Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj

Spółki gazownicze występują masowo do wójtów, burmistrzów i prezydentów miast z wnioskami o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości. Podstawą tych żądań są twierdzenia, że część obiektów wykazywanych dotąd do opodatkowania jako budowle nie stanowi w ogóle budowli, albo że budowlami mogą być tylko części budowlane tych obiektów (np. fundamenty).

Uzasadnieniem dla takich tez ma być orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w innych – zdaniem wnioskodawców analogicznych – sprawach, dotyczących przykładowo elektrowni wiatrowych, a także wyrok Trybunału Konstytucyjnego wydany w sprawie P 33/09.

Omawiany spór dotyczy między innymi obiektów stacji redukcyjno-pomiarowych gazu. Są to najczęściej urządzenia posadowione na fundamentach, posiadające obudowę kontenerową. Podatnicy argumentują, że uznanie stacji kontenerowych w całości za obiekty budowlane, podlegające opodatkowaniu nie jest możliwe, ponieważ nie powstają one w procesie budowlanym i nie są trwale związane z fundamentami (ich zdemontowanie nie wymaga wykonania robót budowlanych). Nie stanowią też elementu szerszej całości, mogącej podlegać łącznemu opodatkowaniu (np. jako gazociąg). Zdaniem podatników opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają wyłącznie fundamenty, na których zostały posadowione urządzenia stacji redukcyjno-pomiarowej gazu oraz obudowa urządzeń (kontener), jeżeli jest trwale związana z fundamentem.

Problem powyższy nie został jednoznacznie rozstrzygnięty w orzecznictwie sądowym. Warto jednak zwrócić uwagę na korzystny dla gmin wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2012 r., I SA/Wr 1071/12.

Sąd przyznał rację organom podatkowym, zaznaczając w uzasadnieniu, że pewne obiekty mogą występować jako odrębne budowle (instalacje przemysłowe, urządzenia techniczne, części budowlane urządzeń technicznych, fundamenty pod maszyny i urządzenia), a w konkretnych sytuacjach mogą tworzyć jedną budowlę z uwagi na zachodzącą między nimi spójność techniczno-użytkową. W ocenie Sądu, sporne urządzenia techniczne stacji redukcyjno-pomiarowych gazu, niezależnie od ich usytuowania, stanowią elementy składowe sieci gazowej, podlegającej jako budowla opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Jak wskazano w powołanym wyroku, nie ma przy tym znaczenia czy do wytworzenia lub zamontowania urządzeń konieczne są roboty budowlane, i czy odbywają się na podstawie uzyskanego pozwolenia na budowę, czy zgłoszenia wykonania robót budowlanych. Nie jest istotna także okoliczność braku ich trwałego połączenia z gruntem, czy możliwość wymiany urządzeń. Przepisy prawa nie przewidują takich wymogów. Także podnoszona przez stronę kwestia wyróżnienia fundamentów jako odrębnych części urządzeń, czy też podział na część budowlaną i niebudowlaną (fundamentów i urządzeń technicznych) nie może mieć wpływu na treść rozstrzygnięcia. Jak poniesiono w wyroku, podobne zabiegi mają sztuczny charakter. Omawiane urządzenia współtworzą całość techniczno-użytkową, która zapewnia korzystanie zgodnie z przeznaczeniem z sieci gazowej. Demontaż poszczególnych elementów sieci gazowej, połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należących do przedsiębiorstwa gazowniczego skutkowałby niemożnością funkcjonowania także gazociągu, nie mówiąc o całości sieci gazowej i zarządzającego nią przedsiębiorstwa.

Reasumując, istnieją argumenty, które przemawiają za opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości obiektów stacji redukcyjno-pomiarowych w całości i które mogą być z powodzeniem wykorzystywane przez gminne organy podatkowe w sporach ze spółkami gazowniczymi.

Sprawdzone rozwiązania

dla każdego samorządu.

przeczytaj