Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj

Brak zawiadomienia o wszczęciu postępowania nadzorczego sam w sobie nie powoduje nieważności kończącego je rozstrzygnięcia. Jednak zarzucenie istotnego naruszenia prawa musi być dobrze uzasadnione – wynika z wyroku WSA w Gliwicach z dnia 7 października 2020 r., sygn. III SA/Gl 458/20.

Kwestie związane z działalnością uchwałodawczą organów jednostek samorządu terytorialnego, na które wpływ (realny lub mniemany) ma epidemia COVID, stają się przedmiotem badania przez sądy administracyjne. Przykładem takiego orzeczenia jest wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 października 2020 r., sygn. III SA/Gl 458/20[1].

Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie przepisów porządkowych związanych z przewozem osób i bagażu taksówkami na terenie gminy. Organ stanowiący postanowił m.in., że pasażer może dokonać wyboru taksówki, kierowca taksówki jest obowiązany wykonać usługę bez względu na długość zamówionego kursu oraz że powinien być on zrealizowany najkrótszą drogą (chyba, że pasażer zgodzi się na inną drogę lub tego zażąda oraz że kierowca taksówki nie może dysponować wolnymi miejscami bez zgody pasażera.

Wojewoda zakwestionował szereg przepisów zawartych w przedmiotowej uchwale. W szczególności stwierdził, że przepisy porządkowe wydawane na podstawie art. 15 ust. 5 Prawa przewozowego, w odniesieniu do przewozu osób i bagażu taksówkami, powinny być kierowane do pasażerów. W ocenie organu obowiązki przewoźnika regulują inne przepisy tej ustawy.

Pismo z dnia 1 kwietnia 2020 r. o wszczęciu postępowania zostało doręczone gminie 3 kwietnia – tego samego dnia wydane zostało również rozstrzygnięcie nadzorcze.

Gmina wniosła skargę do sądu administracyjnego, zarzucając rozstrzygnięciu nadzorczemu w szczególności naruszenie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Kodeksu postępowania administracyjnego[2] oraz ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych ora wywołanych nimi sytuacji kryzysowych[3]. Podniosła, że uchybienia wskazane przez wojewodę mają charakter nieistotnego naruszenia prawa. W jej ocenie działania organu nadzoru uniemożliwiły wypowiedzenie się co do zgłoszonych zarzutów oraz złożenia wyjaśnień, a także miały zostać podjęte z uchybieniem zasad dotyczących zawieszenia terminów związanych z COVID (art. 15zzr ust. 1 pkt 2 ustawy COVID). Gmina wskazała ponadto, że z Prawa przewozowego nie wynika, by przepisy porządkowe musiały być kierowane wyłącznie do podróżnych, a same obowiązki zostały nałożone z uwzględnieniem zasady proporcjonalności.

WSA w Gliwicach uznał skargę za zasadną.

Sąd stwierdził, że przepisy K.p.a. w odniesieniu do postępowania nadzorczego znajdują jedynie odpowiednie zastosowanie. Mając na uwadze uchwałę NSA z dnia 21 października 2002 r., sygn. OPS 9/02, WSA uznał, że samo pominięcie stanowiska gminy i wydanie rozstrzygnięcia bez zapoznania się z nim nie powoduje jego nieważności. Tym samym w opinii sądu art. 15zzr ust. 1 pkt 2 ustawy COVID nie był przepisem decydującym w sprawie o zgodność z prawem rozstrzygnięcia nadzorczego.

WSA uznał natomiast zarzuty skargi w zakresie błędnej wykładni przez wojewodę przepisów Prawa przewozowego.

Sąd uznał, że art. 14 i 15 Prawa przewozowego są ze sobą powiązane, a adresatem wynikających z nich norm są zarówno pasażerowie, jak i przewoźnicy. WSA zauważył, że przepisy uchwały objęte rozstrzygnięciem nadzorczym stanowią powtórzenie niektórych przepisów nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 21 sierpnia 1995r. w sprawie przepisów porządkowych związanych z przewozem osób i bagażu taksówką. W konsekwencji sąd stwierdził, że zarzuty wojewody nie są zasadne.

WSA stwierdził, że organ nadzoru obowiązany jest wykazać naruszenie prawa, zawierające w uzasadnieniu prawnym wykładnię przepisu prawa i jego zastosowanie do danego rozwiązania przyjętego w uchwale organu gminy (teza za wyrokiem WSA we Wrocławiu z dnia 8 września 2016 r., sygn. IV SA/Wr 306/16). W ocenie sądu skarżone rozstrzygnięcie tych warunków nie spełniało, co prowadzi do uwzględnienia skargi gminy.

 

---

[1] Zgodnie z Centralną Bazą Orzeczeń Sądów Administracyjnych wyrok na dzień 24.11.2020 r. był nieprawomocny.

[2] Dalej: K.p.a.

[3] Dalej jako: ustawa COVID.

Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj