Nadanie nazwy drodze wewnętrznej uchwałą rady gminy

Uchwała w przedmiocie nadania nazwy drodze wewnętrznej powinna być poprzedzona uzyskaniem pisemnej zgody właścicieli terenów, na których jest ona zlokalizowana.

Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2016 r. (sygn. IV SA/Po 531/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził nieważność uchwały rady gminy w przedmiocie nadania nazwy drodze wewnętrznej na terenie jednej z wsi.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wojewoda Wielkopolski zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu w całości uchwałę rady gminy w sprawie nadania nazwy drodze wewnętrznej, ze względu na istotne naruszenie prawa i wniósł o wstrzymanie wykonania uchwały.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że podstawą wydania ww. uchwały był art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym [dalej: u.s.g.], zgodnie z którym do wyłącznej właściwości rady gminy należy m.in. podejmowanie uchwał w sprawach nazw ulic i placów będących drogami publicznymi lub nazw dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych. Warunkiem skorzystania z upoważnienia do nadania nazwy drodze wewnętrznej jest uzyskanie pisemnej zgody właścicieli terenów, na których jest ona zlokalizowana (art. 8 ust. 1a ustawy o drogach publicznych) [dalej: u.d.p.].

Rada gminy w odpowiedzi na wezwanie wojewody przyznała, że w momencie podjęcia uchwały taką zgodą nie dysponowała, a zdaniem organu nadzoru ewentualne wyrażenie takiej zgody po podjęciu uchwały nie zmienia faktu, że została ona podjęta z naruszeniem ww. przepisu u.d.p.

Zdaniem wójta gminy postępowanie stało się bezprzedmiotowe w związku z podjęciem przez radę gminy uchwały, która uchyliła pierwotną uchwałę.

W wyroku z dnia 20 stycznia 2015 r. (sygn. akt IV SA/Po 531/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził nieważność ww. uchwały rady gminy.

W uzasadnieniu WSA w Poznaniu wskazał, że uchwała o nadaniu nazwy konkretnej ulicy ma charakter generalny z uwagi na nieograniczony krąg jej adresatów. Adresatami tymi, zdaniem Sądu, są wszyscy, którzy muszą posługiwać się tą nazwą i zmieniać adres zamieszkania, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej czy miejsce położenia nieruchomości w dokumentach, rejestrach i ewidencjach urzędowych. Wynika z tego, że nazwa ulicy jest tym samym, elementem realizacji praw i obowiązków publicznych, a takie prawa i obowiązki muszą mieć podstawę normatywną powszechnie obowiązującą.

Jednocześnie Sąd zauważył, że art. 18 ust. 2 pkt 13 u.s.g. daje radzie podstawę do podejmowania uchwał o nadaniu nazwy ulicy i jest to kompetencja przyznana na zasadzie wyłączności. W sytuacji, gdy nie ma szczególnej podstawy prawnej do podjęcia aktu prawa miejscowego, taką podstawę należy uznać za umocowaną w przepisie art. 40 ust. 1 u.s.g. Zgodnie z przywołanym wyrokiem NSA z dnia 29 czerwca 2011 r. (sygn. akt II OSK 633/11) warunkiem koniecznym realizacji kompetencji nadania nazwy drogi jest ich status drogi publicznej, a w przypadku dróg niepublicznych wymagana jest dodatkowo zgoda właścicieli terenów.

WSA w Poznaniu podkreślił, że pomiędzy stronami nie było sporu co do tego, że zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem art. 8 ust. 1a u.d.p. Zdaniem Sądu bez znaczenia jest również fakt, że zaskarżona uchwała została później uchylona. Zgodnie z uchwałą Trybunału Konstytucyjnego (W 5/94) uchylenie lub zmiana uchwały podjętej przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, nie czyni zbędnym wydania przez sąd wyroku, jeżeli zaskarżona uchwała może być stosowana do sytuacji z okresu poprzedzającego uchylenie lub zmianę.

Wobec powyższych okoliczności WSA w Poznaniu orzekł o stwierdzeniu nieważności uchwały rady gminy w sprawie nadania nazwy drodze wewnętrznej.

Wyrok jest nieprawomocny.

_________________________________________________________________________

Szukasz pomocy prawnej w opisanym przez nas zakresie?

Sprawdź naszą PROPOZYCJĘ.