Odrolnienie gruntów nie zawsze wymaga zgody ministra

Sejm wprowadził możliwość odrolnienia gruntów klas I-III poza planem miejscowym i bez wymaganej zgody właściwego ministra.

W dniu 10 października 2015 r. wchodzi w życie ustawa o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1338). Nowelizacja wprowadza możliwość odrolnienia gruntów klas I–III o powierzchni do 0,5 ha poza planem zagospodarowania przestrzennego. W przypadku odrolnienia dokonanego w planie miejscowym ustawa nie wymaga uzyskania zgody właściwego ministra.

W dotychczas obowiązującym stanie prawnym, zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze lub nieleśne, w odniesieniu do gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I – III, rada gminy mogła dokonać wyłącznie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sporządzonym po uprzednim uzyskaniu zgody Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Znowelizowana ustawa złagodziła ww. ograniczenia i nie wymaga już uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III, jeżeli grunty te spełniają łącznie następujące warunki:

1. co najmniej połowa powierzchni każdej zwartej części gruntu zawiera się w obszarze zwartej zabudowy;
2. położone są w odległości nie większej niż 50 m od granicy najbliższej działki budowlanej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782);
3. położone są w odległości nie większej niż 50 metrów od drogi publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460, 774 i 870);
4. ich powierzchnia nie przekracza 0,5 ha, bez względu na to, czy stanowią jedną całość, czy stanowią kilka odrębnych części.

Zdefiniowano także pojęcia „zwartej zabudowy” i „obszaru zwartej zabudowy”. Zgodnie z art. 4 pkt 29 znowelizowanej ustawy poprzez zwartą zabudowę należy rozumieć grupowanie nie mniej niż 5 budynków, za wyjątkiem budynków o funkcji wyłącznie gospodarczej, pomiędzy którymi największa odległość sąsiadujących ze sobą budynków nieprzekracza 100 m. Natomiast przez obszar zwartej zabudowy należy rozumieć obszar wyznaczony przez obwiednię prowadzoną w odległości 50 m od zewnętrznych krawędzi skrajnych budynków tworzących zwartą zabudowę lub po zewnętrznych granicach działek, na których położone są te budynki, jeśli ich odległość od tych granic jest mniejsza niż 50 m.