W parku krajobrazowym bez zwolnienia w podatku od nieruchomości

Ze zwolnienia z od podatku od nieruchomości mogą korzystać grunty znajdujące się na terenach parków narodowych i rezerwatów przyrody. Okoliczność, iż grunt położony jest na terenie parku krajobrazowego nie jest wystarczającą przesłanką do zastosowania tego zwolnienia.

Takie stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 19 sierpnia 2015 r. sygn. II FSK 1698/13, II FSK 1699/13 oraz II FSK 1700/13.

Wyroki zapadły w następującym stanie faktycznym:          

Małżonkowie nabyli nieruchomość gruntową letniskową, położoną na terenie parku krajobrazowego i jednocześnie na terenie rezerwatu biosfery.  Składając informację w sprawie podatku od nieruchomości, nabyty grunt letniskowy wykazali jako przedmiot opodatkowania, podlegający zwolnieniu na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach  lokalnych [dalej: upol].

Wójt jako organ podatkowy wydał decyzję, w której ustalił wysokość zobowiązania podatników nie uwzględniając zwolnienia określonego w art. 7 ust.1 pkt 8 upol, gdyż jego zdaniem z interpretacji przepisu wynika, że nawet jeśli grunt objęty jest ochroną, to dodatkowo musi być położony w parku narodowym lub rezerwacie przyrody. Tymczasem na terenie Gminy, której dotyczy sprawa, nie ma ani parku narodowego, ani rezerwatu przyrody, znajduje się jedynie park krajobrazowy.

Powyższa decyzja została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Złożone przez podatników skarga do WSA oraz skarga kasacyjna do NSA również nie przyniosły rezultatu.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że z literalnej interpretacji art. 7 ust. 1 pkt 8 upol wynika jednoznacznie, że zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają wyłącznie grunty znajdujące się na terenach parków i rezerwatów. Oznacza to, że nawet jeżeli grunt objęty jest ochroną (np. leży w otulinie parku lub rezerwatu), aby mógł korzystać ze zwolnienia, musi być położony w parku narodowym lub rezerwacie przyrody.

Zdanie Sądu za takim rozumieniem przemawia także wykładnia systemowa zewnętrzna. Przywołał przy tym unormowania ustawy o ochronie przyrody i uznał, że obszary ochrony ścisłej, czynnej i krajobrazowej przewidziane są jedynie dla parków narodowych i rezerwatów przyrody.  Na tej podstawie stwierdził, że grunty objęte zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 8 upol to grunty położone na terenie parków narodowych, rezerwatów przyrody, w obszarze ochrony ścisłej i czynnej, krajobrazowej.

Na gruncie omawianego zwolnienia bez znaczenia prawnego dla NSA pozostawał fakt, że grunt położony jest na terenie objętym inną formą ochrony. Rozstrzygającą kwestią było to, że grunty nie leżą na terenie parku narodowego czy rezerwatu przyrody w obszarze ochrony ścisłej, czynnej, krajobrazowej.

Mimo, że treść analizowanego przepisu z dniem 1 stycznia 2016 r. uległa pewnym zmianom, twierdzenia zawarte w omawianych wyrokach pozostają w pełni aktualne. Nowe sformułowanie przepisu nie powinno już budzić wątpliwości interpretacyjnych, jakie pojawiły się w omawianych sprawach. Dodatkowo przewidziano, że grunty (a także budynki i budowle trwale z gruntem związane) znajdujące się w parkach narodowych i rezerwatach przyrody, aby mogły korzystać ze zwolnienia, powinny służyć bezpośrednio i wyłącznie osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody.  

Katarzyna Lewandowska

doradca podatkowy w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, konsultant, specjalizuje się w zakresie podatków dochodowych oraz podatków i opłat lokalnych.

Katarzyna Nowak

asystent, interesuje się prawem podatkowym

Tekst pochodzi z portalu Prawo Dla Samorządu