Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu pod pojęciem ,,stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego’’ do decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej, rozumieć należy nakaz stosowania wszelkich przepisów pozostających w związku z wydaniem decyzji.

Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2018 r. (sygn. IV SA/Wr 648/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uwzględniając skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wnioskiem z dnia 6 lipca 2017 r. skarżąca zwróciła się do Burmistrza o udzielenie informacji publicznej w zakresie:

• Kopii przesłanych przez burmistrza/Gminę do Redakcji zleceń publikacji materiałów prasowych za okres 1.10.2015 r. - 6.07.2017 r.,

• Kopii zaproszeń do współpracy przesyłanych przez burmistrza lub Gminę do Redakcji, w tym propozycji objęcia patronatem medialnym lokalnych wydarzeń, zaproszeń na konferencje prasowe, briefingi, etc.,

• Kopii umów współpracy pomiędzy Gminą, a redakcją za okres 1.10.2015 r. - 6.07.2017 r.

• Kopii protokołów, lub notatek służbowych ze spotkań burmistrza/pracowników urzędu we z pracownikami redakcji,

• Kopii odmów przyjęcia zaproszenia oraz odmów publikacji materiałów prasowych,

• Kopii wszystkich umów i zleceń zawartych przez Gminę z mediami (prasa, radio, telewizja, portale internetowe) za okres od 15.12.2014 r. do 7.07.2017 r.,

• Kopii wszystkich faktur opłaconych przez Urząd Miasta i Gminy, bądź jednostki mu podległe za okres od 15.12.2014 r. do 7.07.2017 r., wystawionych przez wskazane we wniosku media,

• Kopii zakupionych materiałów, a jeżeli Gmina nie posiada takowych, to wskazanie linków, lub tytułów i dat publikacji opłaconych materiałów w powyżej wskazanych mediach.

Po otrzymaniu wniosku, organ I instancji uznając, że wniosek dotyczy informacji publicznej przetworzonej (art. 3 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej; dalej jako: u.d.i.p.), pismem z dnia 21 lipca 2017 r. wezwał wnioskodawcę do wykazania, że żądana informacja jest szczególnie istotna dla interesu publicznego. Uzasadniając wezwanie Burmistrz powołał się na poglądy orzecznictwa oraz wskazał, że dla wytworzenia żądanej informacji konieczne jest przeanalizowanie bardzo dużego zasobu dokumentów, sporządzenie wielu kopii w celu ich zanonimizowania, a następnie zeskanowania i przesłania drogą e-mailową. Realizacja złożonego wniosku doprowadzi w istocie do konieczności zaangażowania pracowników, uniemożliwiając im realizację przypisanych im kompetencji i zadań.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem z dnia 30 lipca 2017 r. wnioskodawczyni ponownie zażądała udostępnienia informacji stwierdzając, że żądana informacja ma charakter prosty, a nie przetworzony.

Wobec powyższego organ I instancji w dniu 4 sierpnia 2017 r. wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, stwierdzając w uzasadnieniu, iż wobec zaprezentowanej w w/w piśmie z dnia 30 lipca 2017 r. postawy braku współpracy przez wnioskodawcę, zmuszony został do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła skarżąca zarzucając naruszenie art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, a także naruszenie art. 7, art. 77 i art. 107 § 1 i § 3 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako: k.p.a.) poprzez brak m.in. uzasadnienia stanu faktycznego i prawnego, brak przedstawienia jakimi ewidencjami, rejestrami, systemami komputerowymi, zawierającymi informacje o umowach organ dysponuje, a przez to brak zebrania i rozpatrzenia w wyczerpujący sposób całego materiału dowodowego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie podzieliło zarzutów odwołania i utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, stwierdzając, że jest ona prawidłowa. SKO stwoerdziło, że żądana informacja stanowi informację publiczną przetworzoną, ponieważ musi ona zostać opracowana przy użyciu dodatkowych sił i środków przez podmiot zobowiązany. Kolegium wskazało, że uzyskanie informacji przetworzonej jest możliwe po wykazaniu przez wnioskodawcę szczególnej istotności dla interesu publicznego. W ocenie SKO, organ I instancji dokonał stosownej analizy i zasadnie uznał, że wnioskodawczyni nie podając w jaki sposób zamierza wykorzystać uzyskane informacje i ograniczając się do stwierdzenia, że w jej ocenie żądana informacja ma charakter prosty, w żaden sposób nie wykazała szczególnego interesu publicznego w uzyskaniu informacji.

Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniosła skarżąca, zarzucając naruszenie przepisów postępowania i przepisów u.d.i.p. W uzasadnieniu wskazała, że decyzja Burmistrza została zaopatrzona w niezwykle lapidarne uzasadnienie, które nie odpowiada wymogom sformułowanym w art. 107 § 1 i 3 k.p.a., co prowadzi do wniosku, że Burmistrz nie rozpoznał sprawy merytorycznie. Ponadto podtrzymała swoje stanowisko co do charakteru żądanej informacji, wskazując, że jest ona informacją prostą, która wymaga jedynie przekształcenia, a nie przetworzenia.

W odpowiedzi na skargę Kolegium, podtrzymując dotychczasowe stanowisko i argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wniosło o jej oddalenie.

Po rozpoznaniu sprawy WSA we Wrocławiu stwierdził, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem przepisów prawa w zakresie wskazanym w art. 145 § 1 pkt.1 lit. c p.p.s.a., co sprawia, że decyzje te podlegać miały wyeliminowaniu z obrotu prawnego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia WSA stwierdził, iż bezspornym jest, że żądana informacja objęta wnioskiem skarżącej z dnia 6 lipca 2017 r. - stanowi informację publiczną w rozumieniu u.d.i.p., jak również, że wniosek o jej udostępnienie skierowany został do właściwego podmiotu. Podkreślił ponadto, że zgodnie z art.16 ust.1 u.d.i.p. - odmowa udzielenia informacji publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej, a do takiej decyzji stosuje się – jak stanowi art. 16 ust. 2 tej ustawy, przepisy k.p.a.

W ocenie Sądu I instancji wykładnia systemowa art. 16 ust. 2 u.d.i.p., nakazującego stosowanie przepisów k.p.a. do decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, prowadzi do wniosku, iż pod pojęciem "stosowania przepisów k.p.a. do decyzji" - nie należy rozumieć jedynie wymogu stosowania przepisów wprost odnoszących się do tej formy działania administracji publicznej, lecz także nakaz stosowania wszelkich przepisów pozostających w związku z wydaniem decyzji. Oznacza to, że przepisy k.p.a. znajdują zastosowanie w toku całego procesu wydawania decyzji.

Mając powyższe na uwadze, WSA we Wrocławiu wskazał, iż jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest ujęta w art. 7 k.p.a. zasada prawdy obiektywnej. Zgodnie z tą zasadą organ administracji prowadząc postępowanie jest obowiązany do podjęcia wszelkich niezbędnych czynności mających na celu dokładne wyjaśnienie stanu sprawy. Sąd podkreślił, że tylko takie działanie organu, które z kolei powinno znaleźć wyraz w uzasadnieniu decyzji (art. 107 § 1 i § 3 k.p.a.), pozwala na załatwienie sprawy co do jej istoty.

W rezultacie WSA wyjaśnił, powołując się na orzecznictwo NSA, w jakich okolicznościach można uznać, że żądana informacja stanowi informację przetworzoną oraz jakie obowiązki ciążą na organie, który podejmuje decyzję o odmowie jej udostępnienia.

Podkreślił przede wszystkim, że w niniejszej sprawie organ I instancji nie wykazał, dlaczego uznaje żądaną informację za informacje przetworzoną, jak również nie wykazał, że przygotowanie żądanych informacji wymaga istotnie czasochłonnych i kosztownych działań, analiz i opracowań zebranego materiału.

W związku z tym Sąd uznał, iż wydana decyzja nie pozostaje w zgodzie z zasadami wynikającymi z art.7, art.77 § 1 i art.80 k.p.a. oraz obowiązkami określonymi w art.107 § 3 k.p.a. Podkreślił, że motywy decyzji nie odzwierciedlają racji decyzyjnej organu i nie wyjaśniają jego toku rozumowania prowadzącego do zastosowania konkretnego przepisu prawa materialnego do rzeczywistej sytuacji faktycznej.

WSA nie zaakceptował również próby konwalidowania wadliwości decyzji organu I instancji przez SKO, ponieważ prowadziłoby to do pozbawienia skarżącej prawa do dwukrotnego rozpoznania sprawy co do istoty.

W konsekwencji WSA we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji wskazując, że powyższe uchybienia czynią przedwczesną kwestię oceny występowania po stronie skarżącej szczególnie istotnego interesu publicznego.

Niniejsze orzeczenie jest nieprawomocne.