Ustalenie opłaty za postój jest obowiązkowym elementem uchwały rady gminy dotyczącej ustanowienia strefy płatnego parkowania (SPP)

Zdaniem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego wadliwe uregulowanie stawki opłaty za postój w uchwale dotyczącej opłat za parkowanie w SPP powoduje brak obligatoryjnego elementu takiej uchwały, a tym samym przesądza o konieczności stwierdzenia nieważności całej uchwały.

Rozstrzygnięciem nadzorczym nr PN.4131.454.2016. z dnia 27 grudnia 2016 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski stwierdził nieważność uchwały rady miejskiej w przedmiocie ustalenia Strefy Płatnego Parkowania oraz ustalenia wysokości stawek i sposobu pobierania opłat za parkowanie.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W listopadzie 2016 r. rada miejska podjęła uchwałę ustalającą Strefę Płatnego Parkowania, określającą stawki opłat za parkowanie pojazdu w tej strefie wraz z opłatami dodatkowymi za nieuiszczenie opłaty i przyjmującą regulamin pobierania tych opłat. W ocenie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego powyższa uchwała w sposób istotny narusza prawo.

Podstawą prawną do podjęcia przedmiotowej uchwały jest przepis art. 13 b ust. 4 ustawy o drogach publicznych, stosownie do którego, rada miejska, ustalając SPP:

• ustala wysokość opłaty i sposób pobierania opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt. 1 (tj. opłaty za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w SPP)
• może wprowadzić opłaty abonamentowe, zryczałtowane, zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi.

Zdaniem organu nadzoru, z treści przepisu wynika, że obowiązkowym elementem uchwały rady miejskiej jest ustalenie opłaty za postój pojazdów w SPP. Wojewoda Warmińsko-Mazurski zarzucił przedmiotowej uchwale niezgodność z art. 13b ust. 5 ustawy o drogach publicznych, który wskazuje na sposób określania stawek opłat. Zgodnie z nim, ustalając opłaty za postój w SPP, uwzględnia się progresywne narastanie opłaty przez pierwsze trzy godziny postoju. Progresja nie może jednak przekraczać powiększenia stawki o 20% za kolejne godziny w stosunku do poprzedniej, natomiast stawka za czwartą godzinę i kolejne nie może przekraczać stawki za pierwszą godzinę postoju.

W przypadku przedmiotowej uchwały, powiększenie opłaty za drugą godzinę wynosi 50%, natomiast stawka za czwartą i kolejna przekracza stawkę przewidzianą za pierwszą godzinę postoju. Organ nadzoru uznał ten zapis za niezgodny z powyższym przepisem, zawartym w art. 13b ust. 4 ustawy o drogach publicznych, co powoduje jego nieważność. W związku tym, brak regulacji w zakresie obligatoryjnego elementu przewidzianego w delegacji ustawowej, powoduje nieważność całej uchwały i decyduje o konieczności usunięcia jej z obrotu prawnego.

Ponadto, w opinii organu nadzoru, wadliwy jest również przepis w załączniku przedmiotowej uchwały, pozbawiający ewentualnych roszczeń, wysnuwanych w przypadku braku miejsc postojowych oraz określający tryb egzekucji opłat dodatkowych. Zdaniem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego regulacja w powyższym zakresie nie mieści się w uprawnieniach rady gminy.

Biorąc powyższe pod uwagę, organ nadzoru stwierdził, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, co zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stanowi przesłankę do stwierdzenia jej nieważności.

Poruszona w powyższym rozstrzygnięciu nadzorczym problematyka ustalania stref płatnego parkowania w uchwałach rad gmin była również na łamach Portalu w artykule pt. "Problemy rad gmin ze strefami płatnego parkowania".