Samorząd terytorialny w Konstytucji RP

Uchwalona w dniu 2 kwietnia 1997 roku Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej zawiera szereg regulacji dotyczących samorządu terytorialnego, mających gwarantować należną mu pozycję ustrojową w Państwie. W dniu 2 kwietnia 2017 roku minęło dokładnie 20 lat od uchwalenia przez Zgromadzenie Narodowe Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ten najważniejszy w systemie źródeł prawa akt normatywny – uchwalany i zmieniany w szczególne procedurze – zawiera szereg przepisów dotyczących – bezpośrednio lub pośrednio – samorządu terytorialnego. Z uwagi na znaczenie i funkcje Konstytucji RP mają one gwarantować określoną pozycję ustrojową samorządu terytorialnego w Państwie, wyznaczając granice dozwolonej ingerencji ustawodawczej. Niniejszy artykuł stanowi skróconą wersję referatu „Zapowiadane kierunki reform samorządowych w świetle standardów konstytucyjnych” wygłoszonego przez Autora w dniu 4 kwietnia 2017 roku podczas Wielkopolskiego Kongresu Samorządowego „Prawa i kompetencje samorządu w świetle Konstytucji RP” zorganizowanego przez Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Wielkopolski. Ewolucja rozwiązań konstytucyjnych W najnowszej historii Rzeczypospolitej zapoczątkowanej obradami Okrągłego Stołu (II-IV 1989r.) oraz powołaniem rządu pod przewodnictwem premiera Tadeusza Mazowieckiego (powołany przez Sejm 12 września 1989r.) regulacje konstytucyjne dotyczące samorządu terytorialnego podlegały swoistej ewolucji. Już w nowelizacji Konstytucji PRL z 29 grudnia 1989 roku – a więc uchwalonej na trzy miesiące przed przyjęciem przez Sejm ustawy o samorządzie terytorialnym – przyjęto w art