Zdaniem WSA w Poznaniu numer służbowy telefonu komórkowego, w przypadku, gdy nie służy komunikacji z obywatelami, a jedynie jest narzędziem pracy do użytku wewnętrznego, w zakresie realizacji obowiązków służbowych, nie stanowi informacji publicznej.

Wyrokiem z dnia 20 października 2015 r. (sygn. II SAB/Po 21/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę na bezczynność dyrektora gminnej jednostki budżetowej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Do dyrektora gminnej jednostki budżetowej wpłynął wniosek o udostępnienie informacji o numerze służbowego telefonu komórkowego dyrektora i jego zastępców.

W odpowiedzi organ wyjaśnił, że informacje objęte wnioskiem nie stanowią informacji publicznej, a jednocześnie ich upublicznienie mogłoby spowodować znaczne utrudnienie w korzystaniu z narzędzia pracy, jakim jest służbowy telefon komórkowy, co spowodowałoby ograniczenie możliwości realizacji obowiązków osób, których dotyczył wniosek.

Jednocześnie organ wskazał, że ww. telefony komórkowe nie służą komunikacji z petentami, bowiem do kontaktu we wszystkich merytorycznych sprawach dotyczących zadań jednostki budżetowej są inne kanały komunikacyjne takie, jak: korespondencja pocztowa lub przekazywana za pośrednictwem biura obsługi klientów oraz odpowiednie formularze kontaktowe, skrzynka mailowa i kontakt telefoniczny za pośrednictwem publicznie podanego numeru.

W związku z nieudostępnieniem ww. numerów telefonów wnioskodawca wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność dyrektora gminnej jednostki budżetowej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

Wyrokiem z dnia 20 października 2015 r. (sygn. II SAB/Po 21/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę na bezczynność, uznając, że wnioskowane informacje nie stanowią informacji publicznej.

W uzasadnieniu WSA w Poznaniu wskazał, że podanie numerów służbowych telefonów komórkowych dyrektora jednostki budżetowej i jego zastępców nie jest objęte prawem obywatela do uzyskania informacji publicznej. Informacja o numerach telefonów służbowych (komórkowych) odnosi się do narzędzi, jakimi posługuje się organ oraz wyposażeni w nie członkowie kadry zarządzającej – w zakresie realizacji obowiązków służbowych. Numery służbowych telefonów komórkowych służą bowiem do kontaktów w relacjach służbowych oraz przy wykonywaniu zadań jednostki budżetowej.

Zdaniem Sądu traktowanie danych na temat używanych wewnętrznie numerów służbowych telefonów komórkowych jako informacji publicznej, a w konsekwencji podanie jej do publicznej wiadomości, niweczyłoby cel, dla którego taki sposób komunikowania się został wprowadzony. Żądana we wniosku skarżącego informacja stanowi jedynie informację o narzędziach, które służą do użytku wewnętrznego i stanowią techniczne rozwiązanie w zakresie bezpośredniej komunikacji pomiędzy osobami wykonującymi obowiązki służbowe w tej jednostce. Jednocześnie Sąd wskazał, że wnioskowana informacja nie jest informacją o faktach dotyczących zasad funkcjonowania podmiotu, jak i trybu jego działania, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Jednocześnie, jak wskazał WSA w Poznaniu to, że skarżącemu nie zostaną udostępnione żądane przez niego numery telefonów nie oznacza, że jest on pozbawiony możliwości kontaktu w sprawach, które mieszczą się w zakresie działania tej jednostki budżetowej, bowiem istnieje wiele możliwych form kontaktu z pracownikami tej jednostki, wśród których jest również droga telefoniczna zapewniona przez publicznie dostępny numer telefon.

Przy kwalifikowaniu żądanej informacji jako informacji publicznej, zdaniem Sądu istotne jest to, co dana informacja zawiera i czemu ma służyć. Z uwagi na to, że telefon jest służbowy nie można wyprowadzać wniosku, że jego numer jest informacją publiczną. Taką informację może stanowić jedynie sposób korzystania z danego urządzenia i związane z tym koszty.

Podsumowując, WSA w Poznaniu stwierdził, że skoro informacja dotycząca podania numerów służbowych telefonów komórkowych dyrektora gminnej jednostki budżetowej i jego zastępców nie stanowi informacji publicznej, to organ nie pozostawał w bezczynności w zakresie rozpoznania wniosku skarżącego, bowiem w sposób prawidłowy poinformował wnioskodawcę o tym fakcie.

Tym samym wyrokiem z dnia 20 października 2015 r. (sygn. II SAB/Po 21/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę na bezczynność.

Wyrok jest prawomocny.