„Dziurawy wniosek”, czyli o nieuzupełnieniu braków pisma przez wnioskodawcę

NSA stwierdził, że właściwym jest pozostawienie wniosku bez rozpoznania w przypadku nieuzupełnienia przez stronę braków formalnych.

Wyrokiem z dnia 11 lipca 2013 r. (sygn. II OSK 1631/13) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną R.S. [dalej: Skarżący] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2013 r. (sygn. IV SAB/Po 6/13) oddalającego skargę R.S. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie warunków zabudowy.

Stan faktyczny i prawny rozstrzygnięcia NSA

Decyzją z grudnia 2009 r. Wójt Gminy odmówił ustalenia warunków zabudowy. Decyzja ta została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu [dalej: SKO w Kaliszu] w styczniu 2010 r. Następnie decyzją z marca 2010 r. Wójt Gminy ponownie odmówił ustalenia warunków zabudowy, a decyzja ta została podtrzymana decyzją SKO w Kaliszu z maja 2010 r. Na powyższą decyzję R.S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który prawomocnym wyrokiem z dnia 17 listopada 2010 r. (sygn. IV SA/Po 762/10 – skarga kasacyjna od tego wyroku została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 maja 2012 r., sygn. II OSK 373/11) uchylił zaskarżoną decyzję SKO w Kaliszu oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy.

Na skutek ponownego rozpoznawania sprawy Wójt Gminy pismem z sierpnia 2012 r. wezwał R.S. do usunięcia braków wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Następnie kolejnym pismem z września 2012 r. Wójt Gminy wezwał R.S. do uzupełnienia kolejnych braków.

W obu przypadkach R.S. został pouczony, że braki należy usunąć w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia sprawy bez rozpatrzenia. Braki nie zostały usunięte, w związku z czym organ I instancji stwierdził, że podanie stało się „bezskuteczne z mocy prawa”.

Skarżący wniósł do SKO w Kaliszu zażalenie na przewlekłe prowadzenie postępowania, które postanowieniem z grudnia 2012 r. zostało uznane za nieuzasadnione.

Następnie Skarżący wniósł skargę na bezczynność Wójta Gminy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, domagając się zobowiązania organu do merytorycznego zakończenia sprawy.

Sąd I instancji wskazał, że zarówno organ jak i sąd są związane oceną prawną i wskazaniami wynikającymi z wyroku WSA w Poznaniu z dnia 17 listopada 2010 r., w związku z czym organ miał prawo i obowiązek wezwać Skarżącego do uzupełnienia wniosku o potrzebne dokumenty. Skarżący nie uzupełnił wniosku w odpowiednim terminie, więc Wójt Gminy słusznie postąpił, pozostawiając go bez rozpoznania. WSA w Poznaniu ponadto wskazał, że termin do usunięcia braków wniosku jest terminem ustawowym i nie podlega przedłużeniu.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Skarżący.

Rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego

W swoim wyroku NSA podzielił pogląd sądu I instancji, że brak któregokolwiek z elementów wniosku skutkować musiał wezwaniem wnioskodawcy do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. Ponadto sąd kasacyjny wskazał, że do kompetencji organu nie należy kompletowanie dokumentów wymaganych przepisami prawa przy złożeniu wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy ani tym bardziej ocena, czy złożone dokumenty, pomimo, że w sposób oczywisty sprzeczne z wymogami stawianymi przepisami ustawy, mogą stanowić podstawę do wydania decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że konieczne było pozostawienie przez Wójta Gminy wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy bez rozpoznania i oddalił skargę kasacyjną.