120 tysięcy i uzgodnienie, czyli słów kilka o obecnym stanie prac nad senacką nowelą odpadową

W dniu 26 września br. Marszałek Sejmu skierował senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw [dalej: nowela; zob. druk nr 2769) do Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej.

Wspomniane Komisje dokonały pierwszego czytania oraz rozpatrzyły projekt noweli na dwóch posiedzeniach (8 października i 27 listopada br.). Celem niniejszego opracowania jest syntetyczne zaprezentowanie rezultatów działań wspomnianych parlamentarnych komisji odnoszących się do zagadnień wyrażonych w tytule.

Tym samym odwołać się trzeba do aktualnej wersji noweli odpadowej, która została załączona do Sprawozdania wskazanych wcześniej Komisji (druk nr 2951). Przystępując do realizacji tak zakreślonego zadania w pierwszym rzędzie wypada podnieść, że zmodyfikowano pierwotną (tj. widniejącą we wniesionym przez Senat do Sejmu projekcie noweli – zob. uchwałę Senatu z 7 sierpnia br.) wersję definicji regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że mamy tutaj do czynienia z istotną modyfikacją wszak wprowadzono tzw. „parametr 120 tysięcy”, czyli niejako powrócono do punktu wyjścia (zob. art. 35 ust. 6 ustawy o odpadach); w konsekwencji, w przypadku ewentualnego wejścia w życie obecnej wersji noweli RIPOK’iem będzie zakład zagospodarowania odpadów o mocy przerobowej wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania odpadów z obszaru zamieszkanego co najmniej przez 120 tys. mieszkańców, spełniający wymagania najlepszej dostępnej techniki, o której mowa w art. 207 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, lub technologii, o której mowa w art. 143 tej ustawy, oraz zapewniający termiczne przekształcanie odpadów lub:

1) mechaniczno-biologiczne przetwarzanie zmieszanych odpadów komunalnych i wydzielanie ze zmieszanych odpadów komunalnych frakcji nadających się w całości lub w części do odzysku, lub

2) przetwarzanie selektywnie zebranych odpadów zielonych i innych bioodpadów oraz wytwarzanie z nich produktu o właściwościach nawozowych lub środków wspomagających uprawę roślin, spełniających wymagania określone w przepisach odrębnych, lub materiału po procesie kompostowania lub fermentacji dopuszczonego do odzysku w procesie odzysku R10, spełniającego wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 30 ust. 4, lub

3) składowanie odpadów powstających w procesie mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych oraz pozostałości z sortowania odpadów komunalnych o pojemności pozwalającej na przyjmowanie przez okres nie krótszy niż 15 lat odpadów w ilości nie mniejszej niż powstająca w instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych.

Z kolei w odniesieniu do takiej ważkiej „nowalijki”, jak plany inwestycyjne opiniowanie projektu planu przez ministra właściwego do spraw środowiska zastąpiono wymogiem dokonania uzgodnień ze wspomnianym ministrem! Innymi słowy, znacząco wzmocniono pozycję ministra w zakresie oddziaływania na treść planu.

Zaproponowano także wzbogacenie brzmienia art. 36 u.o. o dwa nowe ustępy, z których po pierwsze wynika, że jeżeli minister nie zgłasza uwag do projektu planu w ustawowym terminie (miesiąc) to projekt uznaje się za uzgodniony, a po drugie, że dokonanie przez sejmik zmian w planie inwestycyjnym uzgodnionym z ministrem oraz w pozostałej części wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, która odnosi się do inwestycji wskazanych w planie inwestycyjnym, wymaga uzgodnienia z ministrem.