Portal prowadzi ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.
Ziemski & Partners
Portal prowadzi ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.
Ziemski & Partners

Zaskarżenie postanowienia stwierdzającego wygaśnięcie mandatu burmistrza

28.06.2017
Uwaga: ten artykuł ma więcej niż 3 miesiące. Sprawdź aktualny stan prawny lub skontaktuj się z autorem.
Zaskarżenie postanowienia stwierdzającego wygaśnięcie mandatu burmistrza

Zdaniem NSA skarga na postanowienie stwierdzające wygaśnięcie mandatu burmistrza przysługuje wyłącznie adresatowi tego postanowienia.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2017 r.  (II OKS 639/17) odrzucił skargę przewodniczącego rady miejskiej na postanowienie komisarza wyborczego, stwierdzające wygaszenie mandatu burmistrza, ponieważ skarga ta nie została wniesiona przez podmiot do tego uprawniony.

Postanowienie komisarza wyborczego, stwierdzające wygaśnięcie mandatu burmistrza, zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie [dalej: WSA] przez przewodniczącego rady miejskiej. Sąd postanowieniem z dnia 29 grudnia 2016 r. odrzucił skargę, wskazując, że uprawniony do jej wniesienia jest jedynie sam „zainteresowany”, czyli burmistrz, którego dotyczy to postanowienie. WSA zaznaczył, że legitymację do wniesienia skargi należy wywodzić z art. 493 § 1 Kodeksu wyborczego, który stanowi lex specialis w stosunku do regulacji zawartej w art. 50 § 1 Ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [p.p.s.a.]  

Od powyższego postanowienia sądu, stwierdzającego brak legitymacji skargowej, przewodniczący rady miejskiej wniósł skargę kasacyjną, zarzucając sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania (art. 50 i art. 58 p.p.s.a.)  Zdaniem skarżącego WSA błędnie przyjął o niedopuszczalności skargi przewodniczącego rady miejskiej na postanowienie komisarza wyborczego, stwierdzające wygaśnięcie mandatu burmistrza. Skarżący wywodzi swój interes prawny z pełnionej przez siebie funkcji w organach gminy jako przewodniczący rady miejskiej, który jest zainteresowany tym, kto sprawuje funkcję burmistrza oraz czy powołanie i odwołanie go nastąpiło zgodnie z prawem. 

Naczelny Sąd Administracyjny podzielił zdanie WSA co do niedopuszczalności skargi przez to, że nie pochodzi ona od uprawnionego podmiotu. Art. 50 § 1 p.p.s.a. przyznaje legitymację skargową: każdemu, kto ma w tym interes prawny, prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich, Rzecznikowi Praw Dziecka, a w sprawach dotyczących interesu prawnego innych osób – organizacji społecznej w zakresie jej statutowej działalności, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają legitymację skargową (art. 50 § 2 p.p.s.a.). W opisywanej sprawie zastosowanie znajduje art. 50 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym odchodzi się od ogólnej zasady, jeżeli ustawy odrębne przyznają prawo do wniesienia skargi podmiotom innym niż wskazane art. 50 § 1 p.p.s.a. Wyjątek taki przewiduje art. 493 § 1 Kodeksu wyborczego, który stanowi, że legitymację do wniesienia skargi na postanowienie komisarza wyborczego ma tylko „zainteresowany”, czyli sam burmistrz, którego na mocy wspomnianego postanowienia, mandat wygasł. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, iż WSA słusznie uznał, że skoro przepisy Kodeksu wyborczego przyznają legitymację skargową na postanowienia komisarza wyborczego w sprawie wygaśnięcia mandatu burmistrza jedynie adresatowi tego postanowienia, to skarga innych osób jest niedopuszczalna. Regulacja zawarta w art. 493 § 1 Kodeksu wyborczego ma charakter lex specialis i w tym przypadku zastosowania nie znajduje generalna zasada z art. 50 § 1 p.p.s.a. Ponadto w art. 492 § 3a, wspomnianej wyżej ustawy, przewodniczący rady jest obok „zainteresowanego” podmiotem, któremu dostarczyć należy postanowienie komisarza wyborczego, stwierdzające wygaśnięcie mandatu burmistrza, więc biorąc pod uwagę literalne brzmienie przytoczonego przepisu przewodniczący rady miejskiej nie mieści się w definicji podmiotu „zainteresowanego”.  

W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny zaznaczył, że skarga przewodniczącego rady miejskiej na postanowienie stwierdzające wygaszenie mandatu burmistrza jest niedopuszczalna, niezależnie od posiadanego przez niego interesu faktycznego, ponieważ skarżący nie jest podmiotem, któremu Kodeks wyborczy przyznaje legitymację skargową. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w świetle przytoczonych przepisów „zainteresowanym” jest wyłącznie osoba, której mandat wygaszono, a skarga innych osób w rozpatrywanej sprawie jest niedopuszczalna.

Portal tworzony przez prawników
ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.

Przejdź do strony >>