Dopuszczalność zaskarżenia uchwały w sprawie przejęcia obowiązku odbioru odpadów komunalnych z nieruchomości niezamieszkałych
Zdaniem NSA, sam fakt objęcia nieruchomości niezamieszkałej gminnym (związkowym) systemem gospodarowania odpadami komunalnymi nie stanowi podstawy do skutecznego wniesienia skargi na uchwałę rady gminy (zgromadzenia związku międzygminnego) w tym zakresie.
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2017 r. (sygn. II OSK 332/17) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną właściciela nieruchomości niezamieszkałej zlokalizowanej na terenie związku od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 października 2016 r. (sygn. II SA/Wr 269/16) odrzucającego skargę tego właściciela na uchwałę zgromadzenia związku międzygminnego w sprawie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.
Powyższe orzeczenie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Zgromadzenie związku międzygminnego powołując się na art. 6c ust. 2 i 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach podjęło uchwałę w sprawie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli wybranych nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. Ustęp 2 powyższego przepisu stanowi, że rada gminy (odpowiednio – jak w niniejszym przypadku – zgromadzenie związku) może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. Jednocześnie wprowadzonym z dniem 1 lutego 2015 r. ust. 3 tego przepisu ustawodawca postanowił, że powyższa uchwała może dotyczyć wszystkich właścicieli nieruchomości lub właścicieli określonych nieruchomości, w szczególności nieruchomości na których jest prowadzony określony rodzaj działalności. Z tej też możliwości skorzystało zgromadzenie związku międzygminnego.
Skargę na powyższą uchwałę, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, wniósł właściciel nieruchomości niezamieszkałej, która objęta została – mocą tej uchwały – związkowym systemem gospodarowania odpadami komunalnymi. Zdaniem skarżącego zgromadzenie związku w sposób sprzeczny z przepisami ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz konstytucyjną zasadą równości objęła związkowym systemem wyłącznie część nieruchomości niezamieszkałych.
Postanowieniem z dnia 13 października 2016 r. (sygn. II SA/Wr 269/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę właściciela nieruchomości niezamieszkałej objętej związkowym systemem gospodarowania odpadami komunalnymi.
W uzasadnieniu orzeczenia, Sąd I instancji wskazał, że podstawą do wniesienia skargi na powyższą uchwałę jest art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Zgodnie z tym przepisem, każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Tym samym, zdaniem WSA we Wrocławiu, dla skuteczności skargi wniesionej na podstawie powyższego przepisu konieczne jest wykazanie naruszenia przez organ konkretnego przepisu prawa materialnego, wpływającego już w momencie podjęcia uchwały na sytuację skarżącego.
Zdaniem Sądu I instancji, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego takiego naruszenia nie można stwierdzić w rozpoznawanej sprawie. Jak wskazał WSA we Wrocławiu, strona skarżąca nie przedstawiła takiego rodzaju okoliczności (argumentu), które mogłyby świadczyć o naruszeniu przez zaskarżoną uchwałę jej interesu prawnego lub uprawnienia, którego istota też powinna być skonkretyzowana (sprecyzowana).
Tym samym, stosownie do art. 58 § 1 pkt 5a ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowił o odrzuceniu skargi z uwagi na niewykazanie interesu prawnego skarżącego, który został naruszony zaskarżonym przez niego aktem.
Od powyższego postanowienia Sądu I instancji została wniesiona skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego z żądaniem uchylenia zaskarżonego orzeczenia WSA we Wrocławiu i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2017 r. (sygn. II OSK 332/17) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji prawidłowo przyjął, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zmianą w sferze materialnoprawnych uprawnień i obowiązków strony skarżącej, która uzasadniałaby dopuszczalność skargi wniesionej w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnej. Zaskarżoną uchwałą zgromadzenie związku postanowiło o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli wybranych nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. Jak wskazał Sąd II instancji, dopuszczalność objęcia systemem odbierania odpadów komunalnych właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne przewiduje przywoływany wcześniej art. 6c ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Stosownie zaś do ust. 3 tego przepisu, uchwała, o której mowa w ust. 2, może dotyczyć wszystkich właścicieli nieruchomości lub właścicieli niektórych nieruchomości, w szczególności nieruchomości na których prowadzony jest określony rodzaj działalności. W ocenie NSA nie można zatem przyjąć, aby wprowadzenie na podstawie powołanych regulacji ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach obowiązku odbierania odpadów komunalnych od właścicieli wyraźnie wskazanych nieruchomości, stanowiło odejście od konstytucyjnego standardu wolności podejmowania działalności gospodarczej poprzez niedopuszczalne zróżnicowanie sytuacji prawnej tych podmiotów. Wprowadzenie wobec podmiotów określonych w uchwale, do których zaliczyć należy stronę skarżącą, obowiązku, którego możliwość nałożenia przewiduje wprost przepis ustawy, nie można uznać za zmianę w sytuacji prawnej skutkującą naruszeniem interesu prawnego.
Rozpatrując skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny wskazał przy tym, że najistotniejszym jest fakt, iż przedmiotem zaskarżonej uchwały jest objęcie spójnym systemem gospodarowania odpadami, nie zaś wprowadzenie obowiązku uiszczania opłat z tym związanych.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargę kasacyjną jako niezawierającą usprawiedliwionych podstaw.
Portal tworzony przez prawników
ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.
Popularne
Portal tworzony przez prawników
ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.