Budynek nie musi mieć czterech ścian

Obiekt budowlany może zostać uznany za budynek nawet w przypadku, gdy nie posiada wszystkich czterech ścian – nie jest to bowiem konieczne, aby mówić o jego „wydzieleniu z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych”. Stanowisko takie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 września 2015 r. (sygn. II FSK 2086/13), uchylającym wcześniejsze orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Spór wynikł na gruncie interpretacji indywidualnej, we wniosku o którą Spółka podała, że jest właścicielem nieruchomości gruntowej, na której wybudowała budynek biurowo-usługowy z halą magazynową i parkingiem. Źródłem kontrowersji okazało się to, że dostęp do parkingu pozostawał otwarty z jednej strony – nie zbudowano tam bowiem ściany. Spółka spytała się, czy „niewydzielona z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych powierzchnia parkingu w obrębie budynku, spełniała definicję powierzchni użytkowej w rozumieniu prawa budowlanego”, zajmując jednocześnie stanowisko, iż powierzchnia tego parkingu nie może zostać zaliczona do podstawy opodatkowania.

Nie zgodził się z tym organ, według którego „powierzchnia parkingu podziemnego mieści się w definicji powierzchni użytkowej stanowiącej podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części” i jako taka podlega opodatkowaniu w całości jako budynek w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych [dalej: u.p.o.l.]. Zdaniem organu brak ścian z jednej lub dwóch stron nie uniemożliwia zakwalifikowania takiego obiektu jako budynku, w związku z czym powierzchnia użytkowa garażu podziemnego powinna być wykazana w deklaracji na podatek od nieruchomości.

Spółka zdecydowała się wnieść skargę, którą WSA w Krakowie uwzględnił (sygn. I SA/Kr 1820/12). Zdaniem Sądu, „aby zaliczyć powierzchnię naziemnego parkingu do powierzchni użytkowej całego obiektu budowlanego traktowanego jako budynek w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, parking ten musi posiadać wszystkie ściany (strop i ściany boczne), wydzielające go w całości z trójwymiarowej przestrzeni zewnętrznej”. Brak takich przegród Sąd uznał za dopuszczalny jedynie częściowo – w uzasadnionych przypadkach i o powierzchni stosunkowo niewielkiej w porównaniu do powierzchni całych ścian (przykładowo przy ciągach komunikacyjnych bądź otworach wentylacyjnych). Jednocześnie Sąd powołał się na brak wyraźnego odesłania do przepisów prawa budowlanego w art. 1a ust. 1 pkt 5) u.p.o.l., definiującym powierzchnię użytkową budynku lub jego części.

Od powyższego wyroku została wniesiona skarga kasacyjna, którą Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadną. Według NSA w zaskarżonym orzeczeniu naruszone zostały art. 1a ust. 1 pkt 1) oraz pkt 5) u.p.o.l. Podkreślony został fakt, iż bezsporna jest okoliczność, że parking mieści się w bryle budynku i stanowi jego część. Sąd uznał, że obiekt budowlany może spełnić „przesłankę wydzielenia z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych” bez zamknięcia ścianami ze wszystkich stron – wystarczające jest bowiem, gdy istniejące przegrody zakreślają granice obiektu. Jednocześnie Sąd odwołał się do serii wcześniejszych orzeczeń swoich oraz sądów administracyjnych pierwszej instancji, potwierdzających takie stanowisko – a pominiętych w zaskarżonym wyroku. Między innymi przytoczony został pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (wyrażony w prawomocnym wyroku, sygn. akt I SA/Kr 1537/11), według którego „zamierzony konstrukcyjnie brak części ścian na jakiejkolwiek kondygnacji nie eliminuje jej z substancji budowlanej budynku”. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę podatnika.

___________________________________________________________________________
Szukasz pomocy prawnej w opisanym przez nas zakresie?
Sprawdź naszą PROPOZYCJĘ.