Portal prowadzi ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.
Ziemski & Partners
Portal prowadzi ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.
Ziemski & Partners

PWiK nie mogą wliczać do kosztów świadczonych usług kosztów inwestycji wodociągowych sfinansowanych z dotacji

12.05.2016
Uwaga: ten artykuł ma więcej niż 3 miesiące. Sprawdź aktualny stan prawny lub skontaktuj się z autorem.
PWiK nie mogą wliczać do kosztów świadczonych usług kosztów inwestycji wodociągowych sfinansowanych z dotacji

Koszty związane z dotacją na realizację inwestycji, w tym koszty wynikające z amortyzacji lub wartości umorzenia albo rat kapitałowych, nie podlegają rozliczeniu z odbiorcami usług i nie mogą być uwzględniane w taryfie.

Wyrokiem z dnia 24 lutego 2016 r. (sygn. akt II OSK 178/16) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Wojewody Dolnośląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 października 2015 r. (sygn. II SA/Wr 396/15), w sprawie ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków realizowanych przez spółkę wodociągową.

W lutym 2015 r. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków realizowanych przez spółkę wodociągową. W uzasadnieniu do uchwały Rada Gminy stwierdziła niewłaściwy sposób liczenia przez Spółkę amortyzacji środków trwałych. Wskazała, iż w świetle obowiązujących przepisów, odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została uzyskaną dotacją, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, a co za tym idzie nie mogą być ujęte w taryfach. Koszty świadczenia usług wodociągowo-kanalizacyjnych obciąża się jedynie kosztami inwestycji finansowanych ze środków własnych, w tym kredytów i pożyczek spłacanych przez Spółkę.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z kwietnia 2015 r. Wojewoda Dolnośląski, w oparciu o art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446, dalej także: u.s.g.) stwierdził nieważność przedmiotowej uchwały rady gminy.

W ocenie Wojewody Spółka, w zakresie ustalania wartości amortyzacji środków trwałych, przy ustalaniu niezbędnych przychodów nie może stosować przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Potwierdza to § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. z 2006 r., nr 127, poz. 886, dalej także: Rozporządzenie), zgodnie z którym, do poniesionych przez Spółkę kosztów nakazuje się stosować przepisy ustawy o rachunkowości. Kwestia częściowego finansowania środka trwałego ze środków pochodzących z dotacji jest, zdaniem organu nadzoru, kwestią odrębną, mającą wpływ na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i nie wiąże się przychodami i kosztami Spółki na potrzeby sporządzenia taryf. W związku z powyższym, nie ma, zdaniem Wojewody, podstaw dla odmowy zatwierdzenia taryf.

[-nowa_strona-]

Rozstrzygnięcie nadzorcze zostało zaskarżone przez gminę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który to, wyrokiem z dnia 14 października 2015 r., (sygn. II SA/Wr 396/15), uchylił przedmiotowe rozstrzygnięcie nadzorcze.

W uzasadnieniu wyroku WSA wskazał, że skoro Spółka wodociągowa uzyskała częściowy zwrot poniesionych kosztów w postaci dotacji, to nie powinna tym samym domagać się ponownego ich zwrotu od odbiorców usług. Co więcej, uzyskanie dotacji miało określony wpływ na koszty uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15 ust. 6 i art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz.139, dalej także: „ustawa ściekowa”), a w konsekwencji na zwiększenie podatku dochodowego. W ocenie Sądu I instancji, powiększenie to niewątpliwie zostało uwzględnione przy ustalaniu niezbędnych przychodów przedsiębiorstwa (art. 23 ust. 1g ustawy, § 6 pkt 1b Rozporządzenia).

W rezultacie rozpoznania skargi kasacyjnej złożonej przez Wojewodę Dolnośląskiego od powyższego wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 24 lutego 2016 r. (sygn. II OSK 178/16) oddalił skargę kasacyjną jako bezzasadną.

NSA wskazał, że zgodnie z art. 24 ust. 5 ustawy ściekowej rada gminy podejmuje uchwałę o zatwierdzeniu taryf, albo o odmowie ich zatwierdzenia, jeżeli zostały one sporządzone niezgodnie z przepisami. W tym przypadku przedmiotem kontroli powinny być przede wszystkim regulacje dotyczące zatwierdzania taryf ściekowych określone w Rozporządzeniu.

Rozporządzenie definiuje koszty uzasadnione jako koszty określone przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne na podstawie ustawy ściekowej i Rozporządzenia, przy zachowaniu należytej staranności zmierzającej do ochrony interesów odbiorców i minimalizacji kosztów niezbędnych do wykonania zadań wynikających z ustawy (§ 2 pkt 8). Z kolei według § 3 pkt 1b Rozporządzenia taryfa powinna być opracowana w sposób zapewniający ochronę odbiorców usług przed nieuzasadnionym wzrostem cen i stawek opłat. Natomiast według § 6 pkt 1a Rozporządzenia, opracowując projekt taryf przedsiębiorstwo powinno uwzględnić koszty eksploatacji i utrzymania, w tym amortyzację lub odpisy umorzeniowe, przy czym koszty wynikające z inwestycji obejmują m.in. odsetki od kredytów lub pożyczek zaciągniętych na realizację inwestycji oraz koszty finansowe ich obsługi (§ 7 ust. 2 pkt 2).

Według § 7 ust. 3 Rozporządzenia inwestycje modernizacyjno-rozwojowe i ochrony środowiska przedsiębiorstwo realizuje w szczególności: ze środków własnych, kredytów lub pożyczek oraz dotacji lub subwencji udzielonych przez instytucje dysponujące środkami finansowymi na inwestycje infrastrukturalne i ochrony środowiska. Z kolei w § 7 ust. 4 Rozporządzenia wskazano, że koszty świadczenia usług wodociągowych i kanalizacyjnych obciąża się kosztami inwestycji finansowych ze środków własnych, w tym z kredytów lub pożyczek spłacanych przez przedsiębiorstwo. W ocenie NSA ww. przepisy są swoiste i odrębne od przepisów dotyczących tzw. amortyzacji podatkowej przedsiębiorstwa.

[-nowa_strona-]

W związku z powyższym, skoro spółka wodociągowa uzyskała dotację i w jej majątku znalazł się jej ekwiwalent w postaci określonych środków trwałych, które nie powstały ze środków własnych przedsiębiorstwa (Rozporządzenie nie zalicza do nich dotacji) to wszelkie związane z nimi koszty, w tym koszty wynikające z amortyzacji lub wartości umorzenia albo rat kapitałowych nie mogą podlegać rozliczeniu z odbiorcami usług.

NSA jednocześnie wskazał, że w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi sprzeczność pomiędzy art. 20 ust. 4 pkt 1 ustawy ściekowej a postanowieniami Rozporządzenia. Ww. przepis ustawy ściekowej stanowi bowiem o obowiązku uwzględnienia kosztów związanych ze świadczeniem usług poniesionych w poprzednim roku obrachunkowym, natomiast przepisy rozdziału 2 Rozporządzenia określają kryteria ustalania niezbędnych przychodów. Nie ma wątpliwości co do tego, że kryteria te mogły być określone w Rozporządzeniu, bowiem w powołanym art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy ściekowej znajduje się jednoznaczne upoważnienie do określenia tych kryteriów.

__________________________________________________________________________
Szukasz pomocy prawnej w opisanym przez nas zakresie?
Sprawdź naszą PROPOZYCJĘ.

Portal tworzony przez prawników
ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.

Przejdź do strony >>