Ewidencja gruntów i budynków wiążąca dla organów podatkowych

Naczelny Sąd Administracyjny w kolejnym wyroku – wydanym 29 września 2015 roku w sprawie o sygn. II FSK 2027/13 – wypowiedział się w kwestii podstawowego znaczenia ewidencji gruntów i budynków przy wymiarze podatków lokalnych.

Jak wynikało z wydanego w omawianej sprawie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, Agencja w L. w latach 2010-2012 władała gruntami Skarbu Państwa położonymi na terenie gminy D., które były sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków symbolem „Tr” („tereny różne”). W związku z tym, że Agencja nie składała deklaracji podatkowych na podatek od nieruchomości za wskazane lata, organy podatkowe wszczęły postępowanie podatkowe, w toku którego określiły wysokość zobowiązania z tytułu tego podatku.

Agencja wskazywała, że niezależnie od klasyfikacji gruntów istotnych dla postępowania w ewidencji gruntów i budynków pod symbolem Tr – tereny różne nie powinny być one opodatkowane podatkiem od nieruchomości, lecz podatkiem rolnym. Istotne dla rozstrzygnięcia tego problemu było określenie, czy wypis z rejestru gruntów stanowi jako dokument urzędowy dowód tego, co zostało w nim stwierdzone, czy też organy podatkowe powinny dokonywać w tym zakresie samodzielnych ustaleń. Organy podatkowe odwoływały się w tym zakresie do art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, a także do orzecznictwa sądów administracyjnych – zgodnie z którym trafny jest pierwszy z wymienionych poglądów.

Zdaniem podatnika, organy podatkowe zobligowane były do dokonania we własnym zakresie niezbędnych ustaleń i uwzględnienia faktycznego wieloletniego przeznaczenia gruntów, których dotyczyło postępowanie, wskazującego na zasadność opodatkowania ich podatkiem rolnym. Strona wskazywała także na brzmienie ewidencji podatkowej nieruchomości prowadzonej przez organ I instancji oraz na wadliwość zapisów ewidencji i brak ustalenia klasyfikacji gleboznawczej gruntów.

Podniesione w powyższym zakresie zarzuty nie zostały jednak uwzględnione przez orzekające w sprawie sądy. NSA zaakceptował pogląd sądu I instancji, w myśl którego ewidencja podatkowa nieruchomości prowadzona przez organy podatkowe jest wtórna wobec ewidencji gruntów i budynków (opiera się m.in. na danych pochodzących z ewidencji gruntów i w razie jakichkolwiek rozbieżności temu drugiemu rejestrowi należy nadać rozstrzygające znaczenie. Zauważono również, że Agencja nie przedłożyła żadnych dowodów na istnienie innego dokumentu podważającego wiarygodność danych ewidencji gruntów.

NSA podkreślił, iż „klasyfikacja gruntów w ewidencji gruntów i budynków określająca rodzaj użytku gruntowego przesądza jakim podatkiem dany grunt jest opodatkowany (…) ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych, w tym i w postępowaniu podatkowym. Organy ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane uwidocznione w ewidencji gruntów. (…) Dlatego też dopóki zapis w ewidencji nie zostanie zmieniony, jego treść jest dla organu wiążąca”. Przytoczono jednocześnie liczne sygnatury orzeczeń sądów administracyjnych, wskazujących na istnienie ugruntowanej linii orzeczniczej w tej materii.

Szukasz pomocy prawnej w opisanym przez nas zakresie?
Sprawdź naszą PROPOZYCJĘ.