Szkoda wyrządzona przed zasiewem jest szkodą w uprawie rolnej

Jednym z warunków dochodzenia wynagrodzenia szkód wyrządzonych przez dzikie zwierzęta (dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny) na podstawie ustawy - prawo łowieckie[1] jest okoliczność wyrządzenia szkody w uprawach i płodach rolnych. Z uwagi na brak definicji ustawowej uprawy rolnej oraz rozbieżności interpretacyjnych w tym przedmiocie, nie rzadko powstają wątpliwości, co do granic odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne w uprawach i płodach rolnych.

Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów w sprawie o sygn. akt III CZP 114/14 w dniu 19 maja 2015 roku podjął uchwałę, w której rozstrzygnął, że szkoda wyrządzona przed zasiewem, w wyniku której konieczne jest ponowne wykonanie czynności agrotechnicznych przygotowujących pole do zasiewu jest także szkodą w uprawie rolnej.

Ww. uchwała, zapadła na skutek, przedstawienia do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi Sądu Najwyższego, zagadnienia prawnego, powstałego przy rozpoznawaniu sprawy, w której powódka wniosła o zasądzenie odszkodowania obejmującego koszty ponownego przygotowania pola pod uprawę. Powódka bowiem jesienią na polu uprawnym wykonała planową orkę, w celu posiania na niej kukurydzy na wiosnę następnego roku. Z kolei na wiosnę, powódka stwierdziła, że doszło do zniszczenia przez dziki zaoranego pola, co wymagało ponownego przygotowania pola pod zasiew, m.in. przez zasypanie dołów, talerzowanie i bronowanie.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia SN odwołał się do potocznego rozumienia „uprawy”, wskazując że w jej ramach mieszczą się zabiegi wokół roślin od czasu ich zasiewu lub zasadzenia, jak również przygotowanie do zasiewu lub sadzenia roślin.

SN podkreślił również, że odpowiedzialność za wyrządzone szkody ponoszona na podstawie prawa łowieckiego jest odpowiedzialnością na zasadzie ryzyka, niezależną od winy i pozbawianą przesłanek wyłączających odpowiedzialność. Niemniej odpowiednie zastosowanie mają do niej przepisy kodeksu cywilnego dotyczące zasady pełnego odszkodowania, tj. w której skład wchodzą straty, jak i utracone korzyści, które podmiot poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono.

Co do zasady podmiotami obowiązanymi do naprawienia szkody są: dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego. Natomiast za szkody w uprawach i płodach rolnych, na obszarach niewchodzących w skład obwodów łowieckich odpowiada Skarb Państwa, a odszkodowania wypłaca zarząd województwa ze środków budżetu państwa.

Powyższe orzeczenie otwiera drogę dla dochodzenia odszkodowań związanych, nie tylko w samych uprawach i płodach rolnych, ale również ze szkodami w wyniku, których konieczne jest ponownie dokonanie czynności przygotowujących pole pod zasiew. Roszczenie o wynagrodzenie ww. szkód jest roszczeniem cywilnoprawnym rozpoznawanym przez sądy powszechne.

 

 

Szukasz pomocy prawnej w opisanym przez nas zakresie?
Sprawdź naszą PROPOZYCJĘ.

Marta Wolańska

radca prawny w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa cywilnego i gospodarczego, procedury cywilnej, a także prawa zamówień publicznych

Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu