Hala namiotowa jako obiekt tymczasowy może podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego hala namiotowa, która okrywa boisko do gry w piłkę nożną, stanowi obiekt sportowy, kwalifikowany do kategorii budowli.

Możliwość opodatkowania hali namiotowej podatkiem od nieruchomości zależy od wielu okoliczności. Decydujące znaczenie ma w tym zakresie fizyczny charakter tego obiektu. Jeżeli bowiem hala namiotowa, mimo swojej nazwy, będzie posiadała fundamenty, ściany i dach, a także będzie z gruntem trwale związana, będzie opodatkowana tak jak budynek. W przeciwnym wypadku, tj. gdy hali namiotowej nie będzie, nie można przypisać cech budynku, jedyną możliwością jej opodatkowania będzie zakwalifikowanie jej do kategorii budowli. W jednej z uchwał Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził bowiem, że tymczasowy obiekt budowlany, może być budowlą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Warunkiem jednak takiej kwalifikacji pozostaje konieczność bycia budowlą wprost wymienioną w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane lub w innych przepisach tej ustawy oraz w załączniku do niej.

Komentowany wyrok zapadł w stanie faktycznym, w którym boisko do gry w piłkę nożną zostało wyposażone w przekrycie namiotowe. Namiot miał w założeniu chronić boisko przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. W postępowaniu podatnik podnosił, że obiekt boiska istnieje niezależnie od okrywającej go hali namiotowej. Ponadto hala namiotowa jest obiektem sezonowym, który nie jest trwale powiązany z gruntem. Innymi słowy podatnik podkreślał, że hala namiotowa nie jest tożsama z boiskiem, a jako samodzielny obiekt nie stanowi opodatkowanego budynku (nie jest bowiem związana trwale z gruntem).

Organy podatkowe, co zostało w pełni zaakceptowane przez orzekające w sprawie sądy, uznały że brak jest jakichkolwiek podstaw, aby dzielić jeden obiekt sportowy na boisko oraz halę namiotową. NSA podkreślił wyraźnie, że w sprawie mamy do czynienia nie z obiektem jedynie podobnym do obiektów wymienionych w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, ale z obiektem, który należy do kategorii obiektów wprost wymienionych w tym przepisie, tj. do kategorii budowli sportowych. Budowla sportowa to budowla przeznaczona do uprawiania sportu. W tym sensie będą to więc, m.in. zagospodarowane tereny sportowe przeznaczone do uprawiania poszczególnych dyscyplin sportu, zarówno w sposób profesjonalny, jak i amatorski, czy też rekreacyjny. Nie ma więc jakichkolwiek podstaw do "dzielenia" budowli sportowej na halę namiotową oraz na boisko do piłki nożnej. Cały obiekt powinien zatem podlegać opodatkowaniu jako jedna budowla sportowa.

Traktowanie hali i boiska jako jednego obiektu sportowego determinuje kwestię stosownego podejścia do problemu właściwego ustalenia podstawy opodatkowania. Co prawda komentowany wyrok nie rozstrzyga tej kwestii, niemniej jednak jest to okoliczność mogąca budzić praktyczne wątpliwości. Sytuacja wydaje się być jasna w przypadku gdy pomiędzy boiskiem i halą (a więc jednym przedmiotem opodatkowania) a środkiem trwałym (w którym sklasyfikowana jest ich wartość początkowa) zachodzi tożsamość. Zdecydowanie trudniej jest ustalić podstawę opodatkowania, w sytuacji, w której na jedną opodatkowaną budowlę składa się więcej niż jeden środek trwały. Powstaje wówczas pytanie, czy budowla (hala oraz boisko) stanowi jedną budowlę w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Istnieją poglądy, w ramach których uznaje się, że przedmiotu opodatkowania nie należy utożsamiać ze środkiem trwałym (np. na podstawę opodatkowania jednej budowli mogą składać się dwa środki trwałe). Są też takie, które w omawianych sytuacjach nakazują ustalać wartość rynkową budowli.