Skarga na bezczynność w zakresie remontów dróg

Skarżący wezwali radę gminy do podjęcia uchwał dotyczących niezwłocznego naprawienia na koszt gminy wszystkich dróg gminnych. Rada nie udzieliła odpowiedzi na wezwanie, jak również nie podjęła żadnych działań uchwałodawczych. Następnie skarżący wezwali radę gminy do usunięcia naruszenia prawa, podnosząc, iż rada gminy pozostaje w bezczynności i świadomie działa na szkodę interesu prywatnego. W skardze do sądu jako podstawę prawną skargi skarżący wskazali na art. 101a ustawy o samorządzie gminnym [dalej: u.s.g.], podnosząc, iż rada nie wykonuje czynności nakazanych prawem,  czym w rażący sposób narusza prawa osób trzecich oraz art. 3 § 3 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [dalej: p.p.s.a.], który dopuszcza możliwość rozszerzenia zakresu kontroli sądu, gdy tak stanowią przepisy szczególne, wskazując iż taką ustawą jest ustawa o samorządzie gminnym. Skarżący powołali przepis art. 7 u.s.g., który wskazuje zadania własne gminy dotyczące zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakres, którego wchodzą między innymi sprawy dotyczące gminnych dróg i ulic. W odpowiedzi na skargę rada gminy wniosła o jej oddalenie.

WSA w Gdańsku w nieprawomocnym postanowieniu z dnia 08.03.2013 r. (sygn.. II SAB/Gd 75/12) stwierdził, iż żądanie wykonania naprawy wszystkich dróg gminnych nie należy do żadnej kategorii spraw opisanych w art. 3 § 2 p.p.s.a., który wyznacza zakres kognicji sądów administracyjnych. W szczególności nie stanowi ono aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Przepisy prawa materialnego nie kreują, bowiem uprawnienia skarżących do żądania od organu podjęcia w trybie administracyjnym czynności zmierzających do naprawienia wszystkich dróg gminnych ani też uprawnienia by egzekwować od organu realizację powyższego obowiązku.

WSA w Gdańsku ponadto stwierdził, iż art.101a ustawy o samorządzie gminnym nie stanowi podstawy do wniesienia skargi. Sądową kontrolę aktów jednostek samorządu terytorialnego reguluje przepis art.101 u.s.g, który w ust. 1 stanowi, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Natomiast przepis art. 101a u.s.g. przewiduje możliwość wniesienia skargi na bezczynność organu, który nie wykonuje czynności nakazanych prawem.Do czynności tych można zaliczyć działalność uchwałodawczą gminy. Skarga może dotyczyć czynności nakazanych prawem, w takim zakresie, w jakim przepisy prawa nakładają na organ obowiązek podjęcia stosownych uchwał, w określonej materii.

Sąd odnosząc powyższe ustalenia do rozpoznawanej sprawy wskazał, iż ustawa o samorządzie gminnym nie stanowi podstawy do wniesienia skargi, gdyż określa jedynie ogólne ramy kierunkowe działania gminy w aspekcie zaspokajania zbiorowych potrzeb ludności, w zakres którego wchodzą m.in. sprawy dotyczące dróg i ulic. By skonkretyzować obowiązek gminy należy każdorazowo odwoływać się do szczególnego przepisu prawa materialnego. Ponadto art. 101a u.s.g. nie daje skarżącym legitymacji do żądania wydania przez organ gminy uchwały, której powzięcie nie jest nakazane przepisami prawa. W ocenie sądu, w powyższej sprawie nie ma możliwości zobowiązania rady gminy do podjęcia czynności – uchwał dotyczących niezwłocznego naprawienia wszystkich dróg gminnych –  skoro brak jest norm prawa materialnego, które taki obowiązek na radę nakładają. W związku z powyższym sąd uznał, iż skarga na bezczynność rady gminy w przedmiocie podjęcia uchwały dotyczącej remontu dróg jest niedopuszczalna i odrzucił skargę.