100-letnia gwarancja jako kryterium oceny ofert?

KIO potwierdziła swe wcześniejsze stanowisko – zaoferowanie przez wykonawcę stuletniego okresu gwarancji może wymagać odrzucenia jego oferty.

W wyroku z dnia 23 marca 2016 r. (KIO 369/16)[1] Krajowa Izba Odwoławcza przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych [dalej również: KIO lub Izba] uznała, że zaoferowanie przez wykonawcę de facto stuletniego okresu gwarancji i rękojmi – w okolicznościach przedmiotowej sprawy – nosiło znamiona czynu nieuczciwej konkurencji, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji[2] [dalej również: z.n.k.]. Konsekwencją powyższych ustaleń Izby było nakazanie zamawiającemu odrzucenia oferty wykonawcy na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych[3] [dalej również: ustawa Pr.z.p.].

W postępowaniu objętym badaniem Izby, zamawiający w specyfikacji istotnych warunków zamówienia ustalił jako kryteria oceny ofert poza ceną (waga – 60 %) również gwarancję i rękojmię (waga – 40 %). Jednocześnie zamawiający wskazał, że minimalny okres udzielanej gwarancji i rękojmi musi wynosić nie mniej niż 24 miesiące, nie wskazując jednak maksymalnego okresu jaki wykonawcy mogą zaoferować w prowadzonym postepowaniu. Długość okresu gwarancji i rękojmi w złożonych w postępowaniu ofertach wahała się od 3 do 99 lat.

Izba uwzględniła wniesione w przedmiotowej sprawie odwołanie i nakazała, aby podczas ponownej oceny i badania ofert odrzucone zostały oferty wykonawców oferujących stuletni oraz dwudziestoletni okres gwarancji. KIO uznała za zasadne zarzuty naruszenia przez zamawiającego art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy Pr.z.p.

W ocenie Izby – biorąc pod uwagę, że przedmiotem zamówienia były regały przesuwne zasilane elektrycznie – gdzie sterowanie regałami miało zostać zapewnione za pomocą panelu dotykowego, zaoferowanie przez dwóch uczestniczących w postępowaniu wykonawców stuletniego i dwudziestoletniego okresu gwarancji na całość konstrukcji, nosiło znamiona czynu nieuczciwej konkurencji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 z.n.k. KIO doszła do wniosku, że przy ustalonych przez zamawiającego w postępowaniu kryteriach oceny ofert zachowanie wykonawców oferujących stuletni oraz dwudziestoletni okres gwarancji było oderwane od realiów zamówienia i możliwości wykonywania świadczeń gwarancyjnych w tak długim okresie. Według KIO – sztuczne wydłużenie „okresu gwarancji” należało poczytywać za działanie uniemożliwiające lub znacznie utrudniające uzyskanie zamówienia innym wykonawcom, którzy zdecydowali się udzielić gwarancji na realny i adekwatny do przedmiotu zamówienia okres. Zdaniem Izby – zasady wiedzy i doświadczenia życiowego nakazywały przyjąć, iż cykl życia urządzeń elektronicznych, w które miały być wyposażone regały był znacząco krótszy niż sto lub nawet dwadzieścia lat.

W uzasadnieniu przedmiotowego orzeczenia Izba przytoczyła i potwierdziła jednocześnie swe wcześniejsze stanowisko zajęte w wyroku z dnia 21 kwietnia 2015 r. (KIO 692/15)[4], zgodnie z którym okres oferowanej przez wykonawcę gwarancji wymaga szczególnej analizy z uwagi na przedmiot jaki zamawiający nabywa w toku procedury przetargowej.

[1] Uzasadnienie przedmiotowego orzeczenia dostępne jest na stronie internetowej Urzędu Zamówień Publicznych – ftp://ftp.uzp.gov.pl/KIO/Wyroki.

[2] Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Tekst jednolity: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503, ze zm.).

[3] Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r., poz. 2164, z późn. zm.).

[4] Uzasadnienie przedmiotowego orzeczenia dostępne jest na stronie internetowej Urzędu Zamówień Publicznych – ftp://ftp.uzp.gov.pl/KIO/Wyroki.