Przy zwolnieniach podatkowych ważna jest treść uchwały rady miasta

Przedsiębiorca decydując się na korzystanie z preferencji podatkowych na podstawie aktu prawa miejscowego jest zobowiązany do przestrzegania wszystkich jego przepisów, nawet jeżeli niektóre z nich mogą się okazać dla niego niekorzystne.

Takie stanowisko wyraził ostatnio Naczelny Sąd Administracyjny na kanwie następującej sprawy. Spółka, podatnik podatku od nieruchomości, skorzystała z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego udzielonej na podstawie uchwały Rady Miasta Torunia w związku z realizacją nowej inwestycji. Spółka zadeklarowała utworzenie ok. 200 nowych miejsc pracy, tj. na znacznie wyższym poziomie niż wymagany (uchwała przewidywała możliwość uzyskania zwolnienia podatkowego przy zadeklarowaniu zatrudnienia co najmniej 3 osób).

Problem pojawił się w sytuacji, gdy spółka w toku prowadzonej działalności z uwagi na kryzys gospodarczy zmuszona została do zmniejszenia liczby nowozatrudnionej załogi o ok. 50 pracowników. W związku z powyższym wystąpiła z wnioskiem o interpretację dążąc do ustalenia skutków podjęcia takiej decyzji.

Uchwała przewidywała bowiem obowiązek utrzymania przez ściśle określony czas zadeklarowanego poziomu zatrudnienia, a jej postanowienia wskazywały, że podatnik utraci prawo do zwolnienia podatkowego w przypadku zmniejszenia stanu zatrudnienia (w stosunku do zadeklarowanego poziomu). Dodatkowo zawierała regulacje, zgodnie z którymi podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku od nieruchomości, zwraca podatek za cały okres zwolnienia wraz z odsetkami za zwłokę, naliczonymi w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.

We wniosku o interpretację, a następnie w skargach składanych do WSA i NSA spółka próbowała przekonać, że zmniejszenie stanu zatrudnienia nie będzie wiązało się z całkowitą utratą prawa do zwolnienia od podatku od nieruchomości, lecz będzie miało jedynie wpływ na wysokość maksymalnej intensywności pomocy publicznej. Podnosiła również, że pozbawienie podatnika prawa do ulgi podatkowej, nawet w przypadku nieznacznego zmniejszenia zatrudnienia, w stosunku do wstępnie zadeklarowanej liczby, narusza zasadę proporcjonalności.

Argumentacja spółki nie przekonała jednak ani organu podatkowego ani sądów administracyjnych. 

NSA (wyrok z dnia 24.09.2015 r., sygn. II FSK 1888/13) zauważył, że przyznawanie przedsiębiorcom ulg podatkowych traktowane jest jako jedna z form pomocy publicznej przy użyciu zasobów publicznych (państwowych lub samorządowych). A przyznawanie tego rodzaju ulg identyfikowane jest co do zasady jako niezgodne z rynkiem wewnętrznym, albowiem sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom w takiej formie zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji. Z tego względu pomoc publiczna dopuszczalna jest w ściśle określonych sytuacjach, na zasadach określonych w prawie unijnym. 

Zdaniem Sądu, powyższe determinuje konieczność ścisłej interpretacji przepisów krajowych – w tym również przepisów prawa miejscowego – regulujących ulgi podatkowe. W konsekwencji nie można było zgodzić się z twierdzeniami spółki, gdyż warunki udzielenia oraz utrzymania zwolnienia podatkowego w uchwale Rady Miasta Torunia były jasne i nie budziły żadnych wątpliwości, a konieczność ich respektowania nie może być uzależniona od korzystnego bądź niekorzystnego wpływu na działalność podatnika.

Na marginesie NSA zaznaczył, że w sprawie dotyczącej interpretacji podatkowej nie mógł odnieść się do kwestii ważności (legalności) samej uchwały.