Czy można uniknąć korekty finansowej w projekcie unijnym? – część I

Pomimo dwóch okresów programowania (2000-2006 i 2007-2013) oraz wielu zrealizowanych projektów, do dziś nie wypracowano satysfakcjonującego modelu wymierzania korekt finansowych, który z jednej strony – umożliwiałby rzeczywistą ochronę budżetu UE przed nieuzasadnionymi wydatkami, a jednocześnie – stwarzałby beneficjentom możliwość obrony ich praw i interesów w przypadku nieuzasadnionego czy nieprawidłowego wymierzenia korekty finansowej przez instytucję zarządzającą. Kończący się okres programowania 2007-2013 (pamiętajmy, że niektóre projekty mogą być realizowane w ramach tej perspektywy nawet do końca 2015 r.) oznacza, że coraz częściej aktywność instytucji zarządzających koncentruje się w obszarach monitoringu i kontroli projektów, a co za tym idzie – lawinowo rośnie liczba korekt finansowych wymierzanych beneficjentom. W dalszej konsekwencji rośnie również kwota środków podlegających zwrotowi. Pojawia się zatem pytanie – czy rzeczywiście skala nieprawidłowości w projektach realizowanych w naszym kraju jest tak znacząca, czy może raczej to skrajny formalizm i nadgorliwość instytucji zarządzających powoduje taką lawinę korekt finansowych i zwrotów dotacji? Podstawy nakładania i ustalania stopy korekt finansowych nie zostały określone w prawie krajowym, lecz wynikają z przepisów UE