Dominik Goślicki radca prawnyw Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa podatkowego, w szczególności podatku dochodowego oraz podatku od nieruchomości.
10.10.2017
KATEGORIA: Wokanda
W wyroku z 27 lipca 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził swoje dotychczasowe stanowisko w kwestii warunków i możliwości różnicowania stawek opłaty targowej.
W omawianej sprawie właściciel i zarządca jednego z placów targowych zaskarżył uchwałę rady Miasta, podnosząc, że jedno z targowisk obciążone jest dwunastokrotnie niższą stawką opłaty targowej niż pozostałe. W jego ocenie natomiast ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie uprawnia Rady Gminy do różnicowania opłaty targowej ze względu na lokalizację.
Sądy administracyjne nie podzieliły jednak tego stanowiska i uchwała rady gminy różnicująca stawki opłaty dla poszczególnych targowisk pozostała w mocy. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że rozważana kwestia była już przedmiotem jego rozważań w wyrokach z dnia 6 maja 2015 r., II FSK 984/13, z dnia 5 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 394/16, z dnia 24 sierpnia 2016 r., II FSK 1218/16, które zachowują pełną aktualność. W ramach granic wyznaczonych przez art. 15 oraz art. 19 pkt 1 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gminy mają swobodę ustalania obciążeń podatkowych i mogą realizować własną politykę lokalną w tym zakresie, w tym poprzez różnicowanie obciążeń podatkowych. W orzecznictwie sądów administracyjnych dopuszczono wyraźnie możliwość ustalenia różnych stawek opłaty targowej na różnych targowiskach. Uprawnienie gminy do określania, a tym samym różnicowania stawek opłaty dla poszczególnych targowisk, w granicach zakreślonych w art. 19 ust. 1 lit. a, jest przejawem umożliwienia jednostce samorządu terytorialnego, jaką jest gmina - wpływania, przez kształtowanie pożądanej w danym czasie miejscowej polityki podatkowej, na lokalną gospodarkę, zapewniając swobodę w reagowaniu na bieżące potrzeby zbiorowe lokalnej społeczności. Potrzeby te mogą dotyczyć różnych sfer życia społecznego, czy gospodarczego. Uchwała organu gminy podlega jedynie badaniu pod względem zgodności z prawem a nie celowości, rzeczywiste zatem przesłanki podjęcia uchwały, o ile mieszczą się w granicach przepisów prawa, nie mogą być skutecznie kwestionowane.
Jak wywodził NSA, odnośnie do opłaty targowej ustawodawca przekazał radzie gminy szerokie kompetencje upoważniając ją do określenia w drodze uchwały zasad ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, czyniąc wyłącznie zastrzeżenie, że stawka opłaty targowej nie może przekroczyć kwoty maksymalnej określonej ustawą (aktualizowanej obwieszczeniami Ministra Finansów).
W ocenie Sądu II instancji zaskarżona uchwała nie naruszała także konstytucyjnej zasady równości wobec prawa, bowiem odstępstwo od równego traktowania nastąpiło z uzasadnionej przyczyny: uchwała została podjęta dla realizacji celu publicznego w postaci dążenia do przywrócenia ładu i porządku na terenie miasta, wypracowania odpowiednich warunków dla prowadzenia handlu, zarówno dla sprzedających i kupujących, a także dla zapewnienia bezpieczeństwa, należytego zaplecza infrastrukturalnego oraz ładu przestrzenno-komunikacyjnego na terenie miasta.
Ten ostatni wątek wskazuje jednak na istotną wagę motywów różnicowania stawek, które powinny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu projektu uchwały w tej kwestii. O ile bowiem rada gminy – jak podkreślił NSA – dysponuje znaczną swobodą w kształtowaniu wysokości stawek, to jednak w sprawie przeprowadzono test konstytucyjności, badając zgodność przyjętych stawek z kryteriami dopuszczalności odstępstw od zasady równości.
Dominik Goślicki radca prawnyw Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa podatkowego, w szczególności podatku dochodowego oraz podatku od nieruchomości.
TAGI: Opłata targowa, Podatki i opłaty lokalne, Rada gminy, Uchwała,