Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj

Brak publikacji aktu prawa miejscowego w sposób przewidziany w ustawie o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych nie stanowi o przedwczesności skargi organu nadzoru w trybie art. 93 ustawy o samorządzie gminnym.

Rada Gminy podjęła w czerwcu 2013 r. uchwałę w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy.

Wojewoda na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) [dalej: u.s.g.] wniósł skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego na ww. uchwałę. W treści skargi organ nadzoru zarzucił naruszenie prawa materialnego tj. art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2 pkt 6, art. 17 pkt 6 lit. b tiret 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) [dalej: u.p.z.p.] oraz przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 września 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) poprzez naruszenie trybu i zasad uchwalania aktu planistycznego.

Na marginesie należy wskazać, że w niniejszej sprawie skargę wywiódł Wojewoda jako organ nadzoru, w rozumieniu przepisów Rozdziału 10 u.s.g. Organowi temu wójt gminy zobowiązany był przedstawić uchwałę rady gminy w trybie przepisu art. 90 u.s.g., w celu zbadania jej zgodności z prawem. Stosownie do treści przepisu art. 91 u.s.g. uchwała organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. O nieważności uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia jej uchwały. Po upływie tego terminu organ nadzoru nie może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały organu gminy, bowiem wówczas może tylko zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego (art. 93 u.s.g.).

W realiach niniejszej sprawy wskazać wypada, iż organ nadzoru w terminie zakreślonym przez przepis art. 91 u.s.g. nie wydał rozstrzygnięcia w przedmiocie zgodności z prawem zaskarżonej uchwały. Tym samym, jako podstawę do wniesienia przez Wojewodę skargi w niniejszej sprawie uznać należy przepis art. 93 u.s.g.

W odpowiedzi na skargę, Rada Gminy wniosła o jej oddalenie, wskazując, iż kwestionowana uchwała została podjęta w czerwcu 2013r., a ponieważ stanowi przepis prawa miejscowego, podlegała promulgacji, zgodnie z postanowieniem § 24 ust. 2 uchwały. W ramach czynności nadzorczych Wojewoda wszczął postępowanie w celu kontroli legalności uchwały, a Rada Gminy podjęła we wrześniu 2013r. uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, która uchyliła zaskarżoną uchwałę.

W konkluzji odpowiedzi na skargę organ podniósł, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona uchwała nie weszła w życie, została uchylona przed zaskarżeniem jej do sądu administracyjnego, a także nie wywołała żadnych skutków prawnych.

Argumentacja skargi w przedmiotowej sprawie sprowadzała się do trzech zasadniczych zarzutów. Po pierwsze – w ocenie Wojewody – w sprawie doszło do uchybienia treści art. 15 ust. 2 pkt 6 upzp oraz § 4 pkt 6 rozporządzenia, bowiem organ nie określił parametrów zabudowy. Po drugie – organ nadzoru wywiódł, że w sprawie doszło do naruszenia trybu sporządzania planu, a w szczególności określonej w art. 17 pkt 6 lit. b tiret 6 u.p.z.p., bowiem organ nie wystąpił o uzgodnienie projektu planu z właściwym organem nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych. Natomiast po trzecie – autor skargi wskazywał na niezgodność opracowań graficznych, co jest sprzeczne z art. 14 ust. 2 u.p.z.p. oraz § 7 rozporządzenia.

Odnosząc się do zarzutów Wojewody, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 8 maja 2014 r. (sygn. akt II SA/Łd 73/14) stwierdził, że są one zasadne i rodzą konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego kwestionowanej uchwały w całości.

W ocenie WSA dostrzeżone uchybienia w sporządzaniu miejscowego planu stanowią naruszenie zasad i trybu tworzenia i prowadzą do konieczności stwierdzenia jego nieważności. Sąd podkreślił, że owe uchybienia dotyczą zasadniczych kwestii tj. zawarcia w planie wszystkich niezbędnych elementów, dokonania koniecznych uzgodnień i objęcia zakresem planu terenu określonego w uchwale o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu i wobec powyższego konieczne stało się stwierdzenie nieważności tego planu w całości.

Zdaniem Sądu powyższa uchwała może potencjalnie wywoływać skutki prawne, bowiem nie została w prawnie akceptowalny sposób wyeliminowana z porządku prawnego (uchylenie uchwały powoduje, że nie wywołuje ona skutków na przyszłość, natomiast może być dalej stosowana do zdarzeń sprzed jej uchylenia, gdy zostanie opublikowana). Aktualny brak publikacji ww. uchwały w urzędowym zbiorze aktów prawnych i tym samym brak wejścia w życie, nie stanowi przeszkody do jej sądowej oceny z punktu widzenia zgodności z prawem i w konsekwencji eliminacji z porządku prawnego. W szczególności brak publikacji aktu prawa miejscowego w sposób przewidziany w ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych nie stanowi o przedwczesności skargi organu nadzoru w trybie art. 93 u.s.g.

Jak podkreślił WSA, domaganie się publikacji aktu prawa miejscowego jako elementu dopuszczalności skargi wojewody byłoby działaniem skrajnie formalnym, pozbawionym cech racjonalności, w szczególności w sytuacji, gdy akt prawa miejscowego zawiera oczywiste wadliwości.

Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj