Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2019 r. (sygn. III SA/ Łd 118/19) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził, że koszty postępowania rozgraniczającego nie powinny obciążać wyłącznie właścicieli nieruchomości bezpośrednio ze sobą sąsiadujących, którzy kwestionują przebieg granicy. Zdaniem Sądu aktywność procesowa strony nie może powodować wyłącznego partycypowania w kosztach postępowania. Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym.

Wójt Gminy S ustalił wysokość kosztów rozgraniczenia na 4400 zł i obciążył po połowie kosztami właścicieli nieruchomości, których wprost dotyczyło rozgraniczenie, a którymi byli Gmina S. oraz A.K. Z treścią postanowienia wójta nie zgodził się A.K i wniósł zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Postanowienie wójta zostało jednak utrzymane w mocy.  A.K wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Sąd uznał skargę za zasadną.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 262 §1 pkt 2 k.p.a, wedle którego stronę obciążają  koszty, które wynikły z jej winy, a także te, które zostały poniesione w interesie lub na żądanie strony, a nie wynikają z ustawowego obowiązku organów prowadzących postępowanie. W uzasadnieniu  orzeczenia sąd powołał się również na unormowanie zawarte w art. 152 k.c., który stanowi, że właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczeniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych. Koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie. WSA w Łodzi podkreślił również możliwość stosowania przepisów prawa cywilnego w postępowaniu administracyjnym w kontekście postępowania rozgraniczeniowego. Oznacza to, że organ administracji publicznej może obciążyć kosztami postępowania nie tylko stronę, która żądała jego wszczęcia, lecz również właścicieli sąsiadujących nieruchomości. Sąd zważył jednak na fakt, iż jedną ze stron postępowania jest Gmina S. i to w jej interesie powinno leżeć przeprowadzenie rozgraniczenia z właścicielami wszystkich działek sąsiadujących, a nie tylko z działką skarżącego. W toku sprawy okazało się bowiem, że granice działki Gminy S., będącej drogą są sporne, a spór dotyczy nie tylko granicy skarżącego, lecz także granic pozostałych sąsiadujących nieruchomości.

W celu rozwiązania tego problemu podczas zebrania wiejskiego mieszkańcy złożyli wniosek o sfinansowanie rozgraniczenia i wytyczenia drogi z funduszu sołectwa. Co za tym idzie obciążenie kosztami skarżącego przez wójta Gminy S. było nieuzasadnione. W ocenie sądu koszty postępowania rozgraniczającego, o których mowa w art. 262 § 2 pkt 2 k.p.a., winny obciążać wszystkich właścicieli nieruchomości, którzy powinni być objęci postępowaniem (a zatem w omawianym przypadku nie tylko wyłącznie Gminy S. i skarżącego A.K.), a ich podział między strony postępowania powinien być dokonany według zasady określonej w art. 152 k.c. Sąd, powołując się na uchwałę NSA z dnia 11 grudnia 2006 r. I OPS 5/06, podkreślił również, że możliwe jest obciążenie kosztami postępowania rozgraniczeniowego stron w różnej wysokości, a więc z pominięciem wyżej wspomnianego przepisu. Takie rozstrzygnięcie nie może mieć jednak charakteru uznaniowego, lecz powinno uwzględniać stan faktyczny, zgromadzony materiał dowodowy oraz wyliczenie elementów, które składają się na ostateczny koszt.

Orzeczenie jest prawomocne.

Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj