97.2020.CW, opublikowanym w dzienniku urzędowym 13 sierpnia 2021 r. (Dz. Urz. Woj. Opols. z 2021 r. poz. 2113).

Przyjęta przez organ nadzoru teza może mieć istotne znaczenie dla praktyki, gdyż dotychczas powszechnie stosowanym rozwiązaniem prawnym w samorządach różnych szczebli było przyjmowanie podwyższonych stawek opłat za zajęcie pasa drogowego pod reklamę emitującą światło lub doświetlaną z powołaniem się na odmienny wpływ tychże urządzeń na ruch drogowy i postrzegany krajobraz w porównaniu do reklam niewykorzystujących technologii świetlnych.

W badanej przez organ nadzoru uchwale ustalono dzienną stawkę opłaty za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia reklam świetlnych i podświetlanych, na poziomie podwyższonym o 100% w stosunku do stawki opłaty za umieszczenie innych reklam.

Wojewoda Opolski uznał, że takie zróżnicowanie wysokości stawek opłat nie znajduje umocowania ustawowego. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że art. 40 ust. 9 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 470) określa wyczerpująco kryteria różnicowania stawek opłat za zajęcie pasa drogowego i ich katalog nie może podlegać rozszerzeniu. Zgodnie ze wskazanym przepisem przy ustalaniu wysokości stawek za zajęcie pasa drogowego uwzględnia się:

1. kategorię drogi, której pas drogowy zostaje zajęty;

2. rodzaj elementu zajętego pasa drogowego;

3. procentową wielkość zajmowanej szerokości jezdni;

4. rodzaj zajęcia pasa drogowego;

5. rodzaj urządzenia lub obiektu budowlanego umieszczonego w pasie drogowym.

Wojewoda, powołując się na stanowisko zajęte całkiem niedawno przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w prawomocnym wyroku z dnia 30 czerwca 2020 r. w sprawie o sygnaturze III SA/Po 294/20, uznał, że reklama świetlna i reklama podświetlana nie jest odrębnym od innych reklam rodzajem urządzenia umieszczanego w pasie drogowym. Podzielając przytoczony wyrok, organ nadzoru wskazał, że "Reklama, reklama świetlna i reklama podświetlana to ten sam rodzaj urządzenia. Rzecz definiuje się za pośrednictwem rodzaju i różnicy gatunkowej (definitio fit per genus et differentiam specificam). Rodzajem urządzenia (genus) jest reklama, natomiast inna jej cecha (np. świetlność czy podświetlanie) to jedynie różnica gatunkowa (differencia specifica). Skoro więc reklama, reklama świetlna i reklama podświetlana to ten sam rodzaj urządzenia (różniący się jedynie cechami gatunkowymi - drugorzędnymi; tu: czy jest świetlna czy podświetlana), to nie można powoływać się na art. 40 ust. 9 pkt 5 u.d.p. dla różnicowania stawek opłaty za reklamy świetlne i podświetlane".

Mając na względzie powyższe, Wojewoda uznał, że brak jest uzasadnionych podstaw do dowodzenia, że reklamy świetlne i podświetlane stanowią inny rodzaj reklamy niż reklamy nieświetlne i niepodświetlane. Organ nadzoru przyjął, że każde z wymienionych urządzeń pod względem funkcjonalnym służy w swej istocie temu samemu celowi, jakim jest ekspozycja treści promocyjnych, a różnice konstrukcyjne pomiędzy nimi nie są na tyle istotne, by uznawać je za urządzenia różnych kategorii.

Mając na względzie powyższe, organ nadzoru stwierdził, że Rada Miejska w P. przekroczyła upoważnienie ustawowe, gdyż nie była uprawniona do różnicowania stawek opłat poprzez wprowadzanie dodatkowych, nieznanych ustawie kryteriów odnoszących się do cech umieszczanego w pasie drogowym urządzenia. W konsekwencji, Wojewoda stwierdził nieważność kontrolowanej uchwały w części obejmującej ustalenie stawki podwyższonej dla reklam świetlnych lub podświetlanych.

Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj