Portal prowadzi ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.
Ziemski & Partners
Portal prowadzi ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.
Ziemski & Partners

Tablice reklamowe i ich „trwałe związanie z gruntem”

22.09.2015
Uwaga: ten artykuł ma więcej niż 3 miesiące. Sprawdź aktualny stan prawny lub skontaktuj się z autorem.
Tablice reklamowe i ich „trwałe związanie z gruntem”

To, że określony obiekt budowlany można przestawić nie oznacza, że dla celów podatku od nieruchomości nie jest on trwale związany z gruntem. Taką tezę postawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27.05.2015 (II FSK 1246/14).

Komentowany wyrok zapadł w stanie faktycznym, w którym organ podatkowy określił spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości m.in. z tytułu posiadanych tablic reklamowych określonego rodzaju tj. tablic wmurowanych, przykręcanych oraz tablic ulokowanych na podstawach. Organ podatkowy, uzasadniając wydane rozstrzygnięcie wskazał, że w rozumieniu przepisów o podatkach i opłatach lokalnych wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe stanowią budowlę, a zatem spółka powinna je zadeklarować i uiścić z tytułu ich posiadania zobowiązanie w należytej wysokości.

Spółka, nie zgadzając się ze stanowiskiem organu wskazała, że dwie z trzech kategorii tablic, których jest właścicielem, nie są trwale związane z gruntem. Wobec powyższego, w ocenie spółki tablice te (tablice przykręcane oraz tablice na podstawach) nie stanowią budowli w rozumienie przepisów o podatkach i opłatach lokalnych, a zatem nie mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W skardze spółka wskazała, że o trwałym związaniu tablicy reklamowej z gruntem decyduje spełnienie łącznie dwóch przesłanek. Po pierwsze połączenie musi być trwałe w sensie fizycznym tzn. dokonane w taki sposób, aby odłączenie tablicy od gruntu nie mogło zostać dokonane bez zniszczenia lub uszkodzenia tablicy. Po drugie, połączenie musi mieć charakter trwały również w sensie czasowym tzn. musi być dokonywane na stałe, a nie tymczasowo.

Wojewódzki sąd administracyjny, rozpoznając skargę spółki, podzielił stanowisko organu, w efekcie czego spółka wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Analizując problem opodatkowania wolnostojących urządzeń reklamowych NSA wskazał, że w pierwszej kolejności w sprawie konieczna jest ocena pojęcia tymczasowego obiektu budowlanego, na które m.in. powoływała się skarżąca spółka. Przywołując dotychczasowy dorobek orzeczniczy NSA wskazał, że tymczasowy obiekt budowlany, może stanowić budowlę definiowaną przez przepisy o podatkach i opłatach lokalnych (a zatem obiekt mogący podlegać opodatkowaniu) pod warunkiem, że jest budowlą wprost wskazaną przez przepisy prawa budowlanego, stanowiącą całość techniczno-użytkową. O ile taka budowla związana jest z działalnością gospodarczą podatnika, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

 

Przepisy prawa budowlanego wprost wskazują, że wolnostojące urządzenia reklamowe stanowią budowle, jeżeli są trwale związane z gruntem. NSA wskazał, że cecha trwałego związania z gruntem sprowadza się do posadowienia obiektu na tyle trwale, by zapewnić mu stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym, mogącym go zniszczyć lub spowodować przesunięcie, czy przemieszczenie na inne miejsce. O tym, czy dane urządzenie reklamowe jest trwale związane z gruntem, nie może świadczyć w ocenie sądu technologia wykonania fundamentu, czy też możliwości techniczne przeniesienia nośnika reklamowego w inne miejsce.

Zdaniem NSA decydujące znaczenie w sprawie ma ustalenie przez organ, że wielkość wszystkich urządzeń (tablic reklamowych), ich konstrukcja, przeznaczenie, a także względy bezpieczeństwa wymagają trwałego związania z gruntem. NSA wskazał, że konstrukcja nośnika reklamowego (tablic reklamowych), która ma uniemożliwiać łatwe przesunięcie tablicy, przeniesienie jej w inne miejsce, czy zniszczenie przy silnych podmuchach wiatru, musi być w odpowiedni techniczny sposób trwale związana z gruntem, co nadaje jej cech budowli. Stąd też w ocenie NSA nie ulega wątpliwości, że tablice reklamowe znajdujące się w posiadaniu spółki, stanowią konstrukcje przestrzenną stanowiącą budowlaną i techniczno-użytkową całość, odpowiadającą cechom budowli. Wobec powyższego w sprawie organ podatkowy słusznie uznał, że tablice reklamowe, jako budowle (wolnostojące urządzenia reklamowe trwale związane z gruntem) powinny zostać przez spółkę opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

___________________________________________________________________________
Szukasz pomocy prawnej w opisanym przez nas zakresie?
Sprawdź naszą PROPOZYCJĘ.

Portal tworzony przez prawników
ZIEMSKI&PARTNERS KANCELARIA PRAWNA
Kostrzewska, Kołodziejczak i Wspólnicy sp. k.

Przejdź do strony >>