Zdaniem NSA nagranie przebiegu sesji rady gminy podlega udostępnieniu w trybie dostępu do informacji publicznej, o ile zostało sporządzone i istnieje w dniu jego żądania.

Wyrokiem z dnia 30 września 2015 r. (sygn. I OSK 2313/14) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2014 r. (sygn. II SAB/Wa 145/14) oddalającego skargę na bezczynność rady gminy w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej w postaci nagrania posiedzenia rady gminy.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Do rady gminy wpłynął wniosek o udostępnienie, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, nagrania (zapisu dźwiękowego) przebiegu wskazanej z daty sesji rady gminy.

W odpowiedzi na wniosek organ stwierdził, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej, wskazując jednocześnie na możliwość zapoznania się z protokołem z sesji rady gminy oraz możliwości odsłuchania zapisu dźwięku z tej sesji.

Ponadto organ wskazał, że stosownie do zapisów statutu gminy, zapis dźwiękowy z obrad sesji rady gminy jest wyłącznie podstawą do sporządzenia pisemnego protokołu i podlega zniszczeniu po przyjęciu protokołu przez radę poprzez dokonanie na tym samym nośniku kolejnych nagrań następnych sesji.

W związku z nieudostępnieniem żądanej informacji, wnioskodawca (skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu.

Wyrokiem z dnia 13 maja 2014 r. (sygn. II SAB/Wa 145/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na bezczynność rady gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej w postaci nagrania przebiegu sesji rady gminy.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że organ nie pozostaje w bezczynności z dwóch powodów. Po pierwsze, wnioskowane zapisy dźwiękowe z sesji rady gminy stanowią jedynie środek pomocniczy do sporządzenia protokołu pisemnego, który to dopiero stanowi informację publiczną. Po drugie, organ w dniu rozstrzygania przez Sąd sprawy, nie był już w posiadaniu wnioskowanej informacji, bowiem została ona zniszczona poprzez dokonanie kolejnego nagrania sesji rady gminy na tej samej taśmie urządzenia nagrywającego.

Od powyższego wyroku Sądu I instancji skarżący wniósł skargę kasacyjną, żądając jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 30 września 2015 r. (sygn. I OSK 2313/14) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, nie podzielając jednak wszystkich argumentów przedstawionych przez Sąd I instancji w uzasadnieniu do wyroku.

NSA wskazał, powołując się na definicję informacji publicznej zawartej w art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz treść art. 19 tej ustawy, że wnioskowana informacja w postaci nagrania przebiegu sesji rady gminy stanowi informację publiczną. Faktu tego nie zmienia fakt, iż zapis dźwiękowy z obrad sesji rady gminy jest wyłącznie podstawą do sporządzenia pisemnego protokołu.

Jak stanowi bowiem art. 19 ustawy o dostępie do informacji publicznej, kolegialne organy władzy publicznej pochodzące z powszechnych wyborów oraz ich organy pomocnicze sporządzają i udostępniają protokoły lub stenogramy swoich obrad, chyba że sporządzą i udostępnią materiały audiowizualne lub teleinformatyczne rejestrujące w pełni te obrady. Zdaniem NSA, przepis ten określa zasadę, że podstawowym źródłem informacji są protokoły, bądź stenogramy, a z obowiązku ich sporządzenia i udostępnienia organ jest zwolniony w przypadku, gdy sporządza i udostępnia materiały audiowizualne lub teleinformatyczne rejestrujące w pełni obrady. W sytuacji odwrotnej, tj. gdy przebieg posiedzenia został utrwalony w formie audiowizualnej, z przepisu tego nie można wyprowadzić normy zakazującej udostępnienia tego rodzaju materiałów w razie sporządzenia następnie protokołu.

Tym samym, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nagranie posiedzenia sesji rady gminy jest niewątpliwie materiałem odzwierciedlającym przebieg sesji i dokonanych czynności rady, a zatem świadczy o działalności kolegialnego organu, a tym samym stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Z uwagi jednak na to, że w dniu rozstrzygania niniejszej sprawy wnioskowane nagranie już nie istniało, NSA zmuszony był oddalić wniesioną skargę kasacyjną, wskazując przy tym, że gdyby jednak oświadczenie organu o zniszczeniu nagrania nie było prawdziwe, to fakt ten mógłby stanowić przesłankę powodującą powstanie możliwości poniesienia odpowiedzialności karnej w trybie art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej i ewentualnego wznowienia niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego.

Mając na uwadze wszystkie ww. argumenty Naczelny Sąd Administracyjny, mimo częściowo błędnego uzasadnienia wyroku Sądu I instancji, oddalił skargę kasacyjną.